Anna-Eva Bergman

Wikipedia, Entziklopedia askea
Anna-Eva Bergman

Bizitza
JaiotzaStockholm1909ko maiatzaren 29a
Herrialdea Norvegia
 Frantzia
HeriotzaGrasse eta Paris1987ko uztailaren 24a (78 urte)
Familia
Ezkontidea(k)Hans Hartung  (1929 -  1939)
Hans Hartung  (1957 -
Hezkuntza
HeziketaNorwegian National Academy of Craft and Art Industry (en) Itzuli
(1926 - 1928)
University of Applied Arts Vienna (en) Itzuli
(1929 -
Hizkuntzaknorvegiera
Irakaslea(k)Axel Revold (en) Itzuli
Jarduerak
Jarduerakmargolaria eta artista grafikoa
Lantokia(k)Paris

fondationhartungbergman.fr…
Discogs: 1944847 Edit the value on Wikidata

Anna-Eva Bergman (Stockholm, Suedia, 1909ko maiatzaren 29aGrasse, Frantzia, 1987ko uztailaren 24a) Norvegiako margolari espresionista abstraktua izan zen, eta Parisko Arte Eskolan parte hartu zuen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Stockholmen jaio zen 1909an. Gurasoen dibortzioaren ondoren, oso umea zela, Norvegiara joan zen amarekin bizitzera. Arte Ederrak ikasi zituen Osloko Statens Kunstakademi Arte Ederren Norvegiako Akademian (1926). Vienan ikasten jarraitu zuen 1928-1929an, eta Parisko André Lothe pintorearen tailerrean ikasi zuen 1929an.[1]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estiloa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haren hasierako ezaugarria Objektibotasun Berriko artista alemaniarren eragina izan zen, hala nola Otto Dix eta George Grosz. Urte horietan tinta, kolore primarioak eta akuarelak erabili zituen karikaturatik gertuko lanak egiteko.[2]

1950eko hamarkadatik aurrera, erabat aldatu zen, pintura-abstrakziora igarota, eta lerroaren eta erritmoaren inguruan lan egin zuen. Handik aurrera, motibo naturalak, eskandinaviar mitologia, planetak, mendiak, txalupak, fiordoak edo argi nordikoa izan zituen ezaugarri.[3]

1959an, Anna-Eva Bergmannek Kasselko Documenta II-n parte hartu zuen.[4]

2011n, Lydia Harambourg-ek Bergman-en lanaren azalpena eman zuen:

"... bere lanean, irudimenezko espazioak, izoztuak, icebergak eta fiordoak transkribatzen dira, ertz ebakiak dituzten bolumenetatik abiatuta, paleta ilun edo argi batekin, eta haren koloreak zapaldu egiten ditu (...). Minimalismoak meditaziora bultzatzen duen pintura hutsa."[5]

Bere lanaren zatirik handiena Frantzian egin zuen eta bertan erakusketa askotan parte hartu zuen 1987an hil zen arte. Hasieran, liburuak egiteko irudiak egin zituen, bai berak idatzitakoak bai kanpokoenak. Azken berrogei urteetan, pintura abstraktuari ekin zion, naturan inspiratua, eta teknika berriak bilatuz, aluminiozko, zilarrezko eta urrezko xafla metalikoak erabili zituen bere lanetan.[6]

Lan (hautatuak)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Norvegiako irla baten zatia, 1951,[2]
  • Pierre de Castille 6, 1970.[3]

Bizitza pertsonala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1929an Hans Hartung margolari alemanarekin ezkondu zen.[2] 1932an Menorcara joan ziren bizitzera.[7] Amaren presiopean, dibortziatu egin zen. 1957an berriro ezkondu zen, sektoreko bere lanen esker ona lortu ondoren, eta elkarrekin egon ziren hil arte.[8][9]Bera eta senarra elkarrekin bizi eta lan egin zuten urte askoan Frantzian, batez ere Parisen. Artista-bikotearen lanak Hartung-Bergman Fundazioan daude ikusgai 1994az geroztik.[10]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]