Nicolas Larraín

Wikipedia, Entziklopedia askea
Nicolas Larraín

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakNicolás Enrique Larraín de Toro
JaiotzaSantiago1965eko maiatzaren 19a (58 urte)
Herrialdea Txile
Familia
AitaMago Larraín
Anai-arrebak
Hezkuntza
HeziketaQ101244778 Itzuli
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jardueraktelebista aurkezlea, Esataria eta ekintzailea

nicolaslarrain.com
Twitter: nicolaslarrain Edit the value on Wikidata

Nicolás Enrique Larraín de Toro (Santiago, 1965eko maiatzaren 19a) txiletar telebista aurkezlea, irrati esataria eta enpresaburua da. Chile Tuday eta Caiga quien caya-ren Txileko bertsioa bezalako telebistako programak gidatu izanagatik da ezaguna.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Fernando Larraín Munita (Larraín magoa edo Helmut magoa) eta Sonia de Toro Serranoren semea da, eta Fernando Larraín aktorearen anaia. Juan Cristóbal Guarello kirol- iruzkingilearen lehengusua ere bada. Nicolás Larraín Mateo de Toro y Zambranoren eta Francisco Antonio Pinto eta Manuel Bulnes Errepublikako presidenteen ondorengoa da.

Colegio de los Sagrados Corazones de Manquehue-n ikasi zuen, eta bertan graduatu zen 1982an hasieran. Geroago publizitate teknikaria (1985ean lizentziatua) eta gizarte komunikazioa (1985-1986) ikasi zituen, biak Mónica Herrera Komunikazio Eskolan. [1]

Lan-arloan, hainbat enpresatan jardun zen: Beiersdorf alemaniarrean, zinta itsaskorren arloan (1984) eta Nivea markako marketinean; Hush Puppies enpresan, non saltzailea eta product manager izan baitzen (1987-1989); Maquinex, non kudeatzaile nagusi izendatu baitzuten (1990-1994); eta DNA-ren publizitate-agentzia nagusia eta Young & Rager.[1]

Bere ekimenak ere hasi ditu —esaterako, Leis makineria enpresa (1995-1996) eta Buenos Airesen duen filiala, eta Voy y Vuelvo jatetxea (2008-2010)—, eta Esso-ko (1996-2001) frankiziak izan ditu eta Lomitón (2001-2009). [1]

Karrera mediatikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Fresco y natural después del postre umore-taldeko partaide izan bazen ere, Larraínen telebistan finkatzea Mega-ren Chile Tuday saioan gertatu zen, Fernando anaiarekin eta Felipe Izquierdorekin batera, non politika eta eguneroko gaiak umorez jorratu zituzten.

Chile Tuday amaitu ostean, Cuatro Cabezas ekoiztetxe argentinarrak Caiga quien caya programaren Txileko bertsioa animatzeko kontratatu zuen, hasieran Pablo Mackenna eta Felipe Bianchirekin batera. Aldi berean, Eyeworks ekoiztetxeko zuzendari komertziala eta country manager izan zen. [1]

2012ko urriaren 26an, Encierren a Nicolás docurreality estreinatu zen 13C-an, eta han umore- eta anekdota-kutsuko eguneroko bizitza erakutsi zuen. 2014. urtean epaile-lanetan parte hartu zuen TVNren Apuesto por ti programan, eta urte horretako martxoan hasi zuen Nico Late Show izeneko programa Vive! kanalean, 2016ko uztailera arte iraun zuena.[1]

2004ko martxotik 2018ko martxora arte gidatu zuen Liberen a Nicolás! FM Tiempo aukeran, astelehenetik ostiralera, goizeko 8etatik 10ak arte. Juan Cristobal Guarello lehengusuak, Fernando eta Pablo anaiek eta Sonia de Toro amak hartu zuten parte programa horretan.

2016ko abenduaren 12an iragarri zuen aurrekandidatura bat izango zuela 2017. urteko presidentzia hautatzeko, eta Todos alderdiko primarioekin bat egin zuen.[2] Hala ere, 2017. urteko ekainaren 19an iragarri zuen bere aurrekandidatura jaitsi zuela Felipe Kast-en hautagaitzan sartzeko.[3]

2018an Mi boca me traiciona ikuskizuna aurkeztu zuen hainbat hiritan. Bere esperientzia arrakastatsuetan oinarritutako komedia da.

2021ean, "Los Asociados" elkarrizketa-saioko protagonista izan zen Vía X telebista-katean, Felipe Bianchi eta Pablo Mackenna CQCko lagun eta lankide ohiekin batera.[4][5] Saio hori bertan behera utzi ondoren, hirurak berriro elkartu ziren "Larraín, Bianchi eta Mackenna Ahogados" programan, Youtube plataformaren bidez linean transmitituta.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]