Nikole Lewis

Wikipedia, Entziklopedia askea
Nikole Lewis

Bizitza
JaiotzaXX. mendea
Herrialdea Ameriketako Estatu Batuak
Hezkuntza
HeziketaBostongo Unibertsitatea
Jarduerak
Jarduerakastronomoa
Enplegatzailea(k)Space Telescope Science Institute (en) Itzuli  (2014 -
Space Telescope Science Institute (en) Itzuli  (2014ko azaroa -  2018ko ekainaren 30a)
Cornell Unibertsitatea  (2018ko uztailaren 1a -

Nikole Lewis (AEB, XX. mendea) astrofisikaria eta astronomiako irakasle laguntzailea da Cornelleko Unibertsitatean.[1]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikerketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere ikerketa-interes nagusiak behaketa-teknikak eta atmosfera exoplanetak zundatzeko teknika teorikoak dira.[2] 2018an, TRAPPIST-1 sistemaren azterketa espektroskopiko bat zuzendu zuen Hubble teleskopio espaziala erabiliz. Izan ere, teleskopio hori izan zen Lurraren tamainako exoplaneten lehen azterketa.[3][4] TRAPPIST-1 sistemaren jatorrizko iragarkian ere parte hartu zuen 2017an, sistema deskribatzen eta atmosferak detektatzeak biosinadurak bilatzeko duen garrantzia deskribatzen laguntzean.[5]

NASAko Hubble teleskopioak lurreko exoplaneten lehen azterketa atmosferikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

NASAko Hubble teleskopioak lurreko exoplaneten lehen azterketa atmosferikoa egin du.

Irudiak Lurraren tamainako bi planeta erakusten ditu, TRAPPIST-1B ETA TRAPPIST-1C, GURE EGUZKIA BAINO ASKOZ TXIKIAGOA ETA HOTZAGOA DEN NANO GORRI AITAZKO IZARRAREN PAREAN. NASAko Hubble espazio-teleskopioak atmosfera-seinaleak bilatu zituen planeta horien inguruan. [6]

Kredituak: NASA/ESA/STB cI/J. Wit (MIT)

NASAko Hubble teleskopio espaziala erabiliz, astronomoek atmosferen lehen bilaketa egin dute Lurraren tamainako planeta epelen inguruan, gure eguzki-sistematik haratago, eta bi exoplanetetan bizigarritasun-aukerak areagotzen dituzten argibideak aurkitu dituzte. Zehazki, aurkitu zuten “ultra-estrella” rel="nofollow"“TRAPPIST-1b” eta TRAPPIST-1c” exoplanetak, 40 bat mundu arin, ezinezkoak direnak puffy-etatik, eta sferak nagusi direnak.

Baltimoreko Espazio Teleskopioaren Zientzien Institutuko (STB cI) Nikole Lewis taldeko kideak esan zuenez:

helio-inguratzaile leunagorik ez izateak planeta horietan bizigarritasun-aukerak areagotzen ditu”. “Helio-bilgarri esanguratsu bat izango balute, ez dago aukerarik horietako batek bizia babesteko, atmosfera dentsoak berotegi gisa jokatuko bailuke”.[6]

Massachusettseko Teknologia Institutuko Julien de Wit, Cambridgen, Massachusetts, zientzialari-talde batek argi ia infragorria duten planetak behatzera eraman zuen, Hubble 3ko Campo Ancho ganbera erabiliz. Espektroskopia erabili zuten argia deskodetzeko eta atmosfera baten konposizio kimikoari buruzko pistak errebelatzeko. Atmosferen edukia ezezaguna da eta behaketa gehiago egin beharko ditu; hidrogenoaren eta helioaren kontzentrazio txikiak, berriz, inplikazioak dituzten zientzialari gogotsuak ditu.

“Hubble-ren hasierako behaketa horiek etorkizun handiko lehen pausoa dira hurbileko mundu horiei buruz gehiago ikasteko, Lurra bezalako harritsuak izan ote daitezkeen eta bizitzari euts diezaioketen”, dio Geoff Yoderrek, Washingtongo NASAren Zientzia Misioaren Zuzendaritzarentzat lan egiten duen administratzaile elkartuak. “Une zirraragarria da hau NASA eta exoplaneta ikertzeko”.

Planetek gutxienez 500 milioi urteko izar nano-gorri bat orbitatzen dute, Aquarius konstelazioan. 2015aren amaieran aurkitu ziren, TRAnsiting planeten eta Plan1xImals teleskopio txikiaren (TRAPPISTOLA) behaketa batzuen bidez.

Europako Espazio Agentziaren Txileko Aulkiaren Behatokian kokatutako teleskopio robotiko belgikarra.

TRAPPIST-1Bek zirkuitu bat osatzen du bere izar nano gorriaren inguruan 1,5 egunean, eta TRAPPIST-1C 2,4 egunetan. Lurra eguzkitan baino 20 eta 100 aldiz hurbilago daude planetak izarretik. Haren izarra gure eguzkia baino askoz ahulagoa denez, ikertzaileek uste dute gutxienez planeta bat dagoela, TRAPPIST-1C, izarraren eremu bizigarriaren barruan egon daiteke, tenperatura ertainek ur likidoa metatzea ahalbidetu baitezakete.

Maiatzaren 4an, aldi bereko igarotze arraro batez baliatu ziren astronomoak, bi planetak izarraren aurpegia elkarrengandik minutu batzuetara gurutzatu zutenean, izarren argia neurtzeko, dagoen edozein atmosferaren bidez filmatzen ziren bitartean. Bi urtean behin gertatzen den iragaite bikoitz horrek seinale konbinatu bat eman zuen, planeten ezaugarri atmosferikoen aldi bereko adierazleak eskaintzen zituena.

Ikertzaileek Hubble erabiltzea espero dute, atmosfera meheagoak bilatzeko, hidrogenoa baino elementu astunagoz osatuak, hala nola Lurrekoak eta Artizarrekoak.

“Datu gehiagorekin, beharbada metanoa detektatu edo atmosferetako uraren ezaugarriak ikusi ahal izango genituzke, eta horrek atmosferen sakoneraren estimazioak emango lituzke” esan zuen Hannah Wakeford-ek, egunkariaren bigarren autoreak, NASAren Goddard Hegaldi Espazialeko Zentroan, Greenbelt-en (Maryland).

Etorkizuneko teleskopioen behaketek, baita “a href="http://www.nasa .gov/mission_pages/webb/main/index.html" rel="nofollow"“James Webb Space Telescope” ere, atmosfera horien osaera osoa zehazten eta lurrun potentziala bilatzen lagunduko dute, karbono dioxidoa bezala. Webb-ek planeta baten azaleko tenperatura eta presioa ere aztertuko ditu, bizigarritasuna ebaluatzeko funtsezko faktoreak baitira.

Wit-ek esan zuen:

Lurraren tamainako planeta horiek dira astronomoek xehetasunez azter ditzaketen lehen munduak, gaur egungo teleskopioekin eta bizitzarako egokiak diren zehazteko planifikatutako teleskopioekin”,. “Hubble-k badu aukera atmosferaren aldez aurretiko azterketa egiteko, astronomoei esateko Lurraren tamainako planeta horietatik zein diren Webb teleskopioarekin azterketa zehatzagoa egiteko lehen hautagaiak”.

Azterketaren emaitzak Nature aldizkariaren 2016ko uztailaren 20an agertzen dira.[6]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]