Beta-laktamasa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Beta-laktamasa
Formula kimikoaNA
Motaamidohydrolases (en) Itzuli eta hydrolase, acting on carbon-nitrogen (but not peptide) bonds, in cyclic amides (en) Itzuli
Eragin dezakebeta-lactam resistance (en) Itzuli
Identifikatzaileak
CAS zenbakia9073-60-3
EC zenbakia232-970-8
ECHA100.029.961
MeSHD001618

Beta-laktamasak (β-laktamasak) bakterio batzuek ekoizten dituzten entzimak dira, hainbat antibiotikoren aurrean (penizilina eta zefalosporinak, besteak beste) bakterio horiei erresistentzia ematen dietenak.

Beta-laktamasean aurrean sentikorrak diren antibiotiko guztiek (antibiotiko betalaktamikoek) ezaugarri bat partekatzen dute: beren molekulan eraztun betalaktamikoa dute, hiru karbono atomo eta nitrogeno bat dituena. Eraztun kimiko hori da, hain zuzen, beta-laktamasek puskatzen dutena.

Bakterio Gram negatiboek (batik bat) eta Gram positibo batzuek ekoizten dituzte entzima hauek.

Beta-laktamasa asko daude, 200 baino gehiago [1]. Penizilinaren aurka jarduten dutenei penizilasa deritze, eta identifikatu ziren lehenengo beta-laktamasak izan ziren.

Beheko irudiak beta-laktamasen jarduera hidrolitikoa penizilinaren gainean zehazten du:

Penizilinaren hidrolisi mekanismoa beta-laktamasen bidez
Penizilinaren hidrolisi mekanismoa beta-laktamasen bidez

Antibiotiko beta-laktamikoek bakterioen zelula-hormaren sortze prozesua prozesua inhibitzen dute, zelula-horma horren peptidoglikanoaren sintesia blokeatzen dutelako. Beta-laktamasek ekoizten dituzten bakterio batzuek entzima horiek ekoiztu ondoren kanporatzen dituzte, horrela antibiotikoa neutralizatzen dute honek jardun ahal izan baino lehen. Beste batzuek, aldiz (Gram negatiboek, bereziki) ez dituzte beta-laktamasak kanporatzen, eta entzima horiek bakterioaren espazio periplasmikoan jarduten dute [2].

Beta-laktamasak kodetzen dituzten geneak bakterioaren kromosoman egon daitezke, plasmido batean edo transposoietan.

Asko dira beta-laktamasak sortzen dituzten bakterioak, Gram negatiboak zein Gram positiboak. Lehenengo taldean, enterobakterio batzuk daude, Pseudomonas aeruginosa eta Haemophilus influenzae, besteak beste. Bigarren taldean, Staphylococcus aureus eta Acinetobacter baumannii, esaterako.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Paterson, D Bonomo, R. "Extended-Spectrum beta-lactamases: a clinical update". Clinical microbiology reviews, Oct 2005, p657-686
  2. Beta-lactamasas paho.org

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]