Juana Huancahuari

Juana Huancahuari
	Irudi gehiago
; Peruko legebiltzarkide	; 2006ko uztailaren 27a - 2011ko uztailaren 26a ; Barrutia: Q107673834 ; Hautetsia: Q25411002
; Peruko legebiltzarkide
Bizitza
Jaiotza	Lima, 1969ko abuztuaren 21a (54 urte)
Herrialdea	Peru
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	politikaria
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Peruvian Nationalist Party (en)

Juana Aidé Huancahuari Páucar (Lima, Peru, 1969ko abuztuaren 21a) nekazaritza-ingeniaria, politikaria eta Peruko buruzagi kitxua da. 2006tik 2011ra Peruko Errepublikako kongresukidea izan zen, Ayacuchoko ordezkari gisa, 40.600 botorekin.^[1] Gero, Peruko Nekazari Konfederazioko (CCP) Giza Eskubideen idazkaria izan da.^[2]^[3]

Kongresuko lana[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bere zerbitzu-bokazioa eta gizartearekiko konpromisoa lan legegilearekin lotu ditu, besteak beste, nekazaritzako egoerarekin, nekazarien komunitate eta herri indigenekin, justizia eta giza eskubideekin, Peruko emakumearen egoerarekin, indarkeria politikoak kaltetutakoekin.

Hala, zenbait batzorde osatu ditu, eta, horien bidez, zenbait lege-proposamen egin ahal izan ditu, Peruko biztanle pobreen onerako.

Etenaldia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Baguako Curva del Diabloko natiboak bortizki hartu zituen poliziak, eta 35 pertsona hil ziren; horietatik 25 poliziak izan ziren, eta Peruko Errepublikaren Kongresuak ez zuen aintzat hartu Amazoniako herrien aldarrikapen nagusia, 1090, 1064 eta legegintzako beste dekretu batzuk, Peru eta Ameriketako Estatu Batuen arteko Merkataritza Libreko Ituna ezartzearen esparruan aldarrikatu zirenak, herri horien eskubide kolektiboei eta baliabide naturalei eragiten zietenak.

Kongresuak dekretuen indargabetzearen eztabaida atzeratzeko jarrera horren ondorioz, Kongresuko oposizioko talde batek, Peruko Alderdi Nazionalista buru zutela, besteak beste Juana Huancahuari, karteltzarrak erakustea erabaki zuen, eztabaidari buruzko leloekin, eta bertan beren ikuspuntuak adierazten ziren. ("Lurra ez da saltzen").

Hala, 2009ko ekainaren 10ean, hurrengo egunerako deitutako langabezia nazionalaren aurretik, indargabetzea saihesteko maniobra politiko batean, "Aliantza Hirukoitza" delakoak (APRA, Unitate Nazionala eta Fujimoriren aldekoak) osatutako gehiengo ofizialistak 1090 eta 1964 dekretuen indarraldia etetea erabaki zuen, eta horrek, biltzarkide nazionalistak ez ezik, biztanleria osoaren gehiengoa ere haserretu zituen. Nekazari-buruzagiek eta Amazoniako apusek suspentsio hori gaitzesten zutela eta geldialdi nazionala berresten zutela jakinarazi zuten bitartean, Legebiltzarraren barruan, osoko bilkuran zegoen bankada nazionalistak Hemizikloaren erdia okupatzea erabaki zuen, gobernuaren eta haren aliatuen beste 'paseo' politiko bat zela uste zutelako.

Oposiziogile-taldea jagoletzan egon zen hurrengo egunera arte, ekainaren 11ra arte, langabezia nazionalaren eta Osoko Bilkuraren egunera arte. Jarrera horren ondorioz, Legebiltzarreko zuzendaritza-mahaiaren mozio bat aurkeztu zen, 19 legegile nazionalista zigortzeko, Kongresuaren funtzionamendu normala galarazteagatik. Lehen mozio horrek ez zuen lortu zegokion quoruma, eta bilkura bertan behera utzi zen. Berehala, eguerditik hurbil, nazionalistak kalera irten ziren Dos de Mayo Plazan egiten zen mobilizazio jendetsuari men egitera.

Hala ere, Kongresuak berriz ere arratsalderako deia egin zuen Legebiltzarreko Zuzendaritza Mahaiak aurkeztutako bigarren mozioa bozkatzeko. Mozio horretan, zazpi legegile nazionalistari ezarri zitzaien 120 eguneko etendura-zigorra, eta horietako bost indigenak ziren.

Isun hori egun berean berraztertu zuen Yonhy Lescano legegileak, baina baztertu egin zuten Kongresuko Erregelamenduan hutsunea zegoelako. Horri esker, bilkura berean onartu zen akta onartzeko dispentsa, erabakiak hartzeko.

Onarpenean ez ziren egon zigortutakoak, eta horrek beharrezko prozesua larriagotu zuen, ez baitzitzaien aipatu eta ez baitzitzaien utzi beren deskarguak egiten. Era berean, zigorraren tamainarekin proportziorik ez zuen gertaera batengatik ezarri zen Kongresuko Erregelamenduan jasotako gehieneko zehapena. Era berean, zigorra justifikatzeko orduan, Kongresuko presidenteak adierazi zuen hiru minutuko bideo bat ikusi behar zela, aurreko egunetik zenbait legegilek Legebiltzarraren ohiko funtzionamendua eragotzi zutela egiaztatzeko.

Huancahuari, beste sei legegilerekin batera (Yaneth Cajahuanca, Rafael Vásquez, María Sumire, Hilaria Supa, Nancy Obregon eta Cayo Galindo) etenaldia jaso zuten. Etenaldi horrek 120 lege-egun hartu zituen. Kongresuak 2009ko abuztuaren 13an atzera bota zuen zigorra.^[4]