Doinu
- Artikulu hau musikari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Doinu (argipena)».
J. S. Bachen Fuga No. 17-aren konpas bakar bat, BWV 862, Klabe Ondo Tenperatua obraren lehen zatia. Adibide hau kontrapuntua ondo adierazten du. Bi ahotsek (melodiak) ondo ikus daitezke notazio-musikalaren bidez.
Doinu edo melodia irizpide estetiko baten arabera antolatzen den soinu eta nota-segida, atal eta tartetan banatua, entzuleek beste doinuetatik bereizi eta identifikatzen dutena. Sekuentzia lineal batean moldatzen da, hau da, denboran zehar, eta berezko nortasuna eta esanahia du soinu-ingurune berezi baten barruan.
Bere zentzurik literalenean, melodia bat altuera eta erritmo konbinazio bat da, zentzu figuratuagoan, hitza, batzuetan, zabaldu egin den bitartean, tinbrea bezalako beste musika elementu batzuen segidak sartzeko. Hondoko akonpainamenduari dagokionez, melodia lehen planoa dela esan daiteke. Baina lerro melodiko bat edo ahots bat ez da nahitaez lehen mailako melodia bat. Melodia erritmo, soinu, altuera eta abarrez osatuta dago.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
|
Artikulu hau musikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |