konputazioaren zientzietan eta zenbakizko analisian, sasikodea programa informatiko edo bestelako Algoritmo baten funtzionamenduaren goi mailako deskribapen trinko eta informala da.
Benetako programazio lengoai baten ohiko egiturak erabiltzen ditu, baina pertsonen irakurketarako diseinatua dago, ez makinen interpretaziorako, eta beste programazio lengoiaiekiko independientea da. Normalean, sasikodea algoritmoaren ulermenerako ezinbestekoak ez diren zehaztasun batzuk alde batera uzten ditu aldagaien definizioak, sistema zehatzetako kodea eta azpirutina batzuk. Programazio lengoaia, behar den lekuan, deskribapen zehatzekin edota idazkera matematiko trinkoarekin osatzen da. Sasikodea erabiltzen da pertsonek errazago ulertzen dutelako ohiko programazio lengoaiarekin alderatuta, algoritmo baten oinarrizko printzipioen deskribapen eraginkorra eta independentea delako. Normalean algoritmo ezberdinak agertzen dituzten testu liburuetan eta argitalpen zientifikoetan erabili ohi da, baita ere programa informatikoen garapenaren planifikazioan kodifikazioa egin aurreko programaren egitura adierazteko.
Sasikodeak ez du sintaxi estandarrik. Antzekoa den arren sasikodea ezin da hezurdura programekin nahastu, azken hauek fikziozko kodea erabiltzen dute baina akatsik gabe konpila daitezke. Fluxu diagramak eta UML sasikodearen aukera grafikotzat jo daitezke, nahiz eta paperean leku gehiago hartzen duten.
Orokorrean sasikodea informatika eta zenbakizko konputazio testu liburu eta argitalpen zientifikoetan erabiltzen da algoritmoak deskribatzeko. Modu honetan edozein garatzailek uler dezake nahiz eta programazio hizkuntz ezberdina erabili. Testu liburuek, orokorrean, sarreraren eranskin gisa liburu horretako sasikodearen erabileraren zehaztasunak azaltzen dute. Sasikodearen zehaztasun maila, kasu batzuetan, erabilera orokorreko hizkuntzen formalizaziora hurbil daiteke.
Algoritmo zehatz bat erabili behar duen programatzaile batek, batez ere ezezaguna bada, normalean sasikodean egindako deskribapen batekin hasten da eta gero deskribapen hori erabiliko duen programazio lengoaira itzultzen du programaren bestelako zatiekin modu egoki batean elkarlan egin dezan.
Gaur egun eta orokorrean, sasikodeak, bere izenak dioen bezala, ez du hizkuntza zehatz baten sintaxi araurik jarraitzen ez dago ere inolako estandar sistematikorik, nahiz eta edozein egilek hartuko duen oinarri gisa hizkuntza zehatz baten kontrol egitura orokorrak, sintaxia eta estiloa. Baina exekutatu nahi izanez gero, hizkuntza zehatza batera bihurtu beharko da. Iturri ezagunenak Pascal, BASIC, C, C++, Java, Lisp eta ALGOLeko sintaxiak jarraitzen ohi dute. Orokorrean aldagaien definizioa ez da agertzen. Batzuetan, funtzioen deiak, kode multzoak eta begizta baten barruan dagoen kodea hizkuntza naturaleko lerro bakarreko esaldi sinple batekin ordezkatzen dira.
Idazlearen arabera, sasikodearen estiloa oso ezberdina izan daiteke, benetako programazio hizkuntz baten imitazio ia perfektu bat izatetik, beste muturreraino, sasikodea prosan egindako deskribapen bat izatera.
bizz buzz joku matematikoaren sasikodea adibide bat da:
Fortran estiloko sasikodea:
programa bizzbuzz
egin i = 1-etik 100 arte
ezarri print_number egia
i baldin bada 3rekin zatigarria
idatzi "Bizz"
ezarri print_number gezurra
i baldin bada 5ekin zatigarria
idatzi "Buzz"
ezarri print_number gezurra
baldin eta print_number, idatzi i
idatzi lerro berria
bukatu egin
|
Pascal estiloko sasikodea:
prozedura bizzbuzz
egin i := 1 etik 100 arte
ezarri print_number Egia;
Baldin i 3rekin zatigarria bada orduan
idatzi "Bizz";
ezarri print_number gezurra;
Baldin i 5ekin zatigarria bada orduan
idatzi "Buzz";
ezarri print_number gezurra;
Baldin eta print_number, idatzi i;
idatzi lerro_berria;
Bukatu
|
C estiloko sasikodea:
subprozesua funtzioa bizzbuzz
egin (i <- 1; i<=100; i++) {
ezarri print_number egia;
Baldin i 3rekin zatigarria bada
idatzi"Bizz";
ezarri print_number gezurra;
Baldin i 5ekin zatigarria bada
idatzi "Buzz";
ezarri print_number gezurra;
Baldin eta print_number, idatzi i;
idatzi lerro_berria;
}
|
Datuen definizioa jakintzat ematen da, batez ere aldagai sinpleetan, egitura bereziak erabiliz gero: pilak, ilarak, bektoreak edo erregistroak, algoritmoaren goiburuan defini daitezke, eta noski, sasikodea datu egiturak definitzeko erabiltzekotan atal hau modu egokian garatu beharko da.
Egile bakoitzak bere sasikodea erabiltzen du bere arauekin. Adibidez, "ordeztu aldagaiaren balioa aldagaiaren balioarekin" agindua hurrengo moduetan adieraz daiteke:
- ezarri -ren balioa
Eragiketa aritmetikoak matematikako ohiko moduan adierazten dira.
Sasikodearen idazkeran hiru kontrol egitura mota erabiltzen dira: sekuentzialak, hautatzaileak eta iteratiboak.
Aginduak sekuentzia finko batean jarraitzen dira, ondoko zenbakiaren araberakoa izan ohi direnak. Hau da aginduak goitik bera betearazten dira.
Egitura hautatzaileak baldintza baten arabera abiaratu daitezken edo ez aginduak dira.
-
Baldintza adierazpen boolearra da. Aginduak bakarrik betearazten dira baldintza egiazkoa denean.
Egitura honek bi aginduen artean bakarra egiten du baldintzaren betetzearen arabera.
-
-
Baldintzak aldagai boolearra da edo emaitza boolearra duen funtzio bat. Baldintza hau egia bada Aginduak1 abiarazten da, eta horrela ez bada, orduan Aginduak2 abiarazten da.
Ohikoa da ere Hautatzaile anitza erabiltzea, hau egitura Hautatzaile batzuen loturaren baliokidea da.
-
-
-
-
Kasu honetan elkarrekiko baztertzailea izan behar den baldintza multzo bat dago, hauetako bat betetzen bada derrigorrez besteak ezin dira bete, kasu bat Bestela kasu bat dago egia dena beste guztiak gezurrezkoak direnean
Egitura honetan Baldintza1 egiazkoa bada, orduan bakarrik Aginduak1 abiarazten da. Orokorrean, Baldintzai egiazkoa bada, orduan bakarrik Aginduaki abiarazten da.
Aurrekoaren antzeko egitura (kasu batzuetan baliokidea dena) jarraian adierazten da.
-
-
-
-
-
Kasu honetan Adierazle bat dago, hau aldagai edo funtzio bat da kasu bakoitzean "Balioi" balioekin alderatzen den, kasuren batean bi balioak berdinak badira, orduan dagozkion Aginduaki abiaraziko dira. beste kasuetan atala aurreko adibidearen Bestela atalaren baliokidea da.
Egitura iteratiboak aginduak behin baino gehiagotan egitea ahalbidetzen dute.
Begizta errepikatu egiten da baldintza egia den bitartean, begiztara lehenengo aldiz iristean baldintza gezurra bada, orduan begiztaren gorputza ez da ezta behin batean ere abiarazten.
-
Aurrekoaren moldaketak diren beste egitura batzuk daude. Errepikatu kontrol egitura erabiltzen da begiztaren gorputza gutxienez behin eta baldintza bete arte abiaraztea nahi denean.
-
Aurreko kontrol egitura hurrengoaren baliokidea da:
-
Egin begizta baldintza bat betetzen den bitartean agindu multzo bat errepikatzeko erabiltzen da.
-
Beste ohiko kontrol egitura bat FOR begizta da, hau aldi kopuru ezagun bat iteratzea nahi denean erabiltzen da. Indize moduan handitzen (edo txikitzen) den aldagai bat erabiltzen da:
-
Honela definitzen dena:
-
Azkenik bakoitzeko kontrol egitura erabiltzea ere ohikoa da. Egitura hau zerrenda edo multzo bat dagoenean eta bere elementu bakoitzetik iteratu nahi denean erabiltzen da.
-
ko elementuak badira, orduan aurrekoa hurrengoaren baliokidea izango zen:
-
Honako honen berdina dena:
-
Hala ere, praktikan agindu hau inplementatzeko aukera hobeak daude problemaren arabera.
Garrantzitsua da gogoratzea sasikodea ez dela estandarizatutako hizkuntza bat. Honek esan nahi du egile ezberdinek beste kontrol egitura batzuk erabili ditzaketela edo hauek erabili baina bestelako adierazpenarekin. Hala ere, funtzio matematiko eta logikoak matematikan eta logikan duten esanahi bera hartzen dute, adierazpena ere errespetatuz.
Edozein agindu ordezkatu daiteke kontrol egitura batekin. Hurrengo adibidean burbuila ordenazioaren sasikodea agertzen da, habiaratutako egiturak dituena. Algoritmo honek handitik txikira ordenatzen ditu zerrenda bateko elementuak.
Orokorrean, habiaratutako egiturak indentatuak erakusten dira, begirada batez hobe identifikatzeko asmoz.
Adibidean, indentazioaz gain, habiaraketa maila bakoitzaren mugak geziekin elkartu dira.
Sasikode honekin hurrengo baldintzak betetzen dituen edozein algoritmo adieraz daiteke:
- Hasiera puntu bakarra izatea.
- Bukaera puntu posible kopuru mugatu bat izatea.
- Hasierako puntua eta bukaerako puntu posibleen artean bide kopuru mugatu bat egotea.
Pertsona askok funtzio eta prozeduren artean bereiztea nahiago dute. Funtzio batek, funtzio matematiko bat bezala sarrera balio bat edo gehiago hartzen ditu eta emaitza bat itzultzen du, prozedurak aldiz sarrera bat hartzen du eta ez du irteerarik bueltatzen nahiz eta kasu batzuetan sarrerako parametroen bidez emaitzak itzul ditzake baldin eta parametro hauek erreferentzi moduan pasatu izan badira.
Bi kasuetan ezinbestekoa da argi zehaztea zeintzuk diren algoritmoaren sarrerak.Ohikoa da hau hasieran parentesien barruan kokatuz egitea edo enuntziatuan idatziz. Funtzioen kasuan, itzuli bezalako hitz bat kokatzea ezinbestekoa da algoritmoak sortzen duen irteera zein den adierazteko. Adibidez, ( zenbaki baten . berretura).
-
-
-
Prozedura baten adibide bat burbuila ordenazioa izango litzateke, balio zerrenda batetik abiatuz hauek ordenatu egiten dira, kasu honetan ez da funtzio baten balioa kalkulatzen, ekintza bat egiten da, zerrenda bat ordenatu.
-
-
-
Sasikodeak hurrengo abantailak dituzte:
- Problemaren garapenean leku gutxiago betetzen dute.
- Modu erraz batean eragiketa errepikakor konplexuak adieraz daitezke.
- Errazagoa da sasikodea programazio hizkuntz formal batera bihurtzea.
- Indentazio arauak jarraituz gero programaren egituraren mailak argi ikus daitezke.
- Programazio ikasleen ikasketa prozesuetan, hauek hurrengo urratsetik (hizkuntza zehatz batean kodifikatzea) hurbilago daude fluxu diagramak erabiltzen dituztenen aldean.
- Problema baten ebazpena argiagoa egiten du.