Maitasun likido

Maitasun likido
Jatorria
Egilea(k)	Zygmunt Bauman
Argitaratze-data	2003
Ezaugarriak

Maitasun likido terminoa Zygmunt Bauman soziologo poloniarrak sortutako kontzeptuari deritzo, bere lan homonimoan garatua postmodernitatean garatzen diren pertsonen arteko harreman motak deskribatzeko. Egilearen arabera, hauek sendotasun eza, berotasuna eta gero eta iheskorrak, azalekoak, etereoak eta konpromiso gutxiagoko joera dute ezaugarri. Kontzeptua maitasun erromantikoan oinarritutako harremanetarako maiz erabiltzen den arren, Baumanek ere hurkoarekiko maitasunaren likideziaz orokorrean hitz egiteko kontzeptua garatzen du.

Kontzeptuaren garapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Baumanek azaldu du nola joera batzuk agertzen diren gizarte kapitalista aurreratuetan harreman pertsonalak nola ulertzen diren eragiten duten. Indibidualismorako joerak harreman sendoek arriskua ikusten dute autonomia pertsonalaren balioetarako. Horri bizitzako hainbat arlo komertzializatzea eragiten duen ideologia kontsumistaren orokortzea gehitzen zaio. Zentzu horretan, beste pertsona batzuek beren burua beharrizan batzuk asetzeko merkantzia gisa ikusten hasten dira, eta maitasuna elkarren arteko kontsumo moduko bat bihurtzen da, arrazionaltasun ekonomikoak gidatuta, non ethos ekonomikoak harreman pertsonalak inbaditzen dituen.

Vivir juntos – por ejemplo— adquiere el atractivo del que carecen los vínculos de afinidad. Sus intenciones son modestas, no se hacen promesas, y las declaraciones, cuando existen, no son solemnes, ni están acompañadas por música de cuerda ni manos enlazadas. Casi nunca hay una congregación como testigo y tampoco ningún plenipotenciario del cielo para consagrar la unión. Uno pide menos, se conforma con menos y, por lo tanto, hay una hipoteca menor para pagar, y el plazo del pago es menos desalentador. Z. Bauman (2005)

Baumanentzat, Interneteko harremanak bizitza errealean beste harreman batzuetara esportatzen den eredu bihurtzen dira. Izan ere, harremanak baino gehiago, loturak bilatzen dira, ez baitute inplikazio edo sakontasunik behar. Konexioetan, guztiek erabakitzen dute noiz eta nola konektatu, eta ezabatu tekla sakatu dezakezu.

En una vida de continua emergencia, las relaciones virtuales superan fácilmente lo real. Aunque es ante todo el mundo offline el que impulsa a los jóvenes a estar constantemente en movimiento, tales presiones serían inútiles sin la capacidad electrónica de multiplicar los encuentros interpersonales, lo que les confiere un carácter fugaz, desechable y superficial. Las relaciones virtuales están provistas de las teclas suprimir y spam que protegen de las pesadas consecuencias (sobre todo, la pérdida de tiempo) de la interacción en profundidad.

Z. Bauman (2011:23)

Baumanek gaurko maitasuna indibidualismo larriagotu baten produktu gisa deskribatzen du, joko bihurtu da, arrisku joko bat, modernoa, konplexua, non sekretua ez den beste harreman batzuei ateak itxita uztea; Ahultasun edo aspertze zantzuekin deskonektatu daitezkeen konexioak dira, eta harremanak eguneratuta edukitzeko modu bakarra zure lasaitasuna inoiz ez galtzea da.

Bauman-ek hizpide duen postmodernismoa egungo harreman kapitalisten produktua da, ez dago ezer ziurrik, non ziurgabetasuna eguneroko ogia den eta konstante bakarra kide ez izatea, filiazioa, ideologien amaiera den. Postmodernismo horrek hedonismoa eragiten du. Hori, gutxiengo aberrazio bat baino gehiago, gero eta bidaiatuagoa den bidea bihurtzen da, berehalako gogobetetzearekin, nartzisismoarekin eta joera banalekin egungo gizabanakoaren ezaugarri definitzaileekin.

Hori dela eta, maitasuna likido bihurtu da, isurtzen da, etengabe aldatzen da eta ustekabeko bideak hartzen ditu, norbanakoa aldatzen den modu berean. Ezer ez da sendoa iraganean bezala - Baumanek balio sendoagoak eta gutxiago iraunkorrak aipatzen ditu. ^[1]

Kritikak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Enrique Gil Calvok saiakera postmodernoen pentsamendu ahularen baitan kokatzen du kontzeptua –hau da, ironikoki, saiakeragintza likidoa– kontuan hartuta Baumanen lanak ez dituela jatorrizko kontzeptuak sortzen, baizik eta teoria zaharrak birziklatzen dituela helburu komertzialarekin. ^[2]

Genero azterketek gizonezkoek eta emakumezkoek historikoki izan duten maitasuna ulertzeko modu desberdinen analisia ez egiteagatik kritikatu dute kontzeptua. Zentzu horretan, Matamoros bezalako egileek diote tradizionalki emakumeek solidoa maite zutela, eta gizonek likidoa. Hori dela eta, Baumanen tesia berriro pentsatzea proposatzen du, zergatik maite duten emakumeak orain likidoa? . Erantzun posiblea litzateke likidoa maitatu ahal izateko premisa independentzia pertsonala izatea dela, maitasuna berarentzako mehatxutzat har dezan. Sistema patriarkalak esan nahi izan du,

historikoki gizonezkoek beti harremanak horrela pentsatu izan badituzte ere, emakumeentzat hori azken hamarkadetan soilik posible izan dela. ^[3]