Olmesartana[1]hipertentsio arteriala tratatzeko adierazitako angiotensina II hartzaileen antagonista ("sartan") deitutakoen motakoa da. Bere ekintza-mekanismoa muskulu baskularrean 1 motako angiotensinaren (AT1) hartzaileekiko loturan oinarritzen da, eta, beraz, angiotentsina II hormonaren sintesi-ibilbideekiko modu independentean jarduten du, AEBIekin ez bezala. Hartzailea blokeatzean eta ez angiotensina II-ren sintesia, olmesartanak erreninak eragindako atzeraelikadura negatiboa inhibitzen du, eta horrek basokonstrikzioa eta aldosterona hormona askatzea saihesten ditu. Horrek presio arteriala murrizten du basodilatazioa estimulatzean eta erresistentzia periferikoa gutxitzean.
Arteria-presio handia, bihotz-hutsegite kongestiboa eta giltzurrun-gaixotasun diabetikoa tratatzeko erabiltzen den farmakooa da. Hipertentsioa tratatzeko lehen lerro gisa erabiltzea arrazoizkotzat jotzen da.
2006ko lan batek angiotensina IIren hartzailearen antagonistek miokardio-infartua izateko arriskua areagotzeko aukera planteatu zuen, plazebo batekin alderatuta.[2]