Claudio Menchacatorre
| Claudio Menchacatorre | |||
|---|---|---|---|
1861 - 1862 | |||
| Bizitza | |||
| Jaiotza | Gatika, 1822 | ||
| Herrialdea |  Bizkaia, Euskal Herria | ||
| Heriotza | 1882 (59/60 urte) | ||
| Jarduerak | |||
| Jarduerak | esklabo-trafikatzailea | ||
| Kidetza | Matía, Menchacatorre y Cía | ||
Lino Claudio Menchacatorre Ajeo edo Agero (Gatika, 1822 – 1882) bizkaitar esklabu trafikatzailea izan zen. 1861 eta 1862 urte artean Manilako erregidorea izan zen.[1]
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ramón de Menchaca Torre eta Josefa Ramona de Ajeoren semea, hamabi neba-arreba izan zituen.[2] José Matía eta Fernando Aguirre Gaztelurekin batera Matía, Menchacatorre y Cía izeneko enpresa sortu zuen.[3]
Dirua egiteko eredua senide-artekoa zen. Besteak beste, Tiburcio Menchacatorre, Claudioren anaia, Habanara joan zen 1828an eta han bere merkataritza etxea sortu zuen, asiako eta ameriketako etxeen artean lotura egiten zuena. Beste bi anaiek, José eta Elías Manilan ziren ere, José zubiaren bazkidea izan zen eta Elías, Valentín Teusekin batera, ron destilategia sortu zuen, Tanduay izenekoa.[4]
Enpresa hori lehenengo 600 asiar trafikatuak Habanara eramateko itsasontzi eta bitartekoak jarri zuen lehena izan zen, 1846an.[5] Enpresak Colón, Mariveles, Bella Vascongada, la Reina de los Tugueles, Teide eta Cervantes izeneko itsasntzietan, zeta esklaboen trafikoan eta opioaren trafikoan buru belarri sartu zen, baina Manilako egiturak sustatu zituen ere, besteak beste, Zubi Esekiaren.[6]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Gaztelaniaz) «Parte Oficial. Secretaria del Gobierno Superior Civil de las islas Filipinas» Boletín Oficial de Filipinas (Manila) 297.
- ↑ «Pagina nueva 1» www.euskalnet.net (Noiz kontsultatua: 2023-05-26).
- ↑ (Gaztelaniaz) «MENCHACATORRE Y AGERO, Claudio - Auñamendi Eusko Entziklopedia» aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus (Noiz kontsultatua: 2023-05-26).
- ↑ (Ingelesez) «Tanduay Distillers - History» www.diffordsguide.com (Noiz kontsultatua: 2023-05-26).
- ↑ (Gaztelaniaz) «La penúltima campaña de las guerras napoleónicas (III). "Opio ta esklabuak”. Dos reflexiones sobre los sucesos de 1813, los vascos y la trata de opio y esclavos» El correo de la historia 2013-07-01 (Noiz kontsultatua: 2023-05-26).
- ↑ (Gaztelaniaz) Negrón, Ninel Valderrama; Ramos, Antonio Orozco. (2022-03-31). «La casa Matía Menchacatorre y el Puente de Clavería: innovación en la infraestructura física y financiera en el siglo XIX» Cuadernos de Investigación de Fondos del Archivo UCA (4): 156–183. doi:. ISSN 2659-4951. (Noiz kontsultatua: 2023-05-26).
Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Aitor Anduaga Egaña (2021). Euskal haziendak Filipinetako azukre-industriaren modernizazioan: leku fisikotik enpresa-espaziora. Lurralde, 44, 291-328.
- Ninel Valderrama Negrón (2021). La casa Matía Menchacatorre y el Puente de Clavería: innovación en la infraestructura física y financiera en el siglo xix. Revista UCA.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q118725645