Raquel Payá

Wikipedia, Entziklopedia askea
Raquel Payá

Bizitza
JaiotzaLa Font de la Figuera1918ko maiatzaren 14a
Herrialdea Espainia
HeriotzaValentzia1971ko ekainaren 12a (53 urte)
Familia
AmaAna María Ibars
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpedagogoa
Raquel Payá eskola publikoa, Valentzia
Raquel Payá eskola publikoaren plaka, Valentzia

Raquel Payá, jaiotzaz Raquel María Payá Ibars (Font de la Figuera, Valentzia, 1918ko maiatzaren 14aValentzia, 1972ko ekainaren 12a) valentziar pedagogoa izan zen.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ama Ana María Ibars Ibars maistra eta idazlea zen. Juan Enrique Pastor de Velasco margolari valentziarrarekin ezkondut zen.[2] Valentziako Eskola Normalean egin zituen, eta Plan Profesionalean parte hartu zuen (1934-1938). Carmen García de Castro, Angelina Carnicer, María Villén, Concepción Tarazaga eta Julio Cosin irakasle normalistak izan ziren, abangoardia pedagogikoan, eta horrela prestatu zen Eskola Berriaren metodologia.[1]

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Payák «maisu-maistren maistra» gisa egin zuen lan profesionala, hezkuntzaren eremu guztietan eta, bereziki, egokitu gabeko haur eta gazteen arloan egindako erreforma pedagogikoari esker.[3]

1955ean, Valladolideko Irakasle Eskolako irakasle zela, Hezkuntza Nazionalaren XXIV. Asteari buruzko erakusketa egin zuen.[4]

1962an, Madrilgo Irakasle Eskolako pedagogia-irakasle zela, hitzaldi bat eman zuen Cómo alcanzar la plenitud humana en el aspecto mental en Tarragona en el Instituto Nacional de Enseñanza Media Antonio Martí Francas, hitzaldi-ziklo baten barruan.[5]

1965ean, Valentziako Irakasle Eskolako irakasle zela, hitzaldi bat eman zuen Gironan Irakasle Eskolan.[6] Bartzelonan, halaber, Nazioarteko VII. Zinema Biltzarrean parte hartu zuen Televisión, herramienta educativa izenburuko txostenarekin.[7] 1970eko hamarkadan, Pedagogia eta Didaktika Berezia irakasgaia Pedagogia Terapeutikoko Irakasleen (EE) zenbait sustapeni eman zien Irakasleriaren Eskola Arruntean (Valentziako Unibertsitatea), eta hizlari jarduera bizia izan zuen Valentziako Erkidegoko ikastetxe askotan.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Best, J.W. Cómo investigar en educación./ Nola ikertu hezkuntzan. Morata, 1967. «Gaztelaniazko bertsiorako sarrera María-Raquel Payà Ibars»
  • Servicios sociales a la infancia inadaptada./Egokitu gabeko haurrentzako gizarte zerbitzuak. Revista de educación (Madril), ISSN 0034-8082, zk.: 135, 1961, or. 7 - 11
  • Interferencias entre afectividad y aprendizaje./ Afektibitatearen eta ikaskuntzaren arteko interferentziak. Revista de educación (Madril), ISSN 0034-8082, 127. zk., or. 28 - 31
  • La realidad del hijo./ Semearen errealitatea. Espainiako Eskola, XIV. urtea, 687, 1954ko apirilaren 8a, 199
  • PAYÁ IBARS, María Raquel; (1960), Objetivos, organización y métodos de la educación de mayores, Bolaños eta Aguilar, Madril
  • PAYÁ IBARS, María Raquel; (1960), Mentiras del niño, mentiras al niño y educación en la verdad, Gráf. F. Martínez, Madril
  • PAYÁ IBARS, María Raquel; (1961), El Servicio Social y la inadaptde la infancia y de la juventud, Osasun Zuzendaritza Nagusia : Servicios de Protección Maternal @e Infantil, Gobernazio Ministerioa, Madril
  • PAYÁ IBARS, María Raquel; (1968), Egunero: Geografia @e Historia: bosgarren maila, Hijos de Santiago Rodríguez, Burgos

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Valentzian, Russafa Juntako En Corts auzoan, Cuatro Calle barrutian, 1980tik, Raquel Payà (Pedagoga) izeneko plaza dago.
  • Jaioterian, Fuente la Figueran, zeharkaldi bat eskaini diote.
  • Dénian bere izena duen Eskualdeko Hezkuntza bereziko Zentro bat dago.
  • Valentzian Haur Hezkuntzako Eskola bat dago, eta PriMaría bere izena du.
  • Kontseiluaren abenduaren 7ko 234/2007 Dekretuaren bidez, Generalitatearen Raquel Payá Sariak sortu ziren, eta 2008. urtetik ematen dira, berreziketarako eta gizarteratzeko neurri judizialak betetzen ari diren adingabeak publikoki aintzatesteko eta saritzeko.[8] Valentziako Udalak 1988ko "Raquel Payà" saria eman zion Valentziako Unibertsitateko katedradun Javier García Gómezi.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]