Marokoko geografia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Marokoko mapa
Maroko satelite irudian

Marokoko geografiaren ezaugarri nagusiak ozeanoko kosta, erdialdeko mendiak eta basamortua dira, Afrikako iparraldearena.

Mugak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marokoren ekialde eta hego-ekialdean Aljeriarekin du muga (1.559 km), hegoaldean Mendebaldeko Sahararekin (443 km), mendebaldean Ozeano Atlantikoa eta iparraldean Mediterraneoa eta Espainiaren Zeuta (6 km) eta Melilla (10 km) autonomia hiriak.

Mendiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rif mendiek Mediterraneo ertzeko eskualdean daude, ipar-mendebaletik ipar-ekialdera. Atlas mendiak estatuaren bizkarrezurra dira, hego-mendebaldetik ipar-ekialdera zeharkatuz. Mendi garaiena Jbel Toubkal da (4.167 m). Estatuaren hego-mendebaldearen gehiengoa Sahara basamortuak hartzen du eta, horregatik, eskualdea ez da emankorra ezta oso populatua ere. Biztanle gehienak Atlas mendien iparraldean bizi dira.

Ibaiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marokok hainbat ibai ditu, oued edo wed izenekoak :

  • Moulouya (600 km)
  • Oum Errabiaa (600 km)
  • Sebou (614 km)
  • Bouregreg (240 km)

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]