Pauline Peyraud-Magnin

Wikipedia, Entziklopedia askea
Pauline Peyraud-Magnin

(2018)
Bizitza
JaiotzaLyon, 1992ko martxoaren 17a (32 urte)
Herrialdea Frantzia
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakfutbolaria
Ibilbidea
Taldeak Urteak J G
Olympique Lyonnais /
Olympique de Marseille /
 
Posizio edo espezialitateafutbol atezaina
Pisua57 kilogramo
Altuera173 zentimetro
Instagram: paulinepeyraudmagnin FIFA: 324335 UEFA: 250005303 Edit the value on Wikidata

Pauline Peyraud-Magnin (Lyon, 1992ko martxoaren 17a) nazioarteko futbolari frantziarra da, eta Juventus FC taldeko atezain.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haurtzaroa eta debuta futbolean[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pauline Peyraud-Magnin futbolak inguratuta hazi zen. Aitak maila onean jokatzen zuen CS Neuville-n, aitona klubeko lehendakaria da Croix-Roussen Croix-Roussen, eta osaba futbolari profesionala Espainian, Zaragozan.[1] Lehen Hezkuntzan zela hasi zen baloiarekin jolasten, aitaren ondoan, baina ez klub batean.[1] 2019an berriz gogora ekarri zuen: “Gimnasia, tenisa edo ekitazioa egiten nuen. Futbola, garai hartan, ez zen emakumeen kirola, eta nire gurasoek errezeloak zituzten”.[1]

Hamaika urterekin, Pauline Peyraud-Magnin Caluire SC taldean sartu zen, Lyongo kanpoaldean zeuden emakumezkoen talde bakarretako batean.[1] Sei hilabeteren buruan, Pauline Caluireko mutilekin itzuli zen benjamin mailan, neska taldekideak bera baino zaharragoak baitziren.[1]

Hurrengo urtean, aitarekin bizitzera joan zen, eta US Montanay taldean sartu zen, eta, han, mutilekin jolasten jarraitu zuen. Bere taldea Olympique Lyonnais (OL) taldeko emakumeekin gurutzatu zen txapelketa batean, eta beragan erreparatu ziren.[1]

Prestakuntza Olympique Lyonnais-en[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pauline Peyraud-Magnin Lyongo Olympiquera joan zen 2005ean, eta gazte-taldeetan jokatu zuen 2008ra arte.

Hasieran, zelaiko jokalaria zen Pauline, baina atezain-postuak erakartzen zuen. OLeko hiru atezainetatik bi falta ziren entrenamendu batean hasi zen. Entrenatzaileak atezain izatea proposatu zion.[1] Bere prestazioa ikusita, postu horri eustea proposatu zion.[1]

Gero, 2008tik 2012ra, bitarteko erreserba-taldeetan egon zen.

Paulinek OLen egin zuen prestakuntza osoa, baita bere lehen urte profesionalak ere 22 urte bete arte, besteak beste, Sarah Bouhaddiren itzalpean.[1] Lehen taldeko lehen partida 2012-2013 denboraldian jokatu zuen, eta Frantziako txapeldunaren bi titulu irabazi zituen.

Utzita jokatu zuen denbora (2014-2017)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2014-2015 denboraldian, Pauline Peyraud-Magninek FF Issy-les-Moulineaux-en jokatu zuen, utzita.[1] Atezainak bere ibilbide profesionaleko benetako lehen aldi gisa deskribatu zuen ariketa hura.[2]

Atezainak berezitasun bat izan zuen ondotik: bere klub hezitzailearen “etsai” ziren bi klubetan jokatzea: AS Saint-Étienne, 2015-2016 denboraldian, eta Olympique de Marseille (OM), 2016-2017 denboraldian.

Bigarren klub hori batez ere familia-arrazoiengatik aukeratu zuen, hots, Marseillan bizi zen amarekin bizi ahal izatea.[1] Lehen mailan sustatutako OMen, Paulinek oso jardunaldi ona egin zuen, eta laugarren tokian amaitu, klubaren historiako emaitzarik onenetakoa.[1] Bereziki, atezainak pase erabakigarri bat egin zuen Paris Saint-Germainen aurka irabazi zuten emakumezkoen Classicon (2-0).[1] Berak gogoratu zuen 2019an: “Apur bat desengainatuta nengoen urte sinestezin horren ondoren talde horretan ez geratzeagatik, baina helburu bat zuen buruan: Lyonera itzuli, eta, azkenik, onenekin jokatu”.[1]

Ordezko Lyon, Arsenal eta Madrilen (2017-2021)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pauline Peyraud-Magnin OLra itzuli zen 2017ko denboraldiaren erdian.[3] 2017-2018ko Frantziako Kopako finalista izan zen, eta 2017-2018ko Txapeldunen Ligako partida bat jokatu zuen, OLdarrek irabazi zutena.[4][5] Denbora gutxi jokatu zuenez, bere klub prestatzailean berriro gailentzea pentsatzen ari zela, Paulinek neguko pausalditik bueltan OL uzteko erabakia hartu zuen, horrelakoak egitea denboraldiaren amaieran baino ez denean gertatu ohi.[1]

2018ko udan, Pauline Peyraud-Magninek Arsenalekin sinatu zuen, eta Ingalaterrako txapelduna bihurtu zen lehen denboraldian.[1] Baina Manuela Zinsberger austriarrak Pauline aulkira eramanarazi zuen.[2]

2020ko uztailean, Atletico Madril Espainiako txapeldunordearekin bat egin zuen.[6] Grace Kazadi eta Emelyne Laurent une berean iritsi ziren talde madrildarrera.[7] Atezainak aulkian pasa zuen denboraldia, Hedvig Lindahl suediarrak baztertuta, eta bederatzi partida besterik ez zituen jokatu.[8][2]

  • Avec l'OL en janvier 2018.
    OLen 2018ko urtarrilean.
  • Avec Arsenal en octobre 2019.
    Arsenalekin, 2019ko urrian.
  • Avec l'Atletico en avril 2021.
    Atletiko Madrilekin, 2021eko apirilean.

Turingo Juventus (2021etik aurrera)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Frantziako taldean[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gazteen selekzioak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sei aldiz hautatu zuten 17 urtetik beherakoen Frantziako taldean, 2008tik 2009ra, eta hirugarren amaitu zuen 17 urtetik beherako emakumeen Europako futbol-txapelketan, 2009an.

Halaber, sei aldiz jokatu zuen 19 urtetik beherakoetan, 2010 eta 2011 artean, behin 20 urtetik beherako Frantziako selekzioarekin, eta lau aldiz Frantzia B taldearekin, 2017an eta 2018an.

Frantziako talde militarrean ere aritu zen, eta futbol militarreko munduko kopa irabazi zuen, 2016an.

Frantzia A taldea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pauline Peyraud-Magnin 2017ko apirilean deitu zuten Frantziako emakumeen A taldean jokatzeko Herbehereen aurkako lagunarteko baterako, baina ez zuen jokatu.

Brasilen aurka aritzeko deitu zuten 2018 amaieran (3-1), eta lehen entrenamenduan eskumuturrean zauritu ondotik, Pauline Peyraud-Magnin ez zen berriz agertu 2019ko urtarrila arte, Estatu Batuei aurre egiteko.

Frantziako selekzioko ekipoan 2019ko apirilaren 4an izan zen lehen aldiz, baina, hogei bat minuturen buruan, zauritu zen: taldekideak elle quitte ses coéquipières sur civière. 2019ko maiatzaren 2an, berriz taldean hartu zuten 2019ko munduko kopa jokatzeko.[9]

2020ko irailean, Sarah Bouhaddi Frantziako selekzioko titularrak adierazi zuen ez zuela selekziora itzuli nahi Corinne Diacre arduraduna zen artean.[2] Pauline Peyraud-Magninek, beraz, hasierako postua berreskuratu zuen Serbiaren aurkako partidan, hilabete berean. Kanpoko garaipen hartan, 2-0 emaitza lortu zuen, golik batere jaso gabe, baita Austriaren eta gero Kazakhstanen aurka ere, 2022ko Eurokoparako sailkatzeko gakoa eskuetan. Azkenean, errekorra gainditu zuen Frantziako selekzioak batere golik jaso gabe, partidaren 1091 minutura iritsita, eta Bérangère Sapowiczen aurreko errekorra gaindituz.

2020ko irailean kargua hartu zuenetik 2022ko Europako Txapelketa hasi arte, Frantziako selekzioak 22 partida jokatu zituen: berdinketa bat, porrot bakarra eta bederatzi gol sartuta.[2]

Peyraud-Magninek, 2022ko Europako Txapelketaren karietara, bere lehen txapelketa ezagutu zuen Frantziako taldeko atezainen hierarkiako 1. postuan.[2]

Australiako eta Zeelanda Berriko 2023 Munduko Kopako lehen atezaina izan zen.

Joko estiloa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Turingo Juventusen lehen denboraldia egin eta gero, Giorgia Brenzan, Italiako selekzioko historiako atezainik esperimentatuena eta luzaz gazteen selekzioetako atezainen arduradun izanak hauxe esan zuen Peyraud-Magnini buruz: «Nire ustez, jadanik [Italiako txapelketako] onena da ziurrenik (...), ez nuen ezagutzen, sorpresa ona izan dut, oso erreaktiboa da, indarra du»[10]. Amanda Tampieri, Sampdoriako atezainak, erantsi zuen: «[Italiako atezainen] gure eskolak teknika lehensten du. Beraz, A serieko atzerritar bat etortzen denean, esaten dugu "beno, ea zer balio duen teknikoki". Eta Paulinek teknika badu, saltzeko beste, atezain-katuen bizkortasuna izateaz gain. En fin, defentsa kudeatzeko duen erak inpresionatu ninduen, esperotakotik askoz haratago joan da».[10]

2022ko uztailean, Paulinek berak honela deskribatu zuen bere burua: “Nire kalitateak nire oin-jokoa eta nire lehergarritasuna dira lehenik. Oso azkarra naiz nire erabakietan, baita nire lerroan ere. Eta aireko jokoan asko gustatzen zait kontaktua izatea”.[2]

Estatistikak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

 

Taldeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2021ko maiatzaren 21 arte eguneratua.

Taldea Maila Denboraldia Liga Nazioarteko Kopak Nazioarteko Kopak Guztira Batez besteko golak(3)
Part. Golak Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist.
Olympique de Lyon

Frantzia

D1 2011-12 0 0 0 0 0 0 0 0
2012-13 2 0 0 0 0 0 2 0 0
2013-14 3 3 2 0 0 0 5 3 0.60
Guztira taldeak 5 3 0 0 0 0 7 3 0.52
Issy-les

Frantzia

D1 2014-15 16 49 0 0 - - 16 49 3.06
Guztira taldeak 16 49 0 0 0 0 16 49 3.06
St-Étienne

Frantzia

D1 2015-16 16 29 0 0 - - 16 29 1.81
Guztira taldeak 16 29 0 0 0 0 16 29 1.81
Olympique de Marsella

Frantzia

D1 2016-17 19 21 1 2 - - 20 23 1.15
Guztira taldeak 19 21 1 2 0 0 20 23 1.15
Olympique de Lyon

Frantzia

D1 2017-18 1 0 4 1 1 0 6 1 0.17
Guztira taldeak 1 0 4 1 1 0 6 1 0.17
Arsenal

Ingalaterra

1.ª 2018-19 13 11 2 1 - - - 15 12 0.80
2019-20 3 2 4 0 3 2 10 4 0.40
Guztira taldeak 16 13 6 1 3 2 25 16 0.64
Atlético de Madrid

Espainia

1.ª 2019-20 - - - - - - 0 0 0 0 0 0 -
2020-21 21 18 0 2 1 0 2 2 0 25 21 0 0.84
Guztira taldeak 21 18 0 2 1 0 2 2 0 25 21 0 0.84
Total carrera 92 134 15 5 6 4 115 142 1.24
(1) Emakumezkoen Frantziako Kopako (2011-18), Women's FA Cup-eko (2018-20) eta Erregina Kopako (2021) datuak barne.

(2) UEFAko Emakumezkoen Txapeldunen Ligako datuak barne (2011-2021 ).

(3) Lagunartekoak ez daude barne.

Selección[aldatu iturburu kodea | aldatu][aldatu | aldatu iturburu kodea]

2021ko ekainaren 10ean eguneratua.

Selecciones Año Kontinentala(4) Mundiala Lagunartekoak Guztira Batez besteko golak
Part. Golak Asist. Part. Golak Asist. Part. Golak Asist. Part. Golak Asist.
Sub-17 2008 2 0 2 0 0.00
2009 4 4 4 4 1.00
Guztira 6 6 6 4 0.67
Sub-19 2010 2 4 2 4 2.00
2011 2 3 2 1 4 4 1.00
Guztira 2 3 4 5 6 8 1.33
Sub-20
2010 1 2 1 2 2.00
Guztira 1 2 1 2 2.00
B 2017 1 0 1 0 0.00
2018 3 1 3 1 0.33
Guztira 4 1 4 1 0.25
Abs 2019 0 0 0 0 3 0 3 0 0.00
2020 6 0 1 0 7 0 0.00
2021 5 3 5 3 0.60
Guztira 6 0 8 3 15 4 0.27
(4) Se incluyen Eurocopas y sus fases de clasificación. No incluye n torneos amistosos.

Munduko kopak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mundiala Lekua Emaitza Partidak Golak
2019ko Mundiala Frantzia Final laurdenak 0 0

Palmaresa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Selekzioarekin[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2009ko 17 urtetik beherakoen Europako Txapelketako hirugarrena, Frantziako 17 urtetik beherakoen taldearekin.

Klubean[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pauline Peyraud-Magninek Italiako Scudetto-Kopa-Superkopa hirukoitza irabazi zuen 2021-2022, Turingo Juventuseko lehen denboralditik.[10][2]

Banakako sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Turingo Juventuseko lehen denboralditik garaikur kolektiboak jaso arren, Diede Lemey Sassuoloko belgikarrak aurre hartu zion frantsesari, denboraldiko atezain onenaren sarian.[10]

Bizitza pribatua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2020ko abuztuan, publikoki azaldu zuen bere homosexualitatea, eta hori albiste izan zen aktibo zen Frantziako nazioarteko jokalari batean.[11] “Homo naiz, baina ez nau horrek ezaugarritzen”, zioen atezainak, erreakzio positiboek harrituta. AFPri emandako elkarrizketa batean, Pauline Peyraud-Magninek “espero zuen” bere ekintzak beste kirolari homosexual batzuei ahotsa irekiko ziela: “Espero dut. Baina ez dut inor behartzen, badakit zaila izan daitekeela. Benetan pertsonala da, norberarena. Nik esan dut, kitto. Eta gauzak esateko erraztasun gehiago izan badut, pertsona egokia aurkitu dudala uste dudalako da.»[12]

2022ko uztailean, AFPen albiste batek azaldu zuen Paulinen bikotearen gorpua aurkitu zutela Emakumezkoen Europako Txapelketa hasi baino lehentxeago, Turingo beren etxean.[13] Bi emakumeak elkarrekin hitzartuak ziren. Italiar komunikabide baten arabera, bere buruaz beste egin zuen.[14]

Ondorioz, jokalariak ez zuen inongo elkarrizketarik eman Ingalaterrako lehiaketan.[15]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Andrea Chazy. (19 janvier 2019). Pauline Peyraud-Magnin : « Je m’en fous d’être sale à la fin du match ». .
  2. ↑ a b c d e f g h Julien Duez. (10 juillet 2022). Peyraud-Magnin, gardienne dans sa galaxie. .
  3. ↑ Transferts : Pauline Peyraud-Magnin, Romane Bruneau et Emelyne Laurent signent à Lyon. 3 juillet 2017.
  4. ↑ Coupe de France - Le PSG tombe LYON au terme d'une finale épique. 2 juin 2018.
  5. ↑ OL – Kazygurt (9-0) : L'OL tranquillement en quarts avec une Camille Abily record. 15 novembre 2017.
  6. ↑ Mercato. La gardienne internationale française Pauline Peyraud-Magnin s’engage avec l’Atlético, ouest-france.fr, 2 juillet 2020
  7. ↑ Football féminin / Les 5️⃣ choses à savoir sur la saison 2020-2021 de Primera, furialiga.fr, 3 octobre 2020
  8. ↑ La Juventus recrute Pauline Peyraud-Magnin. 02/07/2021.
  9. ↑ Pauline Peyraud-Magnin (Juventus Turin (F)). .
  10. ↑ a b c d Valentin Pauluzzi. (08 juillet 2022). La gardienne des Bleues Pauline Peyraud-Magnin a (déjà) conquis l'Italie. .
  11. ↑ Syanie Dalmat. (22 octobre 2020). Pauline Peyraud-Magnin (Bleues) : « Je n'ai pas envie de cacher qui je suis ». .
  12. ↑ Football : le coming-out de Pauline Peyraud-Magnin, un acte "normal" mais pionnier. 2021-03-14.
  13. ↑ Football - Euro 2022 : La compagne de Pauline Peyraud-Magnin retrouvée morte juste avant l'Euro. 2022-07-15.
  14. ↑ Dramma per la portiera della Juve. L'ex fidanzata trovata suicida in casa. 2022-07-15.
  15. ↑ Opoczynski, Par David; à 20h58, envoyé spécial à Ashby-de-la-ZoucheLe 15 juillet 2022. (2022-07-15). Euro féminin 2022 : «L’équipe, le staff, tout le monde est avec elle», les Bleues au soutien de leur gardienne. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Patxi Vrignon Etxezaharreta: "Ez deus huts egiteko, beti adi nintzen". 2024ko apirilaren 13a Berria.
  • "Soy Homosexual, Pero Eso No Me Caracteriza", Dice La Futbolista Peyraud-Magnin A AFP, 2021eko martxoaren 13a Barron's.
"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Pauline_Peyraud-Magnin&oldid=9667722"(e)tik eskuratuta