Bernard de Montfaucon

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bernard de Montfaucon

Bizitza
JaiotzaSoulatgé eta Lengadòc1655eko urtarrilaren 16a
Herrialdea Frantzia
HeriotzaParis1741eko abenduaren 21a (86 urte)
Hobiratze lekuaSaint-Germain-des-Présko abadetxea
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
latina
Jarduerak
Jarduerakpalaeographer (en) Itzuli, teologoa, arkeologoa, monjea, idazlea, historialaria eta arte-historialaria
KidetzaAcadémie des Inscriptions et Belles-Lettres
Sinesmenak eta ideologia
ErlijioaErromatar Eliza Katolikoa
Erlijio-ordenaBeneditar

Bernard de Montfaucon (Soulatgé, 1655eko urtarrilaren 16a - Paris, 1741eko abenduaren 21a) frantziar monje beneditarra izan zen, San Mauro Kongregaziokoa. Paleografia sortu eta Elizako Gurasoen lanak editatu zituen. Arkeologiaren sortzaileetako bat ere izan zen.

Zazpi urterekin Limouxera bidali zuten bere heziketarako. Frantziako armadan boluntario izan zen 1673ko Frantzia-Herbehereak Gerran. Larri gaixotu zen eta, sendatuz gero, fraide izango zela agindu zuen. 1684an Tolosa Okzitania monasterio beneditarrean sartu zen. Han hebreera, kaldeera, asiriera eta koptoa ikasi zituen.

1687an Saint-Germaine des Présko abadiera iritsi zen Elizako Gurasoen lanen edizioaz arduratzeko. 1708an erabili zuen lehen aldiz paleografia terminoa greziar idazketaren historiari buruzko lan batean. 1719an Luis XV.a Borboikoak konfesore izendatu zuen.

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]