Mercedes Quintana

Mercedes Quintana
	;
Bizitza
Jaiotza	Buenos Aires, 1910
Herrialdea	Argentina
Heriotza	Buenos Aires, 1996 (85/86 urte)
Hobiratze lekua	La Chacarita hilerria
Irakaslea(k)	Bronislava Nijinska
Jarduerak
Jarduerak	aktorea eta koreografoa
Izengoitia(k)	Mecha Quintana

Mercedes Quintana edo Mecha Quintana izenez ezaguna, jaiotzaz Mercedes Haydée Saravia Quintana (Buenos Aires, Argentina, 1910 - ib., 1996) argentinar ballet dantzari klasikoa, koreografoa eta irakaslea izan zen, baita antzerkiko, zinemako eta telebistako zuzendaria eta aktorea ere.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mecha Quintanak Bronislava Nijinska izan zuen irakasle. Dantza Kontserbatorio Nazionaleko dantzari ospetsua izan zen eta herrialdean dantza klasiko eta modernoen eskola nazionalaren oinarriak ezarri zituen.^[1] Bere ibilbide luzean, zinema eta antzerkia egin zituen aktore ospetsu askorekin, besteak beste, Florencio Parravicini, Amelia Bence, Osvaldo Bonet, María Rosa Gallo, Luisa Vehil edo Alberto de Mendoza.

Hasieran lan egin zuen lehen koreografo argentinarra izan zen, artean herrialdean koreograforik ez zegoenean.

1929an, Colon Antzoki ezaguneko talde egonkorra osatu zuen; 1933an, dantzari bakarlari izendatu zuten, eta dozenaka obratan parte hartu zuen hainbat urtetan, hala nola Petruchkan. La Valse, Carnaval, El aprendiz de brujo, El Príncipe Igor, besteak beste.^[2]^[1] Gero, aktorea izan zen gehiago, eta, gero, obra eta opereta klasikoen zuzendaritza hartu zuen. Dantzari bakarlari izateari utzi eta bere akademia osatu zuen, Ricardo Conord lehen senar arkitektoak ekonomikoki eta sozialki sostengatua. Conordek sartu zuen zinemagintzan, non eszenografo oso ezaguna zen.

Frantziara joan zen Alexander Violinine errusiar maisuarekin dantza-teknikak hobetzeko. Esmée Bulnes maistraren ikaslea ere izan zen, eta Libertad 900 estudioa eskaini zion La Platako Teatro Argentinarrean bere kargua utzi zuenean eskolak eman zitzan. Colon Antzokiaren koreografo gisa ere kontratatu zuten.

Zinema[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zineman Yo quiero ser bataclana (1941) filmean parte hartu zuen, Manuel Romeroren zuzendaritzapean, Niní Marshall eta Juan Carlos Thorryren ondoan; Ven... mi corazón te llama (1942) Elvira Ríos, Tito Lusiardo, Alicia Barrié eta Elena Lucenarekin, eta Mujeres que bailan (1949)^[3]

Niní Marshall, Fanny Navarro eta Fidel Pintosekin. 1938an Elias Alippik zuzendutako eta interpretatutako Callejón sin salida filmean parte hartu zuen, Maruja Gil Quesadarekin batera.^[3]

Birak egin zituen herrialdearen barrualdetik eta baita kanpoaldetik ere, Italiatik esaterako. Antzokietan ere lanak aurkeztu zituen, Wunder Bar opereta aurkeztu zuen Operaren Antzokian, esaterako.

Argentinako neska pantailan Petit Café programa antzeztu zuen bere baletarekin, Juan Carlos Thorry, Analía Gadé, Darío Garzay eta Diana Maggirekin batera.

Une mediatikoa izan zuen, musikal baten aurkezpenean eszenatoki betean erori zenean. "Desnutrizioa du", esan zuen ministro batek. "Nik jateko zerbait emango diot", erantzun zuen beste batek.

Maistra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Colon Antzokian, profesionalki garatu zen tokian, sormen-baletak zuzendu zituen irakaskuntzako babesleku ere bihurtu zen. Eskakizun handiko maistra izan zen eta dantzari belaunaldi bat gidatu zuen.

Cora eta Livia Quintana ahizpak korista eta pianista izan ziren, eta elkarrekin lan egin zuten antzerkian ere. Mecha Quintana dantzari bikaina izan zen bere kultura zabalagatik, gizarte-harremanengatik eta Europara hobetzeko egindako bidaiengatik.

Aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1984an koreografo eta dantzariari omenaldia egin zitzaion Cervantes Antzokian, Dantzaren Nazioarteko Eguna zela eta. Besteak beste, Amelia Bence, Nelly Raymond, Luisa Vehil eta Alberto Willyams artistek hartu zuten parte.^[4]

Filmografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1938: Callejón sin salida (coreografía).
1941: Yo quiero ser bataclana.
1942: Ven... mi corazón te llama.
1949: Mujeres que bailan.

Telebista[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1951: Petit Café.

Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1929: 'Petruchka. La Valse.
1929: Pulcinella.
1930: Giselle.
1930: Los payasos.
1931: Carnaval.
1931: El aprendiz de brujo.
1931: El Príncipe Igor, Michel Fokinen koreografia.
1932: La flor del irupé.
1932: Huemac.
1933: Silfides.
1933: Schut.
1933: Los comediantes celosos.
1933: La princesa cisne.
1933: Estudio.
1933: El beso de hada.
1935: Bolero.
1935: Amor Brujo.
1935: Petruschka.
1939: Ollantay, besteak beste, Miguel Faust Rocha, Pablo Acciardi, Iris Marga, Santiago Gómez Cou, eta Guillermo Battagliarekin
1944: Poesía de la danza.
1945: La que murió en París.
1945: La vierge a midi.
1949: Los amores de la virreina, Enrique García Vellosorena eta Francisco Calcavallok zuzenduta Cervantes Antzokian.
1958: Las picardías de Scapin, Molièrerena, Cecilio Madanesek zuzendua Caminito Antzokian.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Datuak: Q20804616

[acceder_1-1] ttp://www.acceder.gov.ar/es/602614^{[Betiko hautsitako esteka]}

[2] ttps://web.archive.org/web/20101203055036/http://www.acceder.gov.ar/es/1213738

[cinenacional_1-3] ttp://www.cinenacional.com/persona/mercedes-h-quintana

[4] ttp://www.acceder.gov.ar/es/602613^{[Betiko hautsitako esteka]}

[1]

[2]

[3]

[4]