Edukira joan

Duncan MacDougall

Wikipedia, Entziklopedia askea
Duncan MacDougall

Bizitza
Jaiotzac. 1866
Herrialdea Ameriketako Estatu Batuak
Heriotza1920ko urriaren 15a (54 urte)
Jarduerak
Jarduerakmedikua eta psikiatra
Lan nabarmenak

Dr. Duncan "Om" MacDougall AEBtako mediku bat izan zen arimaren pisua kalkulatzeko esperimentua egin zuena.

Arimari buruzko ideia eta esperimentua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiltzen garenean arimak gorputza uzten badu, arima pisatzea nahiko sinplea zen, doktorearen ustez. Gorputza hil baino lehen eta hil eta berehala pisatu besterik ez zuen egin behar. Horretarako adinekoen egoitza batera jo zuen eta hilzorian zeuden sei pertsona lortu zituen esperimenturako. Ikusi zuenez, gorpuak gorputz bizidunak baino hiru ontza laurden gutxiago pisatzen zuen eta, beraz, hori da arimaren pisua: 21,26 gramo[1].

Ondoren hamabost txakur hil zituen eta haiengan ez zuen pisu aldaketarik sumatu. Txakurrek arimarik ez dutela ondorioztatu zuen[1].

NYTeko artikulua 1907ko martxoaren 11ean

MacDougallek emaitzaren berri sei urte geroago eman zuen, eta albistea New York Timesen agertu zenean, bolo-bolo zabaldu zen. 2003an Alejandro González Iñárrituren 21 Grams filmak mitoa berpiztu zuen[1].

Ondorengo ikerketak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Teoria gezurtatzeko hainbat ahalegin egin dira. Esperimentuaren berri jakin eta berehala, Augustus P. Clarke fisikariak azaldu zuen hiltzean birikek odola hozteari uzten diotela eta gorputzaren tenperaturak bat-batean gora egiten duela. Ondorioz, izerditzea areagotuko litzateke eta horrek azalduko luke 21 gramoko galera, eta txakurrek pisurik galdu ez izana. Txakurrek arima izan ala ez, izerdi guruinik behintzat ez dute eta, beraz, Clarkeren esanetan, 21 gramo horiek izerdiari zegozkion, ez arimari[1].

Oraintsuago, Francis CrickekMedikuntzako Nobel Saria 1962an– esan zuen 21 gramo horiek garunaren prozesu fisikoen ondorioz galtzen direla. Haren esanetan, neuronen jarduerak eremu elektrikoa sortzen du eta gorputzak gehiago pisatzea eragiten du horrek. Jarduera eteteko unean, eremua desagertu eta pisua galtzen da, beraz. Baina Crickek ez zuen azaldu MacDougallen txakurrek zergatik ez zuten pisurik galdu, txakurrek ere neurona-jarduera bai baitute[1].

Esperimentuari kritikak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Baina zientzialari gehienentzat, MacDougallek erabilitako metodoa ez zen oso zientifikoa. Sei kasuk osatutako laginak ezer gutxi frogatzen du eta, gainera, esperimentuaren ondorioa emaitza bakarrean oinarritu zuen medikuak. Lehen hildakoak 21 gramo galdu zituen, bai, baina gainerako bostek ez –batzuek gehiago galdu zuten, beste batzuek batere ez...– eta medikuak, besterik gabe, emaitza horiek baztertu zituen[1].

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. a b c d e f Irazustabarrena, Nagore. (2015-03-29). 21 gramokoa al da azken hatsaren pisua?. Argia.eus., CC-BY-SA lizentzia