Basilika nagusi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Basilika nagusi baten apaindura heraldikoak.

Basilika nagusia (latinez: Basilica maior, pl. Basilicae maiores) Aita Santuak zenbait eliza katoliko gorenei emandako titulua da. Lau besterik ez dira: San Joan Laterangoaren basilika, San Petri basilika, San Paulo Harresiz Kanpokoa eta Santa Maria Nagusia

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erromatar Inperioaren garaian, kristautasuna erlijio ofizial bilakatu zenean, ezinbestekoa zuten gurtza egiteko eraikin handiak izatea. Hori zela eta, Erromako lehendabiziko elizak erromatar basiliken antzera eraiki zituzten. Laster haien artean bi kategoria sortu ziren: nagusiak maila goreneko lau elizak ziren eta besteak basilika txikiak ziren.

Basilika nagusien zerrenda[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Izen ofiziala Irudia Oharra(k)
Salbatore Txit Santuaren eta San Joan Bataiatzaile eta Ebanjelisten Laterangoaren artxibasilika, hiriko eta munduko eliza guztien ama eta buru San Giovanni Laterano Rom.jpg Erromako katedrala da eta Aita Santuaren egoitza eklesiastiko nagusia, bertan baitako Aulki Santua
San Petri aita santuaren basilika Vatikanoan Petersdom von Engelsburg gesehen.jpg Agian munduko elizarik handiena
San Paulo Harresiz Kanpoko aita santuaren basilika Roma San Paolo fuori le mura BW 1.JPG Ostiarako bidean, Paulo Tarsokoaren hilobiaren gainean eraikita
Santa Maria Nagusiaren aita santuaren basilika Santa Maria Maggiore (Rome) frontview.jpg Liberio aita santuak eraikia


Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Erlijio Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.