Silvia Palumbo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Silvia Palumbo

Bizitza
JaiotzaLincoln (en) Itzuli1963ko azaroaren 11 (60 urte)
Herrialdea Argentina
Jarduerak
Jarduerakegile abeslaria
KidetzaQ116206510 Itzuli

Silvia Palumbo Jaime (Lincoln, Buenos Aires probintzia, 1963ko azaroaren 11) argentinar LGBT militantea, kantautorea eta feminista da. Argentinako mugimendu lesbikoaren aitzindarietako bat izan zen, 1990eko hamarkadaren hasieran. Las Lunas y Las Otras (1990-2011) elkartearen sortzaileetako bat izan zen, Argentinako lehen elkarte lesbiko egonkorra. Kantautore gisa, lau disko argitaratu ditu bakarlari gisa (Estudia de luna, 2002; Criaturas del sur, 2009; eta FaYa de origen, 2013; Noviembre fuego y aire (2023). Adierazpen-ahalduntze feminista garatu du danborren, ahotsen eta mugimendu eszenikoen bidez.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Silvia Palumbo 1963ko azaroaren 11n jaio zen Lincolnen, Buenos Aires probintziako mendebaldean. Nerabezarotik lesbiana zela jabetuta, Argentinako azken diktadurako giro zapaltzailea pairatu zuen herri txiki eta tradizional batean. Bere esanetan:[1]

....herri itxi eta matxista, kezka intelektual gutxiko ama eta aita, familia milikoa, arrazista eta mataputoa. Lesbianak ez geunden —beste mundu batzuetako mitologia ginen— harik eta alaba tximeleta atera zitzaiela konturatu ziren arte... Garai hartan Lujan Ama Birjinari otoitz egiten   nion pentsamendu txar horiek desagertzen eta sendatzen laguntzeko.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Txikitatik danborren eta perkusioaren zale amorratua izanik, aukera gutxi izan zituen horretarako, garai hartako ohituren arabera emakumeek ez baitzuten perkusiorik jo behar. LGBT pertsona askok bezala, eta diktadura amaituta, Buenos Airesera «ihes egin zuen», sexualitate disidenteak dituzten pertsonekiko giro anonimoagoa eta toleranteagoa bilatuz, «sexilio» izeneko fenomeno batean. Emakume feministekin harremanetan jarri zen, eta aldi berean kantautore-dohainak garatzen hasi zen. Diana Bellessi poeta feministarekin eta Mónica Pavicich gitarra-jotzaile eta kantautorearekin harremanetan jarri zen. Dianarekin ikasi zuen abestiak idazten eta konposatzen.[1][2]

1990ean, beste emakume batzuekin Las Lunas y Las Otras taldea sortu zuen. Talde horren erreferente izan zen, eta Argentinako emakume lesbianen lehen talde egonkorra bihurtu zen. Esparru horretatik, emakume lesbianen parte-hartzea bultzatu zuen mugimendu feministan eta Emakumearen Eguneko martxetan. Lesbianen lehen jardunaldi nazionalak antolatu zituen, eta musika, artea eta, batez ere, perkusioa bultzatu zituen, emakumeak eta lesbianak ahalduntzeko eta ikusarazteko modu gisa, jai-giroan. 1995etik 1999ra, Las Lunas eta Las Otras emakume lesbianen bilerak eta ikuskizunak egiteko etxe bat ireki zuten, Argentinan mota horretako lehena.

«Danbor feministen talde»en sorreraren buru izan zen, hala nola Las Caramelitas en Calzas, La Banda Lavanda, La Banda de Señoronas eta DesBandadas, zeinetan parte hartu baitzuen; eta beste batzuetan, berriz, ez du parte hartzen jotzaile gisa, bereziki Euskal Herrian, baina baita Espainiako, Mexikoko eta Frantziako beste leku batzuetan ere, baita Argentinako Buenos Aires, La Pampa eta Neuquén probintzietan ere.[3][4]

2016. urtean La Banda Lavanda. Cuaderno de creación, metodología y experiencias liburua argitaratu zuen.[4] Hiru disko kaleratu ditu: Aprendiza de luna (2002), Criaturas del sur (2009) eta FaYa de origen (2013). Argentinako eta Uruguaiko zirkuitu komertzialetik kanpoko kantautoreak biltzeko disko bat ere egin zuen (Lunas de América, 2011). 2012an, La Banda Lavandarekin batera, izenburu bereko albuma kaleratu zuen. Ensayo de señoronas musika eta antzerki lan feministaren sortzailea eta zuzendaria da. Alika Kinanekin batera Abolicionismo de Canto y Palabra obra eszenikoa aurkeztu zuen, «kultura prostituitzailearen aurka».[5]

Argitaratutako lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Liburuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La Banda Lavanda. Cuaderno de creación, metodología y experiencias (2016).

Diskografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Aprendiza de luna (2002),
  • Criaturas del sur (2009) eta
  • Banda Lavanda (2012)
  • FaYa de origen (2013)
  • Noviembre fuego y aire (2023)

Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Ensayo de señoronas
  • Abolicionismo de Canto y Palabra lana Alika Kinanekin batera.[5]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b Sancho Jericó, Helena. (1 de julio de 2016). «'Las tamboras creamos un discurso propio, rítmico y empoderado'» Pikara Magazine.
  2. Palumbo, Silvia. (25 de octubre de 2020). «Mónica Pavicich» Momento Canción.
  3. «Silvia Palumbo: empoderamiento y arte feminista» Silvia Palumbo Jaime.Brujabrujula 2016.
  4. a b «Silvia Palumbo Jaime presentará libro» FM de la Calle 22 de septiembre de 2016.
  5. a b «Silvia Palumbo» Cantoras.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]