Mary Gauthier
| Mary Gauthier | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | New Orleans, 1962ko martxoaren 11 (62 urte) |
| Herrialdea |  Ameriketako Estatu Batuak |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | egile abeslaria, abeslaria, musikaria, kantugilea eta musikagilea |
| Jasotako sariak | ikusi
|
| Genero artistikoa | countrya |
| Musika instrumentua | gitarra ahotsa |
| Diskoetxea | Universal Music Group Nashville |
| marygauthier.com | |
             | |
Mary Gauthier (New Orleans, Louisiana, AEB, 1962ko martxoaren 11) folk eta alternative country generoetako egile abeslari estatubatuarra da.[1][2][3]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Louisianan jaio zen, eta amak asilo batean utzi zuen. Urtebete zuenean, italiar jatorriko bikote batek adoptatu zuen. Handik 15 urtera, etxetik ihes egin zuen, eta hurrengo urteetan alkohol, droga eta errehabilitazio-saio ugari izan zituen, bere sexu-identitatea eta bere sustraiak bilatzeko.[4] Desintoxikatzea lortu zuen, eta, Louisianako Unibertsitatean ibili ondoren, diploma bat lortu zuen Cambridge School of Culinary Arts sukaldaritzako erakunde profesionalean.
Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Tabernari[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Jatetxe bat zabaldu du Bostonen, eta 11 urtez lan egin zuen bertan.[5] 1990. urtean atxilotu egin zuten, mozkortuta gidatzeagatik. Hori zela eta, ibilbidea aldatu egin zuen. Edateari utzi zion eta abestiak idazten hasi zen.
Abeslari[aldatu | aldatu iturburu kodea]
1997an Dixie Kitchen izeneko lehen albuma argitaratu zuen. Hurrengo albumeko grabazioen gastuak ordaintzeko, jatetxean zeukan zatia saldu zuen. 1998an, Drag Queens in Limousines bigarren albuma atera zen. Kritika ezin hobeak lortu zituen, eta, horri esker, herrialdeko folk jaialdi nagusietan lan egin zuen, hala nola Newporteko Folk Jaialdia.[6] Independent Music Awards sarietan, folk-album onenaren saria jaso zuen.
Filth and Fire hirugarren albumak ere kritika onak jaso zituen, hala nola New York Times-eko Jon Parelesena, lana urteko album independente onena zela baloratu baitzuen. GLAMA Awards batzuk ere jaso zituen.
2001ean, Tennesseeko Nashvillera joan zen bizitzera, etaUniversal Music-en subsidiarioa zen Lost Highway Records zigiluarekin kontratua lortu zuen.
Zigilurako lehen albuma Mercy Now izan zen, 2005ekoa, eta maila nazionalean eman zen ezagutzera. Albuma egunkari eta aldizkari askotan agertu zen, besteak beste, The New York Times, Los Angeles Times, Daily News eta Billboard, urteko album onenen artean.
Hurrengo diskoan, 2007ko Between Daylight and Dark, artista ugarik hartu zuten parte; besteak beste, Jimmy Buffett, Tim McGraw, Blake Shelton, Boy George, Bill Chamber, Mike Farris, Candi Staton, Amy Helm eta Bettye Lavette.
2010eko The Foundling albumean, Michael Timmins de los Cowboy Junkies taldeak ekoitzia, kantautoreak sakonago egin zion aurre jatorriari buruzko auzi existentzialari, eta modu emozional eta bizian aritu zen, lehenago inoiz egin ez zuen bezala.[7]
The Foundling Alone disko akustikoaren ondoren, 2012an Live at Blue Rock zuzeneko lehen diskoa argitaratu zuen, Wimberleyko Blue Rock Anch Ranch-ean erregistratua; Texas, hiruko trebakuntzarekin; Mike Meadows, perkusioetan; eta Tania Elizabeth, biolinean.
2010ean, The Americana Music Associationen "New Inter of the Year" saria jaso zuen. Mercy Now 6. postua izan zuen Decade errekorra, No Depression magazinen. 2015. urtean, GLAAD Outstanding Music, Artisten of the Year, izendatu zuten Los Angelesko 26. Annual GLAAD Media Awards ekitaldian.
Bere kontakizunak liburuetan eta aldizkarietan argitaratu dira. Random Housek, The Blue Rock Review (Wimberly, TX) aldizkariak argitaratutako Amplified liburua ere badu eta Capitola Review. Grand Ole Opryn jotzen du, eta Nashvillen bizi da, Tennesseen.
Diskografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Estudio-albumak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 1997 - Dixie Kitchen (Groove House Records, Europan berrargitaratua Orchard 1999)
- 1999 - Drag Queens in Limousines (Groove House Records, Munich Records 1999 berrargitaratua Europan)
- 2002 - Filth and Fire (Signature Sounds)
- 2005 - Mercy Now (Lost Highway, 2006an Mercy Now [International Tour Edition] gisa berrargitaratua)
- 2007 - Between Daylight and Dark (Lost Highway)
- 2010 - The Foundling (Razor & Tie)
- 2011 - The Foundling Alone (Audio & Video Labs)
- 2014 - Trouble and Love
- 2018 - Rifles & Rosary Beads (AEBetako beteranoekin eta haien familiekin koidatzia)
- 2022 - Dark Enough to See the Stars
Albuma zuzenean[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 2012 - Live at Blue Rock (Proper)
Konpilazioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 2008 - Genesia (The Early Years)
Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Abeslari ibilbide hasieran Independent Music Awards sarietan, folk-album onenaren saria jaso zuen.
- 2010ean, The Americana Music Associationen "New Inter of the Year" saria jaso zuen.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Ingelesez) Staff, CelebsAges com. (2020-01-17). «Mary Gauthier – Age, Bio, Personal Life, Family & Stats» CelebsAges (Noiz kontsultatua: 2023-02-27).
- ↑ (Ingelesez) «Mary Gauthier» Mary Gauthier (Noiz kontsultatua: 2023-02-27).
- ↑ (Ingelesez) «About» Mary Gauthier (Noiz kontsultatua: 2023-02-27).
- ↑ http://books.google.co.uk/books?id=-GMEAAAAMBAJ&pg=PA65#v=onepage&q&f=false
- ↑ Truth be told - The Boston Globe
- ↑ 4 stelle su 5 dalla rivista Rolling Stone
- ↑ The Foundling - Mary Gauthier | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q444840
Multimedia: Mary Gauthier / Q444840
>