Vic Echegoyen
| Vic Echegoyen | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Madril, 1969 (54/55 urte) |
| Herrialdea |  Espainia |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | hizkuntzalaria, interpretea eta eleberrigilea |
| Genero artistikoa | eleberri historikoa |
Vic Echegoyen ( Madril, 1969) madrildar kazetaria, hizkuntzalaria, itzultzailea eta idazlea da, barrokoan eta Ilustrazioan girotutako hainbat eleberri historikoren egilea.[1][2]
Ibilbide profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Madrilen jaio zen 1969an, eta zinemagileen, musikarien, pintoreen eta idazleen familia hispano-hungariarrekoa da; besteak beste, Sandor Márai eta Imre Madách.[2][1]
Kazetaritza ikasi ondoren, urte batzuetan lan egin zuen EFE agentziarentzat, bere karrera profesionala hizkuntzalaritzara bideratu aurretik. Hainbat hizkuntza menderatzen ditu (alemana, hungariarra, frantsesa, ingelesa, errusiera eta italiera), eta itzultzailea eta interpretatzailea da nazioarteko hainbat erakundetan. Lan hori idazketarekin eta pinturarekin uztartzen duen lana.[2][1]
Argitaratutako lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Diccionario de regionalismos de la lengua española (egilekide) (Editorial Juventud, 1998).
- El lirio de fuego (B edizioak, 2016), Italian ere argitaratua, Il giglio di fuoco izenburuarekin (Sonzogno, 2017).
- La voz y la espada/ Ahotsa eta ezpata (Edhasa, 2020).
- Resurrecta (Edhasa, 2021), Portugalen Ressurrecta izenburupean argitaratua (Penguin Random House/Letren batura, 2022).
Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Fernando Lara IV. Nobela Sariko finalista El lirio de fuego lanagatik.[2]
- Gijongo Aste Beltzaean, La Voz y la Espada, gaztelaniaz emandako eleberri historiko onenaren Espartako Sariaren finalista 2021ean.[3][4]
- Resurrecta lanarekin 2022 Autore Onenaren ODILO saria eman zitzaion Cartagenako Eleberri Historikoaren Astearen XXIII. Edizioan.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b c (Gaztelaniaz) «Vic Echegoyen: «El auténtico feminismo no es llevar una pancarta, sino dar lo mejor de ti»» abc 2020-03-06 (Noiz kontsultatua: 2023-02-14).
- ↑ a b c d (Gaztelaniaz) Solano, María José. (2020-03-11). «La voz y la espada» Zenda (Noiz kontsultatua: 2023-02-14).
- ↑ (Gaztelaniaz) «Galardones Archive» Semana Negra (Noiz kontsultatua: 2023-02-14).
- ↑ (Gaztelaniaz) Estas son las cuatro novelas históricas finalistas del premio Espartaco de la Semana Negra de Gijón 2021. (Noiz kontsultatua: 2023-02-14).
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q109324694