Eretzako Estazio Megalitikoa

Wikipedia, Entziklopedia askea

Eretzako Estazio Megalitikoa Bizkaiko aztarnategi megalitiko garrantzitsua da nahiz eta monumentu asko ez izan, sei besterik ez, baina barietate handiaz: tumuluak, trikuharriak, egitura bat. Estazioa Galdames eta Güeñes herrien lurraldetan dago. Estazio horretan dauden monumentuetako batzuetan indusketak egin dira, eta, material arkeologiko interesgarria eskuratu da.

Historiaurreko monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Periodo orokorra: Brontze Aroa, Kalkolitoa / Eneolitoa, Burdin Aroa, Neolitoa, K.a. 3000 eta 900 urte artekoak. Mendi hauetan abelazkuntzak tradizio luzea izan du eta, jakina denez, aktibitate horrek eraikin megalitikoekin lotura handia du. Egun, oraindik orain, abereak ikus daitezke.

Kokapen geografikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udalerriak: Artzentales, Gueñes eta Galdames. Nerbioi ibaiaren paralelo, ezkerraldean, dago. Altuera handiena Eretza da (895 m). Konposizio geologikoari dagokionez, hareharria eta kareharria gailentzen dira. Paisaia, garai batean, meategiena zen eta horrek marka handiak utzi ditu. Egun koniferen landaketak daude nonnahi.

Sailkatutako monumentuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Inguru horretan hogeita monumentu aurkitu dira.

Trikuharriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiru katalogatu dira:

  • Ganeran
  • Gazteran
  • Pico Mayor.

Tumuluak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bi dira:

  • Eskatxabel I
  • Eskatxabel II

Egitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bakarra:

  • Kanpazaulo

Egoera legala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Estazio megalitikoa Monumentu Multzoa eta Kultura Ondasuna deklaratu zuen Eusko Jaurlaritzak 2009ko martxoaren 6an.[1]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]