Edukira joan

Leticia Sánchez Ruiz

Wikipedia, Entziklopedia askea
Leticia Sánchez Ruiz
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakLeticia Sánchez Ruiz
JaiotzaOviedo, 1980ko ekainaren 2a (44 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
HeziketaSalamancako Pontifize Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea eta eleberrigilea

Leticia Sanchez Ruiz (Oviedo, Asturias, 1980ko ekainaren 2a) asturiar kazetaria, narratiba irakaslea eta eleberrigilea da.[1] Zenbait literatura sari jasotakoa da, Los libros luciérnaga lanarekin Emilio Alarcos Llorach Nazioarteko IX. Eleberri Saria, esaterako.[1] Bere lan batzuk italierara itzuli dira.

Bizitza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bigarren Hezkuntzako ikasketak Oviedoko Auseva de los HH Maristas ikastetxean egin zituen. Komunikazio Zientzietan lizentziaduna da Salamancako Pontifize-Unibertsitatean, eta hainbat komunikabiderekin kolaboratuz hasi zuen bere ibilbidea, zutabegile, erredaktore eta literatur kritikari gisa. Asturiasko Oviedo Diario eta El Comercio egunkarietan argitaratu ditu ipuinak. Oviedon (Asturias) bizi da eta bertan egiten ditu kazetaritza eta literatura lanak.[2]

Literaturan lagun eta eragile izan ditu haurtzaroan Maria Gripe eta Michael Ende, nerabezaroan Boomeko idazleak (betiko gelditu zaizkidanak), eta une horretatik aurrera zerrenda erraldoia, poliglota (baina batez ere espainola nabarmenduz), multitematikoa eta txoriburu samarra egiten da.[3]

Idazle ibilbidea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2004an hasi zuen bere ibilbide literarioa, bere lehen lehiaketa irabazita.[2] Eleberri Laburren Literatur Tetrada Saria irabazi zuen El precio del tiempo lanarekin, Emilio Alarcos Eleberriaren Nazioarteko IX. Saria Los libros luciérnaga lanarekin eta Sevillako XVI. Bere bigarren eleberria, El gran juego, Ateneo Joven Saria irabazi zuen.[2] Ángel Gonzálezen bertso bat omentzen duen izenburuko eleberriak,[2]Cuando es invierno en el mar del Norte, 2020ko Cubelles Noir saria lortu zuen ex aequo, eta kritikaren eta irakurleen gogoa piztea lortu zuen, besteak beste, Leonardo Padurak kontatzen duenez:

«Auzi kezkagarri bat planteatzen duen nobela beltz bikaina. Zer dakigu benetan maite ditugunei buruz?».[3]l

Jorge Salvador Galindorekin batera, Oficina de Riesgos sagaren egilea da. Lau eskutara idatzitako 'gorpu' bikainak dira. Bere lanaren zati bat italierara itzuli dute. 2018an El Callejón del Gato konpainiak bere Hermanas (En esta casa pasan cosas) antzezlana taularatu zuen.[3]

Bere lehen saiakera Fragmentos del mapa del tesoro da, Augusto Monterroso idazle guatemalarraren liburutegi pertsonalean egindako ikerketa bat.[4]

Lanak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Besteak beste, liburu hauek argitaratu ditu:[5]

Eleberriak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Los libros luciérnaga. Algaida. 2009
  • El Gran Juego. Algaida. 2011[6]
  • Cuando es invierno en el mar del Norte. Pez de Plata. 2018.
  • La biblioteca de Max Ventura. Pez de Plata. 2020.[7]
  • Los detectives perdidos. Pez de Plata. 2022.[8]

Saiakera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Fragmentos del mapa del tesoro. Pez de Plata. 2024.

Arriskuen bulegoa seriea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jorge Salvador Galindorekin batera idatzia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Djuna y Soriano en La carretera del infierno. Eolas. 2022
  • Djuna eta Soriano El trampolín de la muerte filmean. Eolak. 2022.

Antzerkia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Hermanas (En esa casa pasan cosas). 2018

Antologia eta liburu kolektiboetan parte hartzea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • Anatomías del Antiguo. Ediciones Pata Negra. 2017
  • 7Siete. Trabe. 2019.
  • Amanece en Oviedo. Turbulencias. 2020.
  • Infinito. Trabe. 2022.
  • Ulises redux. Luna de abajo. 2022.

Sariak eta aintzatespenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • 2004ko Eleberri Laburren Literatur Tetrada Saria, El precio del tiempo lanarekin.[2]
  • Emilio Alarcos Llorach Nazioarteko Eleberri Saria 2009an, Los libros luciérnaga lanarekin.[2]
  • 2011ko Sevillako Gazte Ateneoa, El Gran Juego lanarekin.[2]
  • 2019ko Cubelles Noir saria, Cuando es invierno en el mar del Norte lanarekin.[2]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ a b (Gaztelaniaz) lecturalia.com. «Leticia Sánchez Ruiz: libros y biografía autora» Lecturalia (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).
  2. ↑ a b c d e f g h (Gaztelaniaz) «Leticia Sánchez Ruiz» Babelio (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).
  3. ↑ a b c (Gaztelaniaz) pilarmartinez. (2024-04-23). «Entrevista con Leticia Sánchez Ruiz, escritora, periodista y profesora de narrativa» Culturamas (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).
  4. ↑ zendalibros.com. (2024-02-24). «Fragmentos del mapa del tesoro: La biblioteca personal de Augusto Monterroso» Zenda.
  5. ↑ (Gaztelaniaz) «Libros de LETICIA SANCHEZ RUIZ | Casa del Libro» casadellibro (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).
  6. ↑ (Gaztelaniaz) «EL GRAN JUEGO | LETICIA SANCHEZ RUIZ | Segunda mano | ALGAIDA | Casa del Libro» casadellibro 2016-01-14 (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).
  7. ↑ (Gaztelaniaz) Álvarez, Consejería de Educación, Cultura y Deporte Gobierno del Principado de Asturias Dirección y coordinación: Jesús Fernández. Leticia Sánchez Ruiz: “’La biblioteca de Max Ventura’ es una novela de intriga sobre el mundo de los escritores, el laberinto de las bibliotecas y el misterio de los libros” | Biblioasturias. (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).
  8. ↑ (Gaztelaniaz) «Los detectives perdidos» Anika Entre Libros (Noiz kontsultatua: 2024-09-29).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Leticia_Sánchez_Ruiz&oldid=9921638"(e)tik eskuratuta