Edukira joan

Ignacio Olague

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ignacio Olague
Bizitza
JaiotzaDonostia1903ko otsailaren 12a
Herrialdea Gipuzkoa, Euskal Herria
HeriotzaXàtiva1974ko martxoaren 10a (71 urte)
Hezkuntza
HeziketaValladolideko Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakpaleontologoa eta historialaria
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoaOfentsiba Nazional-Sindikalistako Batzarrak

Ignacio Olague Videla (Donostia, 1903ko otsailaren 12a - Xàtiva, 1974ko martxoaren 10a) euskal idazle, historialari eta paleontologoa izan zen.

Valladoliden eta Madrilen zuzenbidea ikasi ondoren, 1924 eta 1936 artean Madrilgo Natura Zientzia Museoan lan egin zuen. Politikoki JONSeko kidea izan zen. Euskalerriaren Adiskideen Elkartearen aldizkarian eta «Munibe» aldizkarian euskal gaiei buruz idatzi zituen[1].

  • Demonio y las yemas de San Leandro (1933)
  • La decadencia española (1950-1951)
  • El pecado original (1953)
  • La ley del movimiento acelerado en la evolución (1954)
  • Diario de a bordo de Juan de la Cosa (1958)
  • La Revolución islámica en Occidente (1974)
  • Martín Alegret, el organero
  • Teresa Cabarrús
  • La tragedia del torero

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]