Albert de Broglie

Wikipedia, Entziklopedia askea
Albert de Broglie

lehendakari

1893 - 1894
Gustave Servois (en) Itzuli - Auguste Longnon
Hautetsia: Société de l’histoire de France (en) Itzuli
lehen ministro

1877ko maiatzaren 17a - 1877ko azaroaren 23a
Jules Simon - Gaëtan de Rochebouët
Frantziako gobernuburua

1873ko maiatzaren 24a - 1874ko maiatzaren 22a
Jules Dufaure - Ernest Courtot de Cissey
Frantziako enbaxadorea Erresuma Batuan

1872 - 1873
Philippe de Rohan-Chabot (en) Itzuli - Louis, duc de Decazes (en) Itzuli
10. Seat 18 of the Académie française (en) Itzuli

1862ko otsailaren 20a - 1901eko urtarrilaren 19a
Jean-Baptiste Henri Lacordaire (en) Itzuli, Melchior de Vogüé (en) Itzuli
Frantziako Hirugarren Errepublikako senataria



Frantziako Nazio Biltzarreko kidea

Bizitza
JaiotzaParis1821eko ekainaren 13a
Herrialdea Frantzia
Lehen hizkuntzafrantsesa
HeriotzaParis1901eko urtarrilaren 19a (79 urte)
Familia
AitaVictor de Broglie
AmaAlbertine, baroness Staël von Holstein
Ezkontidea(k)Pauline de Galard de Brassac de Béarn  (1845eko ekainaren 18a -
Seme-alabak
Anai-arrebak
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria, diplomazialaria, historialaria, idazlea eta kazetaria
Lantokia(k)Paris
Jasotako sariak
KidetzaFrantses Akademia
Ligue de la Patrie Française‏ (en) Itzuli
Académie des sciences morales et politiques
Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
Société de l’histoire de France (en) Itzuli
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa Orléanism (en) Itzuli

Jacques-Victor-Albert, Broglieko IV. dukea (Paris, 1821eko ekainaren 13a - ibidem, 1901eko urtarrilaren 19a) frantziar historialari, diplomazialari eta politikaria izan zen. Frantziako lehen ministroa izan zen 1873tik 1874ra eta 1877an.

Madrilen eta Erroman hasi zen karrera diplomatikoan. Orleansen monarkiaren aldekoa izan zen eta 1848ko Frantziako Iraultzaren ondoren bizitza publikotik erretiratu eta idazteari ekin zion.

1862an Frantses Akademiako kide hautatu zuten. 1871n Frantziako Nazio Biltzarreko kide hautatu zuten eta handik egun gutxira enbaxadore izendatu zuten Londresen. 1872an dimisioa eman zuen eta Biltzarrera itzuli zen oposizio monarkikoa zuzentzeko. Lehen ministro izan zen 1873ko maiatzetik 1874ko maiatzera, eta politika kontserbadoreak egin zituen. 1877an itzuli zen kargura.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Le Secret du roi, Correspondance secrète de Louis XV avec ses agents diplomatiques, 1752–1774 (1878)
  • Frédéric II et Marie Thérèse (1883)
  • Frédéric II et Louis XV (1885)
  • Marie Thérèse Impératrice (1888)
  • Le Père Lacordaire (1889)
  • Maurice de Saxe et le marquis d'Argenson (1891)
  • La Paix d'Aix-la-Chapelle (1892)
  • L'Alliance autrichienne (1895)
  • La Mission de M. de Gontaut-Biron à Berlin (1896)
  • Voltaire avant et pendant la Guerre de Sept Ans (1898)
  • Saint Ambroise (1899)

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]