Valérie Maltais

Wikipedia, Entziklopedia askea
Valérie Maltais

Bizitza
JaiotzaSaguenay, 1990eko uztailaren 4a (33 urte)
Herrialdea Kanada
Hezkuntza
HeziketaCollège de Maisonneuve (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakpista laburreko abiadura patinatzailea eta izotz gaineko abiadura-patinatzailea
Pisua62 kilogramo
Altuera160 zentimetro
Twitter: valemaltais Olympic.org: valerie-maltais Edit the value on Wikidata

Valérie Maltais (Saguenay, Kanada 1990eko uztailaren 4a) Kanadako pista laburreko abiadura patinatzailea da. Munduko txapelketako sei domina irabazi ditu, eta, 2012an, bigarren postua lortu zuen.

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hasierako karrera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sei urterekin hasi zen patinatzen, eta, 2009an, Kanadako txapelduna izan zen 1.500 metroko proban. Urte horretan bertan, brontzezko domina jaso zuen erreleboetan Pista Laburreko Munduko Txapelketan[1]. 2010eko Neguko Olinpiar Jokoetan, Kanadako taldearekin lehiatu zen emakumezkoen 3.000 metroko erreleboan[2][3]. Maltais ez zen erreleboan aritu, baina 1.500 m-etan aritu zen, non hamalaugarren amaitu zuen.

Olinpiaden ostean, 2012ko Munduko Txapelketan, Maltaisek arrakasta lortu zuen. Bertan, brontzezko domina irabazi zuen 1.000 m-ko proban, argazki-finalez erabakia. Lorpen hari esker, 3.000 m-ko superfinalerako sailkatu zen, non aurkari guztiak gainditu eta urrezko domina irabazi zuen. Bere emaitzei esker, zilarrezko domina ere irabazi zuen lehiaketako sailkapen orokorrean[4] Erreleboko finalean, ordea, Marie-Ève Drolet taldekidea erori egin zen, eta kanadarrak laugarren postuan jarri zituen, eta, ekitaldian, Maltais laugarren domina irabazteko zorian egon zen.

2014ko Sotxiko Olinpiar Jokoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2014ko Neguko Olinpiar Jokoetan, Maltais ez zen jada lehiakide olinpiar berria nahiz joko horietan, oraindik, emakumezkoen pista motzeko taldeko kide gazteena izan[5] Aurreko Jokoetan, ez zuten errelebo taldean patinatzera gonbidatu, eta urduritasunez paralizatuta zegoela esan zuen; hala ere, Joko horietan sartuta, berriz aldeko indarra aurkitu zuen 1.000 m eta 1.500 m-ko ekitaldietan, non frontetik zuzentzea gustatzen zitzaion. Maltaisek bere estrategiari buruz: «Iaz, denbora gehiago eman nuen frontean eta uste dut ondo funtzionatzen duen estrategia dela. Itzuliak aldatzen eta abiadura hobeto kontrolatzen ikasi behar dut, baina estrategia ona izan daitekeela uste dut» esan zuen. Estrategia honek proba nazionaletan lagundu zion, eta Maltais hiru banakako probatan lehiatu zen, baita Sotxiko erreleboan ere[5].

2018ko Neguko Olinpiar Jokoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2017ko abuztuan, Maltais Kanadako 2018ko Neguko Olinpiar Jokoetako talderako izendatu zuten[6][7].

2022ko Neguko Olinpiar Jokoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2022ko urtarrilean, Maltais pista luzeko abiadura-patinajean, lehen talde olinpikorako izendatu zuten[8][9][10]. Maltaisek urrezko domina irabazi zuen taldekako jazarpen ekitaldian[11][12]. Hori horrela, pista laburreko zein luzeko abiadura-patinajean, domina olinpikoak irabazten zituen laugarren atleta izatea lortu zuen Eric Flaim, Jorien ter Mors eta Ruslan Zakharov-en atzetik[13].

Nazioarteko lorpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pista laburra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Neguko Olinpir Jokoak
Urtea Lekua Domina Proba
2014 Sochi (Errusia Errusia) 2. lekua, zilarrezko domina 3.000 m erreleboka

Pista luzea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Neguko Olinpiar Jokoak
Urtea Lekua Domina Proba
2022 Pekín (Txinako Herri Errepublika Txina) 1. postua, urrezko domina Taldekako jazarpena
Banakako Distantziako Munduko Txapelketa
Urtea Lekua Domina Proba
2020 Salt Lake City (Ameriketako Estatu Batuak AEB) 3. postua, brontzezko domina Taldekako jazarpena
2021 Heerenveen (Herbehereak Herbehereak) 2. lekua, zilarrezko domina Taldekako jazarpena

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Speed-skating Canada
  2. ↑ Vancouver 2010 Profile
  3. ↑ CTV on "Team Canada"
  4. ↑ Charles Hamelin wins silver in 1,500-metres at worlds. CBC Sports March 11, 2011.
  5. ↑ a b Manon Gilbert. (January 29, 2014). Valérie Maltais no longer afraid to skate into Olympic limelight. CBC Sports.
  6. ↑ Nichols, Paula. (August 30, 2017). «10 short track speed skaters nominated to Team Canada for PyeongChang 2018» olympic.ca/ (Canadian Olympic Committee).
  7. ↑ «Gold medallist Hamelin to lead Canada's 2018 short-track team» sportsnet.ca/ (Sportsnet) August 30, 2017.
  8. ↑ Nichols, Paula. (17 January 2022). «16 long track speed skaters nominated to Team Canada for Beijing 2022» www.olympic.ca/ (Canadian Olympic Committee).
  9. ↑ «Bloemen, Dubreuil leads Canada’s long-track speedskaters into Beijing» Canadian Press 17 January 2022.
  10. ↑ «Speed skating Olympians Blondin, Dubreuil front Canada's long track team for Beijing» www.cbc.ca/ (CBC Sports) 17 January 2022.
  11. ↑ Boynton, Sean. (15 February 2022). «Canada wins gold medal in women’s team pursuit speed skating at Beijing Olympics» Global News.
  12. ↑ «Canada captures gold in Olympic women's speedskating team pursuit» www.sportsnet.ca/ (Sportsnet) 15 February 2022.
  13. ↑ Nichols, Paula. (February 15, 2022). «Blondin, Maltais, Weidemann win team pursuit gold at Beijing 2022» olympic.ca/ (Canadian Olympic Committee).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Valérie_Maltais&oldid=9216698"(e)tik eskuratuta