Mónica García Gómez
| Mónica García Gómez | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||||
2023ko azaroaren 21a - ← José Miñones Conde (en) 
2021eko ekainaren 8a - 2023ko azaroaren 20a Hautetsia: 2021eko Madrilgo Biltzarrerako hauteskundeak
2019ko ekainaren 11 - 2021eko ekainaren 7a Hautetsia: 2019ko Madrilgo Biltzarreko Hauteskundeak
2015eko ekainaren 9a - 2019ko martxoaren 21a Hautetsia: 2015 Madrilenian regional election (en) | |||||||||
| Bizitza | |||||||||
| Jaiotzako izen-deiturak | Mónica García Gómez | ||||||||
| Jaiotza | Madril, 1974ko urtarrilaren 16a (50 urte) | ||||||||
| Herrialdea |  Espainia | ||||||||
| Hezkuntza | |||||||||
| Heziketa | Madrilgo Complutense Unibertsitatea | ||||||||
| Hizkuntzak | gaztelania | ||||||||
| Jarduerak | |||||||||
| Jarduerak | anestesista, politikaria eta idazlea | ||||||||
| Lantokia(k) | Madril | ||||||||
| Enplegatzailea(k) | Urriaren 12ko ospitalea Madrilgo Biltzarra (2015 - | ||||||||
| Sinesmenak eta ideologia | |||||||||
| Alderdi politikoa | .svg){kind=small} Podemos Más Madrid | ||||||||
   | |||||||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Mónica García Gómez (Madril, Madrilgo Erkidegoa, 1974ko urtarrilaren 16a) madrildar mediku anestesiologoa eta politikaria da. 2023ko azaroan, Espainiako Gobernuko Osasun ministroa.[1]
2015 eta 2023 bitartean, Madrilgo Batzarreko diputatua izan zen, Podemoseko eta, ondoren, Madrileko parlamentu-talde barruan. Azken horren parte izan zen Madrilgo Erkidegoko Gobernuaren aurkako oposizioaren bozeramailea eta liderra, baita 2023ko maiatzeko hauteskunde autonomikoetan Madrilgo Erkidegoko lehendakaritzarako hautagaia ere.
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bi psikiatraren alaba da. 1974ko urtarrilaren 16an jaio zen Madrilen. Aita, Sergio García Reyes psikiatra, Espainiako Alderdi Komunistaren diputatua izan zen Madrilgo Batzarraren I. legegintzaldian, gero bera eserlekua izan zuen ganbera berean.[2][3] Yale ikastetxean ikasi zuen El Visoko udalekuan eta Madrilgo Goya auzoko Beatriz Galindo Bigarren Hezkuntzako Institutuan.[4] Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean lizentziatu zen Medikuntza eta Kirurgian, eta anestesiologian espezializatu zen.
Anestesiologo[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Garcíak anestesiologo gisa egin du lan Urriaren 12ko ospitalean, eta osasun arreta unibertsalaren aldeko marea zurien protestetan parte hartu zuen, Madrilgo Fakultatibo Espezialisten Elkartearen (AFEM) bozeramaile gisa.[5][6][7]
Kirolari...[aldatu | aldatu iturburu kodea]
15 urterekin hasi zen atletismoa egiten, lehenik Vallehermoso estadioan eta gero Gorputz Jardueraren eta Kirolaren Zientzien Fakultatean (INEF). Helduaroan, ondo pasatzeagatik korrika egitera ateratzen jarraitzen du, eta ongintzako arrazoien aldeko lasterketetan parte hartzen du. Aisialdian, argazkiaz eta autokarabanan oporretan Galizian barnako bidaiez gozatzen du.[8]
Ibilbide politikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Aktibismoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2012an, Madrilgo Fakultatibo Espezialisten Elkartearekin (AFEM) elkartu zen. Hasiera batean elkarteko Zuzendaritza Batzordeko kidea izan zen eta bozeramale kargua ere hartu zuen.[9]
Garai hartan, elkarteak aurre egin zion garai hartan Madrilgo Erkidegoko Osasun Sailburu zen Javier Fernández Lasquettyri eta Madrilgo Erkidegoko Osasun Sistema Publikoaren Iraunkortasuna Bermatzeko Neurrien Planari; besteak beste, Osasun Sailaren aurrekontuaren %7ko murrizketa eta zenbait ospitale-zerbitzuren pribatizazioa barne hartzen zituen.[10] Testuinguru horretan, AFEMeko kideekin batera, Mónica Garcíak 2012an eta 2013an egindako entzierroetan, kontzentrazioetan zein manifestazioetan parte hartu zuen.[11] Garai hartan, AFEMen bozeramaile gisa ere parte hartu zuen Marea Zuriko mobilizazioetan eta igandeetan egindako ibilaldietan, osasun publikoaren murrizketak eta prekarietatea salatzeko.[12]
Madrilgo Batzarreko diputatua (2015-2023)[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2015eko Madrilgo Batzarrerako hauteskundeetarako, José Manuel López buru zela, Podemoseko zerrendako 26. postuan hautagai gisa sartu zen, eta eskualde-parlamentuko X. legegintzaldiko diputatu hautatu zuten, eta Madrilgo Podemoseko Parlamentuko Taldean sartu zen.[13] Parlamentuko taldearen berregituratze baten ondorioz, Marco Candelaren ordez talde parlamentarioko presidente bihurtuko zela iragarri zen, 2017ko abenduan.[14] Garai hartan, Esperanza Aguirreren agintaldian osasunean gehiegiak egitea salatu zuen Fiskaltza Antikorrupzioan.[15] Madrilgo Podemoseko Koordinazio Kontseiluan ere sartu zen.[16]
Podemoseko ohiko diputatuaren ordezkaria, Íñigo Errejón buru zuela, 2019ko martxoan Más Madrideko primarietarako zerrendan sartu zen, 2019ko Mas Madrilgo Batzarrerako hauteskundeetarako zerrenda egiteko.[17][18] Azken osoko bilkuran, martxoaren 21ean, Poesiaren Nazioarteko Eguna ospatzeko, legegintzaldiari agur esan zion poema bat errezitatuta.[19]
Madrilgo Erkidegoan hauteskunde aurreratuak egiteko deialdia egin ondoren, Más Madrideko hautagai ofiziala izendatu zuten hauteskundeetarako.[9]
2021eko apirilaren 21ean, Madrilgo Erkidegoko lehendakaritzarako hautagaien eztabaidan parte hartu zuen. Telemadridek egin zuen eztabaida, eta hainbat kate nazionalek eman zuten telebistan. Metroscopiak eztabaida hori irabazi zuenari buruz egindako zundaketak bigarren postua eman zion Más Madrideko hautagaiari, Isabel Díaz Ayusoren atzetik; horrek ezkerreko boto-emaileen artean gogokoena izatea ekarri zuen, Pablo Iglesiasen eta Ángel Gabilondoren aurretik.[20] Maiatzeko hauteskundeetan, Más Madriden hautagaitza izan zen bigarren bozkatuena, PSOEri aurrea hartuz eta oposizioko lider bihurtuz.*
Más Madrideko hautagai gisa errepikatu zuen 2023ko maiatzaren 28ko hauteskunde autonomikoetan.[21] Hauteskunde horietan, boto gehien jaso zituen bigarren alderdia izan zen, eta boto gehien jaso zituen ezkerreko alderdia; guztira, 135 diputatutik 27 lortu zituen Madrilgo Biltzarrean. Mónica García, Ayusoren Hirugarren Gobernuaren oposizioko buru bihurtu zen XIII. Legegintzaldian.[22]
Beste politika batzuk[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2021eko azaroan, Garcíak, Espainiako ezker eraldatzailearen zenbait politikarekin batera, Valentzian egindako ekitaldi batean parte hartu zuen, eta haren izena ““Otras políticas/Beste politika batzuk” izan zen.[23][24]
Osasun Ministerioa (2023 - ...)[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2023ko azaroaren 20an Pedro Sánchezen hirugarren gobernuko kide izendatu zuen, Espainiako Gobernuko Osasun ministro.[25]
Argitaratutako lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 2022an Política sin anestesia liburua argitaratu zuen. Bertan, bere osasun lanetik esparru politikora nola pasatu zen azaltzen du.[26]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Mateo, Juan José. (2023-11-20). «Mónica García, de némesis de Díaz Ayuso al Ministerio de Sanidad» El País.
- ↑ Ilma. Sra. Dª. Mónica García Gómez. Asamblea de Madrid.
- ↑ Txantiloi:Versalita, Patricia. (6 de abril de 2017). «García: "Madrid es la tercera Comunidad que menos presupuesto destina a Sanidad por habitante"» Madridiario.
- ↑ https://www.elespanol.com/reportajes/20210501/secreto-monica-garcia-lider-madrid-marido-multinacional/577693630_0.html
- ↑ Txantiloi:Versalita, Marta. (5 de septiembre de 2018). «La reforma del Hospital 12 de Octubre quedará en manos del próximo Gobierno regional» El Mundo.
- ↑ Txantiloi:Versalita, Pablo. (12 de octubre de 2015). «Mónica García (Podemos): “La política no es mi terreno, mi casa es el hospital”» Cuv3.
- ↑ La 'Marea Blanca' de la sanidad protesta en el centro de Madrid contra la privatización. Cuatro 15 de enero de 2013.
- ↑ «Mónica García, la médico que veranea en autocaravana y da la batalla a Díaz Ayuso en Madrid» Vanity Fair 2020-10-16.
- ↑ a b Independiente, El. (2023-12-16). «Las políticas de 40 años que han despuntado en 2023 y que marcarán agenda en 2024» El Independiente.
- ↑ «Mónica García, portavoz de la AFEM: "La Consejería no quiere escucharnos"» LaSexta 2012-12-18.
- ↑ «AFEM retoma las movilizaciones contra el Plan de Sostenibilidad de la Sanidad del Gobierno madrileño» www.medicosypacientes.com.
- ↑ «García: "Nunca ha existido un movimiento sanitario como éste"» LaSexta 2012-12-05.
- ↑ Junta Electoral Provincial de Madrid: «Elecciones a la Asamblea de Madrid 2015. Publicación candidaturas. Fase proclamación» Boletín Oficial de la Comunidad de Madrid Txantiloi:Versalita: 35-77. ISSN 1989-4791..
- ↑ Txantiloi:Versalita, Roberto. (22 de diciembre de 2017). «Espinar da más peso a los errejonistas en la Ejecutiva y el grupo parlamentario de cara a 2019» El Mundo.
- ↑ «Mónica García (Podemos): "La historia de la Sanidad madrileña ha sido la historia del desfalco"» LaSexta 2018-07-03.
- ↑ «Mónica García y Julio Rodríguez, en el consejo de coordinación de Podemos» El Diario Vasco 23 de diciembre de 2017.
- ↑ «El 'errejonismo' vuelve a la primera fila» Madridiario 16 de enero de 2018.
- ↑ Txantiloi:Versalita, Asier. (1 de marzo de 2019). «Errejón ficha a varios diputados de Podemos para su lista por Madrid» La Vanguardia.
- ↑ «Una diputada sanitaria despide el último Pleno recitando» Redacción Médica.
- ↑ Junquera, Natalia. (2021-04-22). «Díaz Ayuso y Mónica García ganan el único debate a seis de la campaña electoral» El País.
- ↑ «Así es Mónica García, candidata de Más Madrid a la presidencia de la Comunidad de Madrid» www.ondacero.es 2023-05-22.
- ↑ Olaizola, Jacobo García, Beatriz. (2023-05-29). «Más Madrid se consolida como alternativa a Ayuso a pesar de la pérdida de votos» El País.
- ↑ País, El. (2021-11-13). «Reunión de “las otras políticas” en Valencia: “Vamos a hablar de un proyecto de país, de sociedad”» El País.
- ↑ S.L, EDICIONES PLAZA. «'Otras políticas', el reclamo del acto que reúne en València a Díaz, Oltra, Colau y Mónica García» Valencia Plaza.
- ↑ Mateo, Juan José. (2023-11-20). «Mónica García, de némesis de Díaz Ayuso al Ministerio de Sanidad» El País.
- ↑ «Política sin anestesia» InfoLibre 2022-05-18.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q62591710
Multimedia: Mónica García Gómez / Q62591710