Àngels Margarit

Àngels Margarit
	; (2012) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Terrassa, 1960 (63/64 urte)
Herrialdea	Katalunia
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania; katalana; ingelesa; frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	koreografoa, dantzaria, artista eszenikoa eta sortzailea
Jasotako sariak	ikusi Arte eta Letren zalduna (2022) ;

Àngels Margarit Vinyals (Terrassa, Bartzelonako probintzia, Katalunia, 1960) bartzelonar dantzaria, koreografoa eta pedagogoa da. 2010ean Dantza Sari Nazionala lortu zuen Rocío Molinarekin batera, Espainiako Kultura Ministerioak ematen duen sorkuntza modalitatean. 2016ko abenduan, Mercat de les Flors-en zuzentzen hasi zen.^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1960an jaio zen Terrassan, Vallès Oeste eskualdean. 1970eko hamarkadaren amaieran sortu zen dantzari garaikideen lehen belaunaldikoa da, Bartzelonako Antzerki Institutukoa, eta gero, Europako hainbat tokitan eta New Yorken jarraitu zuen ikasten.

Lan ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Àngels Margarit-ek hiru hamarkada baino gehiago interpretazioan, koreografian eta pedagogian eman ditu. Inprobisazioaren arloan, besteak beste, Andrés Corchero, María Muñoz, Alexis Eupierre eta Mónica Valencianorekin aritu da lankidetzan, eta bideo-dantzako piezak sortu ditu, hala nola Boquería eta Du Parc 504. Pedagogo gisa, ikastaroak, tailerrak eta errepertorioa eman ditu Espainian, Frantzian, Alemanian, Finlandian, Kanadan, Kolonbian eta Venezuelan. Sortzaile gisa hainbat sari jaso ditu, hala nola Kataluniako Premi Nazional de Dansa hiru alditan, Arte Eszenikoen Bartzelonako Hiria Saria 1993an eta Bagnoleteko Lehiaketa Koreografikoaren Gran Prix saria 1998an.

1979tik 1984ra, Heura talde kolektiboan parte hartu zuen, herrialdean dantzan aitzindari eta erreferente izan zen taldean. Mugetatik haratago proiektatu zen, eta uneko nazioarteko sari entzutetsuak irabazi zituen. Heuraren baitan koreografo gisa hasi zen, eta bereziki aipatu behar da Temps al Biaix (1981), pieza bakar gisa pentsatutako herrialdeko lehen dantza-ikuskizuna. Talde horrekin bost urte eman ondoren, bere lanari ekitea erabaki zuen, eta Mudances (1985) sortu zuen. Bost dantzarirentzako pieza bat da Mudanzas, konpainiari izena eman ziona. 1985ean Espainiako dantza-konpainia finkatuenetako bat zuzentzen hasi zen: Mudances.^[2]

Aldi berean, beste koreografo batzuekin elkartu zen Bugé dantza-jardueren zentroa irekitzeko (1984). Lokal hori profesional askorentzako prestakuntza-zentroa izan da.

Konpainiak sorkuntza garaikidea lantzen du formatu eszeniko desberdinetan, eta ardatz interesgarriak, batetik, dantza eta espazioa dira, eta, bestetik, dantzaren hizkuntzaren ikerketa. Hasiera-hasieratik, ikerketa eta beste diziplina artistiko batzuekiko lotura (musika, argazkia, bideoa...) barne hartzen ditu bere lanak. Bere lehen muntaiekin, Mudances (1985) eta Kolbebasar (1988) nazioarteko eszenan sartu zen, eta hantxe jarraitu zuen bere lana erregulartasunez aurkezten. Solo para una habitación de hotel (1989), Suite d´estiu (1993), Tèrbola (1998), La edat de la paciència (1999), Origami (2002) eta Solo por placer (2005), eta Flexelf (2008) dira koreografia-sorkuntzan hogei urte baino gehiago daramaten muntaia ugarietako batzuk. Sortu dituen hogei ikuskizunak Europako jaialdi eta programazioetara, AEB, Hego Amerika, Kanada, Australia eta Japonian aurkeztu dira.

Bartzelonako Antzerki Institutuko Dantza Kontserbatorio Nagusia (CSD) zuzendu zuen 2006-2007an. Terrassako Udalak gonbidatuta, Tensdansa kontzeptualizatu zuen, Terrassako nazioarteko dantza-jaialdia, eta zuzendari artistikoa izan zen 2003tik 2007ra.

Lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dantzari eta koreografoak laurogeiko hamarkadan hasitako ibilbidea ibilbide liluragarria da, lehenengo piezen zorroztasunetik eta egituratik abiatzen dena, atmosferetan eta sentsualtasunetan bata bestearen atzetik hedatzeko, eta mugimenduaren arkitektura indartsutik eta zorroztasun minimalistatik Mediterraneoko sentsualitatearen espaziorantz bidaiatzen du. Margarit Europako abangoardien mailara iritsi zen hasieratik, eta, bere erreferentzia-proposamenekin, urteek aurrera egin ahala abangoardia horiek aberastuz joan da. Margarit-en arabera, dantzak espazioa argitzen du, espazioa ikusteko, bizitzeko, esperimentatzeko aukera ematen digun artea da. Eta dantza, era berean, gorputzaren oroimena eta pentsamendu fisikoa da, berehalakoa eta beharrezkoa ur-trago bat bezala egarria dagoenean... infinitua, gorputz bakoitza bakarra eta desberdina delako.^[6]

Koreografiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1985: Mudances
1988: Kolbebasar
1989: Solo per a habitació d'hotel
1991: Atzavara
1992: Corol·la
1992: Grevenhofkai
1993: Suite d'estiu
1995: Saó
1996: Arbre de te
1998: Tèrbola
1999: L'edat de la paciència
2000: L'edat de la paciència/00
2000: Peces mentideres
2001: El somriure
2002: Origami
2003: Estances
2004: Urbs
2005: Solo por placer
2006: Larandland
2007: Arbraçada
2008: Flexelf
2010: Retrospectiva 25 anys Mudances
2011: From B to B
2011: Órbitas y Derivas
2012: NEXT
2013: Capricis

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere ibilbidean zehar hainbat sari jaso ditu:

1988an Grand Prixek Bagnolet-eko Concours Choregraphique Kolbebasar lanarekin.
1986an Kataluniako Dantza Sari Nazionala, Mudanzas lanarekin
1991n Kataluniako Dantza Sari Nazionala, Atzavara-rekin.
1993an Bartzelonako Hiria saria jaso zuen Arte Eszenikoen kategorian.
1996an, Kataluniako Generalitateak emandako Dantza Sari Nazionala.
2010ean Dantza Sari Nazionala irabazi zuen, besteak beste.