Txikipedia:Baxu elektriko

Wikipedia, Entziklopedia askea

Baxua harizko (kordofonoa)  instrumentu bat da. Estilo musika munduko ospetsuenetan jotzen da: blues, flamenco, jazz, funk, pop, punk, reggae eta rock.

Gehienetan baxuak erritmoa finkatzen du. Baxua jotzen duen pertsonari baxu-jotzailea deritzo. Musika talde baten baxu bat baino gehiago egon daiteke eta 6 edo 4 soka dituzte.

Baxua.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Soinu erritmiko larriagoak sortzeko beharretik atera zen, kontrabaxua baino instrumentu trinkoago, merkeago, produzitzeko eta garraiatzeko errazagoarekin.

30. urtean Paul Tutmarc-ek lehenengo baxua garatu zuen, baxu-modernoa oso antzekoa da.

Pentagraman linea gehigarriak gehiegi ez erabiltzeko, baxu elektrikoak kontrabaxuak bezala zortzidun larriagoa jotzen du musika-notazioan adierazitakoak baino. Gitarra elektrikoa bezala, baxu elektrikoa anplifikadore batera konektatu behar da soinua entzungarriagoa izan dadin.

1950eko hamarkadaz geroztik, baxu elektrikoak pixkanaka ordezkatu du herri-musikako kontrabaxua, baxu-lineez arduratzen den atal erritmikoko tresna gisa.

Diseinu-gogoetak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Baxu guztiek egitura bera dute diseinuaren oinarrizko zatiei dagokienez. Alde horretatik, gorputza eta masta dira gainerako osagai eta piezen funtsezko bi atalak.

Baxu-jotzaile ospetsuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]