Aída Bueno Sarduy
| Aída Bueno Sarduy | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Habana, |
| Herrialdea |  Kuba |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | Madrilgo Complutense Unibertsitatea |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | antropologoa, dokumentalgilea, ikertzailea eta idazlea |
| Enplegatzailea(k) | New Yorkeko Unibertsitatea Bostongo Unibertsitatea Stanford Unibertsitatea |
| Lan nabarmenak | |
  | |
Aída Esther Bueno Sarduy (Habana, Kuba) antropologoa, ikertzailea, idazlea, dokumentalgilea eta feminista dekoloniala.[1][2][3][4]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Aída Bueno Sarduy Habanan jaio zen, familia afrokubatar batean. Arraza-harremanei eta Kultura Beltzari buruzko azterketa aurreratuetan aditua da, baita Afrikako diasporaren kulturan [5][6] Madrilgo Konplutentsean doktoretza lortu zuen El ocaso del liderazgo sacertotal femenino en el Xangô de Recife: la ciudad de las mujeres que no será (2015) tesiarekin. [7]
eta 1999az geroztik irakasle da zenbait unibertsitatetako programetan; besteak beste, New Yorkeko Unibertsitatean, Bostongo Unibertsitatean eta Madrilgo Stanford Unibertsitatean.[8] CLACSO eta LASA programetan ere irakasle gonbidatu gisa aritzen da.[9]
Feminismo dekoloniala[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Aída Bueno Sarduy-k feminismo dekolonialaren korronteari jarraitzen dio. Esklabo egindako emakume beltzen erresistentziak erdigunean jartzen ditu haien borrokak feministak ere bazirela esateko eta feminismo akademikoak arbaso hauetaz asko ikasteko duela adierazteko. Era berean emakume beltzen eta herri afroen esperientziak ezagutarazteko lan egiten du.[10]
Barrakoiko feminismoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Barrakoiko feminismoa Aída Bueno Sarduyk sortutako kontzeptualizazioa da, Virginia Woolfen gela propiari kontrajarria.[10] Adierazpen horrek esklabo egindako emakume beltzi eta emakumeen sareei egiten die erreferentzia, esklaboen barrakoietan biltzen zirenak eta gorputza zein askatasun-itxaropena elikatzeko antolatzen zirenak.[10] Barrakoietako feministak, besteak beste, gela propiorik ez izateagatik, dirua irabazten duen eta haiek «babestu» egiten duten senar bat ez izateagatik bereizten dira.
Yoruba erlijioa eta sexualitatea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kuba eta Brasilgo Yoruba panteoien gainean egin dituen ikerketen arabera, mendebaldeko sistema erlijiosoek baino sexualitate konplexuagoa dutela baieztatu du. Yoruba erlijioan, Benin, Togo eta Nigeriatik esklabo egin eta trafikatutako pertsonengandik eratorria, plazera, desioa eta sexualitatea ez dira bekaduntzat edo moralgabetzat hartzen eta erlijio horretan emakumeen eta gizonen artean dagoen espektroa zabala da.[10] Besteak beste, Oxumaré, edo Oshunmare izeneko orisha sexuz aldatzen du, sei hilabetez gizona da eta sei hilabetez emakumea eta candombléan kolore guztiekin irudikatzen da. Ikertzailearen arabera, LGBTQI+ kulturak Oxumaré ikurtzat hartu du.[7]
Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Artikulu zientifikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- La fiesta de santo en el camdomblé: el reencuentro que mitiga la nostalgia de los orixás (Almenara: revista extremeña de ciencias sociales, 8, 2016, 56-70)[11]
- Salud e inmigración: enfermedades de transmisión sexual en mujeres inmigrantes (Sociedad y utopía: Revista de ciencias sociales, 16, 2000, 291-308)[12]
Dokumentalak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 2019: Guillermina.[13]
Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ «Aída Bueno, PhD | Study Abroad: Madrid» bu.edu.
- ↑ L, Diario de Prensa Digital S.. (7 de marzo de 2020). «Desalambre - eldiario.es» Desalambre - Derechos Humanos en eldiario.es.
- ↑ Afrofeminas. (21 de febrero de 2020). «Encuentro con Aída Bueno: «Referencias biográficas para un feminismo afrocentrado»» Afroféminas.
- ↑ «Aida Esther Bueno Sarduy» Directorio de Afrocubanas 6 de diciembre de 2018.
- ↑ Consejo Científico de Espacio Público. .
- ↑ «Aída Bueno Sarduy | Middlebury Schools Abroad» middlebury.edu.
- ↑ a b Sarduy, Aida Esther Bueno. (2014). El ocaso del liderazgo sacerdotal femenino en el Xangô de Recife: la ciudad de las mujeres que no será. Universidad Complutense de Madrid.
- ↑ «Aída Bueno» Docma.
- ↑ «Estudios Afrolatinoamericanos y caribeños» CLACSO 30 de julio de 2019.
- ↑ a b c d «Aída Bueno Sarduy: “Las afrodescendientes no somos feministas de habitación propia, sino de barracón”» elsaltodiario.com.
- ↑ Bueno Sarduy, Aida Esther. (2016). «La fiesta de santo en el camdomblé [sic: el reencuentro que mitiga la nostalgia de los orixás»] Almenara: revista extremeña de ciencias sociales (8): 56–70. ISSN 1889-6286. (Noiz kontsultatua: 2023-06-11).
- ↑ Bueno Sarduy, Aida Esther. (2000). «Salud e inmigración: enfermedades de transmisión sexual en mujeres inmigrantes» Sociedad y utopía: Revista de ciencias sociales (16): 291–308. ISSN 1133-6706. (Noiz kontsultatua: 2023-06-11).
- ↑ Las mujeres afrodescendientes esclavizada, en ‘Guillermina’, de Aída Bueno – CIMA – Asociación de mujeres cineastas y de medios audiovisuales. .
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q95991947