Incahuasi sumendia

Koordenatuak: 27°02′S 68°18′W / 27.03°S 68.3°W / -27.03; -68.3
Wikipedia, Entziklopedia askea
Incahuasi sumendia
Datu orokorrak
Garaiera6.621 m
Prominentzia1.518 m
Motamendi eta Sumendi
Geografia
Map
Koordenatuak27°02′S 68°18′W / 27.03°S 68.3°W / -27.03; -68.3
MendikateaAndeak
Estatu burujabe Argentina
Argentinar probintziaCatamarca
Mendizaletasuna
Lehen igoera1913

Incahuasi edo Nevado de Incahuasi (kitxueraz: Inka wasi, Inkaren etxea) 6.640 m-ko geruza-sumendi bat da, Argentinako-Txileko mugan kono kamutsaren forma duena, eta San Francisco, El Fraile, El Muerto, Ojos del Salado, Cerro Solo eta Tres Cruces bezalako beste sumendi erraldoien kate luze baten amaiera.

Munduko sumendirik altuenetakoa dela eta, ziurrenik, XIX. mendearen erdialdera igo zuen E. Flint ingeniari ingelesak eta 1913an Walther Penck geologo alemaniarrak, ondoko San Francisco sumendia konkistatu eta lau egunera.

Igoera Las Grutas ingurutik abiatuta egin daiteke. Tontorra krater handiaren ipar-ekialdeko ertzean dago.

Azpimarratzekoa da Catamarca probintzia berean, dagoeneko Saltako mugan Incahuasi izeneko beste gailur altu bat dagoela.

Deskribapen orokorra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inaktibo dagoen Robertson kalderaren hego-ekialdeko isurialdean kokatuta dagoenez, Incahuasi sumendia bere egitura nagusia hegoalderantz gutxi gorabehera 3,5 kilometroko diametroa duen galdara handia osatzen duten bi kono irekiz osatuta dago. Ekialdeko oinarrian posible da beste bi erupzio gune aurkitzea, horietako batean bi milioi urtetik gorako jarduera aztarnak agertzen dira eta bestea, iparralderago kokatuta dagoena, sumendi honen azken jarduera eruptiboa irudikatzen du, duela 11.000 urte inguru.

Fitxategi:Estatuilla y chuspa.jpg
Zilarrezko emakumezko estatuatxoa eta koka hostoz betetako artilezko poltsa (chuspa).

Incahuasik ez du igoera asko aurkezten inguratzen duen klima ezegonkorragatik eta mendizaleak aurrean duen basamortuan zehar egin behar duen hurbilketa luzea dela eta. Baldintza horiek ez ziren eragozpenak izan inkentzat inperioaren plan espansionistak eta menderakuntza zuzentzeko zentro militarra, politikoa eta administratiboa estrategikoki finkatzen zuten asentamenduak eraikitzeko. Denboraren joanak eta gizakiaren ekintzak hondakin horiek okertu badituzte ere, "Inken eserlekua" deiturikoa gordetzen da oraindik, ustez inkak edo bere semeak erabiliko zuten eraikuntza bitxia. Eserleku edo tronu honen atzealdea horman sartutako harlauzaz osatuta dago, besaulkiak gainjarritako harlauza batzuk diren bitartean. [1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]