Echagüe (familia)
Argentinako Echagüe familiak euskal jatorria du, XVII. mendearen bigarren erditik Hego Amerikan kokatutako adarrekin.
Artaxoan du jatorria[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Juan Pascual de Echagüe y Andía 1615ean bataiatu zuten Artaxoan (Nafarroa Garaia). Aitarengandik —Andrés Echagüe y Andía— Etxagueko jaurerria jaso zuen, eta amarengandik —Leonor de Andía y Arbeiza— Andiako etxea. Juan Pascual Echagüe eta Andíak izan zituen hiru seme: Artaxoan bataiatu ziren hirurak, Andres, Etxague eta Andiako etxeen jaun gisa, Juan Francisco Pascual, Argentinako Errepublikako familiaren burua, eta Jose, Antioquian, gaur egun Kolonbian, kokatu zena, ondorengotza izan zuen hiria.[1]
Argentinako adarren jatorria[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Juan Francisco Pascual Santa Fe hirian finkatu zen, garai hartan Peruko Erregeordetzaren parte zena, non errejidore alkate, korrejidore, teniente gobernadore eta epaile nagusi gisa aritu zen. 1683an María Márquez Montielekin ezkondu zen, lehen konkistatzaileen ondorengo dama kreolera, horien artean nabarmena Hernán Mejía de Mirabal. Bere ondorengoek kargu garrantzitsuak izan zituzten Santa Fe erregeordetzan. Hala, bere seme Melchor-ek portugaldarren aurka Río Negrora egindako espedizioa agintzen zuen, eta beste batek, Francisco Javierrek, bertako kabildoan kargu gorenak zituen; Azken horretatik datoz Echagüe argentinarrak, Melchor ezkongai hil baitzen. [1]
Urte batzuk geroago, beste Meltxor bat, ziur aski Francisco Javierren semea, María Isabel Maziel edo Macielekin ezkondu zen. Santa Feko bataio-agirietan ezkontza horren legezko seme-alaben bost bataio aurki ditzakegu gutxienez: María Josefa, María Mercedes (1766/09/24), María Manuela (1774/06/30), Gregorio (14/03/ 1780) eta Narciso (1772/12/16).
Familia gizarte-nukleo mugatu batean sartu zen, odol-loturak ere loturik, bertako botere ekonomiko eta politikoa bereganatu eta botere horri eutsi zion xx. mendearen erdialdera arte., konkistatzaileen ondorengo bizilagun ohien familiak nagusitasunetik lekualdatuz. Nukleo hori Fernández Montiel, Vera Mujica, Maciel eta beste zenbait familiak osatzen zuten.
XVIII. mendean jada, eta bertan, klanak esku gutxiagotan boterea kontzentratzeko prozesu bat egiten du eta Echagüe y Andía, Vera Mujica eta Maciel familietara mugatzen da. [2]
Francisco Javier de Echagüe y Andía ezkondu zen Josefa Gaete-rekin, Buenos Airesko eta Asunciongo (gaur Paraguai) konkistatzaileen eta lehen bizilagunen ondorengoa, eta horien artean Domingo Martínez de Irala nabarmendu zen. [3]
Ezkontza horren ondorengoen artean nabarmentzen dugu:
- Francisco Javier, Perun finkatu zena, Peruko Independentzia Aktaren sinatzailea, Eguzkiaren Ordenaren hartzailea, José de San Martin jeneralak ezarritakoa.
- Pedro Antonio, Santa Fe probintziako gobernadorea (1906-1910)
- Francisca Javiera, Gabriel de Lassagarekin ezkonduta, Juan Francisco Seguíren aita-amaginarrebak.
- Gregorio Echague Maciel, militarra, Txilen jarduneko Gerra ministroa
Diego Aurelio Pascual, argentinar ekonomialaria.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Carlos Calvo, Nobiliario del antiguo Virreinato del Río de la Plata, Tomo I, pp 219 y ss, Ediciones la facultad, 1936.
- ↑ www.jpeh.ceride.gov.ar/64/Archivo%20Nº%202..doc[Betiko hautsitako esteka]
- ↑ Luís María Calvo, Descendencia del capitán Pedro de Izarra, vecino fundador de Buenos Aires en Instituto de Estudios Iberoamericano, Homenaje al cuarto centenario de la segunda fundación de la ciudad de la Trinidad y puerto de Santa María de los Buenos Aires, Buenos Aires, 1980
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q5816892