Angira elektrikoa

Wikipedia, Entziklopedia askea
Aingira elektrikoa
Aingira elektrikoa

Aingira elektrikoa, Hego Amerikako eta Erdialdeko Amerikako ibai eta lakuetan egoten diren 600 bolteo arteko deskargak deskarga elektrikoa botatzen dituzten aingira batzuk dira.[1]

Habitata[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hego Amerikako eta Erdialdeko Amerikako ibai eta lakuetan egoten dira, batez ere Amazonas ibaian. [1]

Beraien kokalekua Guatemalatik, Rio de plataraino da, gehien dauden lekuak Amazonas eta Orionoko izanik. Aingira da animali bakarra bost oinen luzera duena eldua denean. Ur gezetan bizi dira 72tik 79 graduetara bizi dira, ph neutro batean eta izaera agresiboa dute.

Beraien kokalekua Guatemalatik, Rio de plataraino da, gehien dauden lekuak Amazonas eta Orionoko izanik. Aingira da animali bakarra bost oinen luzera duena eldua denean. Ur gezetan bizi dira 72tik 79 graduetara bizi dira, ph neutro batean eta izaera agresiboa dute.

Deskarga elektrikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Deskarga elektrikoak erabiltzen dituzte presak ehizatzeko, komunikatzeko eta defendatzeko. 600 bolteo arteko deskargak sor ditzakete[1].

Elikadura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dietan arrain txikiak, intsektuak eta beste ornogabe batzuk sartzen dira. Deskarga elektrikoak erabiltzen dituzte, presak kontsumitu aurretik zorabiatzeko.[1]

Ernalketa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ernalketa normalean jaiotako lekuetan egiten dute, edo gertuko leku batean. Ernalketa azaroa eta abendua tartean  egiten da.[1]

taErnalketa normalean jaiotako lekuetan egiten dute, edo gertuko leku ba tean. Ernalketa azaroa eta abendua tartean  egiten da.[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aingira elektrikoaren deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aingira elektrikoak ur gezako arrainak dira, deskarga elektrikoak sortzen dituztenak. Hego eta Erdialdeko Amerikan bizi dira. Aingira elektrikoak gorputz luzedun arrainak dira, ezkatarik gabekoak, eta azal iluna dute, ur-ingurunean kamuflatzen laguntzen dietenak. Bere ezaugarririk nabarmenena deskarga elektrikoak sortzeko gaitasuna da, elektrozito izeneko organo espezializatuei esker. Arrain horiek, batez ere, Hego Amerikako eta Erdialdeko Amerikako ibai eta lakuetan daude. Harrapakinak ehizatzeko duten funtzioaz gain, aingira elektrikoek deskarga elektrikoak ere erabiltzen dituzte komunikatzeko eta defendatzeko. Ugalketa-denboraldian distantzia luzeak migratzeagatik ezagutzen dira, eta espezie batzuk 15 urtera arte bizi daitezke. Gainera, oxigenoa zuzenean airetik lortzeko gaitasuna dute, eta horrek oxigeno gutxi duten uretan bizirauteko aukera ematen die. Haren garrantzi ekologikoa uretako ekosistemetan beste organismo batzuen populazioak kontrolatzen dituzte. [2]

Elektrizitatea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bi deskarga mota dituzte buztanetik ateratakoa eta begi ingurutik ateratzen zaiena eta bi organo inportanteenak elektrizitatearen atalean daude kokatuta.

Tentsio handikoak: Harrapakina hil egiten dute eta beraien harrapariagandik urruntzen dira txoke elektrikoak askatzen euhundaka boltioekin.

Tentsio txikikoak: Beraien organo elektrikoak erabiltzen dituzte gauzak antzemateko, beraien espeziekoei deitzeko edo laguntza eskatzeko.[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

a[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. a b c d e f (Ingelesez) «Aingira elektrikoak» prezi.com (Noiz kontsultatua: 2024-03-13).
  2. Aingira elektriko. 2020-08-27 (Noiz kontsultatua: 2024-03-13).