Montenegroko Erresumako Estatu Kontseilua

Montenegroko Erresumako Estatu Kontseilua (serbieraz/montenegroeraz: Државни савјет Краљевине Црне Горе; Državni savjet Kraljevine Crne Gore) Montenegroko Erresumako administrazio auzitegi eta administrazio organoa zen.

Montenegroko Printzerriko aurreko Estatu Kontseiluak (1879-1905) printzerriko gobernuaren, organo legegilearen eta gainbegiratze agintari gorenaren eginkizuna izan zuen. Garai hartan bere eginkizuna Serbiako Printzerriko Estatu Kontseiluaren eginkizunaren antzekoa zen, Erregeordetza Konstituzioa onartu arte (1869).

Konposizioa

Nikolas Konstituzioaren arabera (1905), Estatu Kontseilua sei kidek osatzen zuten. Printze jaunak izendatu eta haien artetik lehendakaria izendatu zuten.

Estatuko aholkulariak izan litezke Montenegroko herritarrak: 35 urte beteta dituztenak, unibertsitate mailan egondako unibertsitate edo goi-mailako lanbide-eskola bat egin dutenak, funtzio publikoan 10 urte eman dituztenak edo ministroak izan direnak.

Presidentea eta Estatu Kontseiluko kideak herri-diputatuak ziren karguaren arabera.

Esparrua

Nikolas Konstituzioaren arabera (1905), Estatu Kontseiluak betebehar hauek zituen:

• Gobernuak Batzar Nazionalari aurkeztu zizkion lege-proposamenak aztertzea eta horiei buruzko iritzia ematea;
• Gobernuari bere iritzia ematea proposatuko dizkion gaiei buruz;
• administrazioarekiko auzietako ministerioen erabakien aurkako errekurtsoak aztertu eta ebaztea. Estatu Kontseiluaren erabaki haiek nahitaezkoak ziren ministroentzat; administrazio-agintarien arteko gatazkak konpontzeko, baita agintari judizialen eta administratiboen artekoak ere;
• funtzionarioak diziplina epaitegi gisa epaitzea;
• aurrekontuak ezohiko beharretarako zehaztutako mailegu orokorreko gastu partzialak onartzea, bai eta eraikin handietarako berariazko mailegu baten erabilera partziala ere;
• Montenegroko hiritartasunerako aparteko atxikipena onartzea;
• estatuaren eta norbanakoen arteko likidazioak onartzea, estatuaren interesetarako onuragarriak izango liratekeenak;
• estatuaren maileguak onartzea, baita ezohiko maileguak ere;
• legeak bermatzen dituen eskubide pribatuak urratzen zituzten dekretuen aurkako kexak berrikusi eta ebaztea. Dekretu bidez norbanakoen aldeko estatuko interes material batzuk urratzen baziren, orduan Estatuko Kontrol Nagusiak Estatu Kontseilura jotzeko eskubidea zuen estatuaren izenean;
• Ministroen erabakien aurka egindako errekurtsoak aztertu eta ebaztea, sailburua legez eskumena ez zen kasuetan edo legeak zehazten duen bere eskumenaren esparrua gainditzen zutenean;
• barrutiei, kapitaintziei eta udalei dagozkien ondasun higiezinen salmenta erabakitzea;
• non kobratu ez dagoela dirudien diru-kopuru horien ordainketa erabakitzea;
• Estatuko kontuei buruzko beharrezko txostenak eska diezazkiola Estatuko Kontrol Nagusiari;
• Estatuko Kontrol Nagusiaren erabaki "judizialen" aurkako helegiteei buruz ebaztea; lurraldeko hainbat legek zehaztuko lituzkeen zeregin horiek betetzeko.

Estatu Kontseiluko prozedura-arauak lege berezi batek agindu zituen.

Kanpo estekak

• Datuak: Q25460869