Diadoko

Diadokoak (latinez: Diadochi, singularra: Diadochus; antzinako grezieratik: Διάδοχοι, Diádokhoi, «ondorengoak») Alexandro Handiaren jeneralak izan ziren, hura hil ondoren (K.a. 323) elkarren kontra borrokatu zirenak inperioaren kontrola lortzeko^[1].

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alexandro Handia hil ondoren, haren jeneral nagusi edo diadokoen artean banatu zen inperioa:

Egipto Ptolomeorentzat. Ptolomeotar dinastia egonkorrena izan zen.
Frigia, Lizia eta Panfilia Antigonorentzat.
Trazia Lisimakorentzat.
Frigia Helespontikoa Leonatorentzat.
Kapadozia Eumenes Kardiakoarentzat.
Armenia Neoptolemorentzat.
Media Peitonentzat.
Grezia eta Mazedonia Antipaterentzat.
Seleuko zalditeriako hiparko (komandante) izendatua izan zen.

Diadokoak hogei urtez ibili ziren borrokan boterea lortzeko. Jeneral hauen ondoren, epigono (επιγονος) deritzenek -ondoren jaioak edo ondorengoak- gobernatu zuten. Boterea eta nagusitasuna lortzeko euren arteko borrokak ia berrogeita hamar urte iraun zuen K.a. 281 arte; urte horretan hil zen Seleuko I.a Nikator, azken diadokoa. Hiru estatu handiren sorrera izan zen borroka hauen emaitza^[2]: