Osifikazio

Osteoklastoek hezurra hausten dute, eta osteoblastoek berreraikitzen dute. Bi zelula-mota horiek zitokinen (TGF-β, IGF) bidez komunikatzen dira.

Osifikazioa edo hezurtzea hezur-ehuna sortzeko prozesu histologikoa da. Ehun konektibotik abiatzen da beti, zuzenean hasikin fibroso batetik (mintzezko osifikazioa, osifikazio periostikoa), edota kartilagozko molde baten gainean eratzen da hezurra (osifikazio endokondrala).

Sendatzen den haustura batean, prozesurik ohikoena osteogenesi endokondrala da, adibidez, igeltsuarekin tratatutako hezur luzeen hausturetan; aldiz, erredukzio irekiarekin eta metalezko plaka eta torlojuen bidez egonkortzearekin tratatutako hausturetan, baliteke mintzen barneko osteogenesia egotea.

Osifikazio heterotopikoa hezur-ehun atipikoa sortzeko prozesu bat da, hezurretatik kanpoko leku batean. Kaltzifikazioa askotan osifikazioarekin nahasten da. Kaltzifikazioa kaltzioz eta kristalez egindako gatzen eraketaren sinonimoa da zelulen eta ehunen barruan. Osifikazioan gertatzen den prozesu bat da, baina ez alderantziz.

Hezurraren garapena eragiteko mekanismo zehatzak oraindik ez daude argi, baina nolabait hazkunde-faktoreekin eta zitokinekin lotuta dago.

Eboluzioa

Hezurrak ornodunetan izan duen bilakaerari buruzko hainbat hipotesi proposatu dituzte. Hipotesi baten arabera, hezurra mineralak biltzeko eboluzionatu zuten ehunez garatu zen. Zehazki, kaltzio mineralak gordetzen dituen ehuna kartilagoa da, eta hezurra kaltzio kartilago horren exaptazio ebolutiboa da. Hala ere, beste aukera batzuk hezur-ehuna hesi osmotiko gisa edo babes-egitura gisa hartzen dute.

Kanpo estekak

• Datuak: Q1121544
• Multimedia: Ossification / Q1121544

Artikulu hau anatomiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.