Karine Espineira

Wikipedia, Entziklopedia askea
Karine Espineira

Bizitza
JaiotzaSantiago, 1967ko urriaren 22a (56 urte)
Herrialdea Frantzia
 Txile
Lehen hizkuntzagaztelania
Familia
Ezkontidea(k)Maud-Yeuse Thomas
Hezkuntza
HeziketaStendhal University (en) Itzuli 1994) French university master (en) Itzuli
University of Provence - Aix-Marseille I (en) Itzuli 2007) French masters degree (en) Itzuli
Bartzelonako Unibertsitate Autonomoa 1995)
University of Nice Sophia Antipolis (en) Itzuli 2012) doctorate in France (en) Itzuli : Komunikazio zientziak
Hezkuntza-mailadoctorate in France (en) Itzuli
Hizkuntzakfrantsesa
gaztelania
ingelesa
Jarduerak
Jardueraksoziologoa, trans eskubideen aldeko ekintzailea, film-zuzendaria eta ikertzailea
Enplegatzailea(k)Paris 8 Unibertsitatea  (2015eko urtarrilaren 11 -
KidetzaSans Contrefaçon (en) Itzuli
Observatoire des transidentités (en) Itzuli
Association du syndrome de Benjamin (en) Itzuli
Facebook: karine.espineira Twitter: EspineiraKarine Youtube: UCq054rjsrxDYMtwCbABSs7A Edit the value on Wikidata

Karine Espineira (Espiñeira) (Txileko Santiago, Txile,1967ko urriaren 22a) Txileko hedabideen soziologoa, eta transgenero ekintzailea da. Niza Sophia Antipolis Unibertsitateko ikertzaile elkartua 2012az geroztik. 2017az geroztik, Paris VIII unibertsitateko Genero eta Sexualitate Ikasketen Laborategiko kide elkartua da. Arrazismoaren, antisemitismoaren eta anti-LGBT gorrotoaren aurkako Ministerio arteko Ordezkaritzako batzorde zientifikoaren kide da. Bere lana genero, kultura eta transgenero arloetakoa da. Haren ikerketa transidentitateen eraikuntza mediatikoetan, hedabideetako genero-ereduetan eta transfeminismoetan oinarritzen da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1967an jaio zenean, Txileko Santiagon, sexu maskulinoa eman zioten. 1996an genero-aldaketa tramitatu zuen. Literatura Modernoan eta Informazioaren eta Komunikazioaren Zientzietan trebatu zen Stendhal Grenoble 3 Unibertsitatean eta Bartzelonako Unibertsitate Autonomoan, Katalunian.

2007an ekin zion berriro unibertsitate-ikasketei, Proventzako Unibertsitatean (Frantzia). 2012an, Nizako Unibertsitatean (Sophia-Antipolis), bere doktore-tesia argitaratu zuen: "Transidentitateen eraikuntza mediatikoa: eredu sozial eta mediko-kultural bat".[1] 2011n trans kulturari eta historiari buruz egin zuen hitzaldi batean, esaldi hau esan zuen:

"Ez esan amari gizarte- eta giza zientzietan lan egiten dudala. Berak trans eta aktibista baino ez naizela uste du".[2]

Ibilbide profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1995ean kazetari independente gisa aritu zen hainbat egunkaritan, hala nola La Provence egunkarian eta Grenoble Infos astekarian. 2000. urtean, Champs Visolsen (Marseilla) eta, gero, Transitionen, komunikaziorako kudeatzaile eta multimedia-trebatzaile izan ziren. Aldi berean, Equal, Solimar: Arraza-bereizkeria kontratazioan europar proiektuan parte hartu zuen.[3] 2014az geroztik, Genre en série aldizkariaren argitalpen-kontseiluko kidea da Bordeaux Montaigne Unibertsitatean.[4]

2015etik 2017ra, Institut Émilie-du-Châtelet-ek ikerketarako laguntza eman zion, "Políticas transfeministas: alianzas y conflictos entre movimientos trans y feministas/ Politika transfeministak: trans eta feministen mugimenduen arteko aliantzak eta gatazkak" lantzeko, Éric Fassin soziologoak gainbegiratuta.[5] 2017az geroztik, Paris 8ko Unibertsitateko Genero eta Sexualitate Azterketen Laborategiko kide da. 2019tik DILCRAHren zientzia-kontseiluko kide izan zen.[6] 2020an, Paris 8 Unibertsitateko Genero Ikasketen Masterreko irakasle eta gainbegirale taldeko kide izan zen.[5]

Ibilbide militantea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1996an, genero-aldaketa bideratzen ari zen bitartean, Syndrome de Benjamin Elkartearekin bat egin zuen boluntario gisa. Elkarte hori pertsona transgeneroen duintasunaren defentsaz arduratzen da eta Tom Reucher-ek zuzentzen zuen.[7] 1998an, Maud-Yeuse Thomasekin, María Hélèna/Sam Bourcier soziologoa buru zuen Queer ikasketa-taldearen Zoo mintegietan parte hartu zuen, eta GayKitchCamp edizioek Q as Queer liburuan argitaratuko zituen Q Mintegietan parte hartu zuen.[8] 1999 bitartean, Parisko Gay eta lesbianen zentroko 3 Keller aldizkarian idatzi zuen. Ondoren, Lesbia Magazinen maketazioan lan egin zuen. Lehen Existrans ibilaldiaren komunikazioan parte hartu zuen. Halaber, ASBren L'Identitaire egunkari transasoziatiboa sortzen lagundu zuen Maud-Yeuse Thomas, Tom Reucher eta Ionna Mayheadekin.[7]

2005ean, Sans Contrefaçon[9][10] trans elkartea sortu zuen Maud-Yeuse Thomasekin. Elkarte horrek film laburrak ekoizten zituen brikolajearen espirituarekin eta Trans Activist Group-ekin kanpainak egiten zituen. 2005 eta 2008 bitartean, Homosexualitateen Udako Unibertsitate Euromediterraniarretako administrazio-kontseiluan parte hartu zuen. 2006 eta 2008 bitartean, Marseillako Centre Évolutif Lilith-en parte hartu zuen. 2006ko uztailaren 19an, Marseillan,Irango Lesbiana Gais Bi eta Trans Elkartasunaren Nazioarteko Egunaren zati gisa antolatu zuen.[11]

2008 bitartean, film laburrak argitaratu zituen: Le Kissing[12], 6 min 38 s-ko film laburra 2005ean. Gare aux trans! 10, 3 min 51 s film labur, 2006an. Transgénérations, 16:57 film laburra, 2006an.[13] Transgenations 2. bertsioa, 19 minutuko film laburra, 2008an. Cynthia Arra eta Mélissa Arraren L'Ordre des mots dokumentaleko aholkularia ere izan zen.[14]

2010ean, Observatoire des transidentités sortzailekide izan zen: informaziorako, ezagutzaren produkziorako eta trans, inter eta generoko gaiei buruzko azterketarako gune independentea.[15] 2013az geroztik, Cahiers de la transidentité[16] webgunea eta aldizkaria Maud-Yeuse Thomas, Arnaud Alessandrin eta Karine Espineirak sortu zuten. Behatoki hori landa-eragileen, elkarte elkartuen eta akademikoen sare batean oinarritzen da. Maud-Yeuse Thomas eta Karine Espineira dira gunearen eta berrikuspenaren arduradunak. Urte horretan bertan, Serge Moatiren "Mes question sur les trans" dokumentalaren filmazioan parte hartu zuen, France 5ek 2011ko maiatzaren 17an emana.[17]

2011n, Stop Trans Pathologization nazioarteko kanpainaren koordinazio-taldean sartu zen.[7][18] Kanpainaren helburuak hauexek dira: nazioarteko nomenklaturetan genero-identitatearen nahastea ezabatzea: DSM, buru-nahasteen eskuliburu diagnostiko eta estatistikoa, Estatu Batuetako Psikiatria Elkartearena eta Osasunaren Mundu Erakundearen Gaixotasunen Nazioarteko Sailkapena (ICD). STPk CIEn adierazpen ez-patologiko bat sartzea proposatu du. 2013. urtean, kanpainak 370 talde eta sare bildu zituen, Afrika, Latinoamerika, Ipar Amerika, Asia, Europa eta Ozeaniakoak. 2014. urtean, Trans Berdintasunerako Ekintza Globaleko GATE eta STP taldeek indarrak batu zituzten OMErekin batera lan egiteko, CIEra egin zitezkeen aldaketei buruz eztabaidatzeko.

2013. urtean CST taldean sartu zen. Talde hori autolaguntzako elkarteek eta trans pertsonek osatzen dute: ACCEPTGAIAK -T, Chrysalide, Outrans, Observatoire des Transidentités eta AIDES.[19]

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2014. urtean, Frantziako Informazio eta Komunikazio Zientzien Elkarteak (SFSIC) emandako CIS 2014ko ikertzaile frantziar gaztearen 2.saria.[20][21]
  • 2014. urtean, NiceSophia-Antipolis Unibertsitateko Domina.[5]
  • 2015ean, homofobiaren aurkako Pierre Guénin16 saria, Arnaud Alessandrinekin eta HM2F elkartearekin (Homosex-le-s Musulman-ne-s de France) batera, Paul Cluzel saritu zuen.[22]
  • 2019an, Arc-en-Ciel gala-sari nagusia, Conseil Québecoi LGBT. Nazioartean lesbiana, gay, bisexual eta trans pertsonen eskubideak sustatzeko eta defendatzeko egiten duten ekarpena aitortzen duena.[23]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Espineira, Karine. (2012-01-01). La construction médiatique des transidentités. Nice.
  2. ↑ «Cultura Trans 2011 - Intervención Karine Espineira (Cultura e Historia Trans 1/4) - YouTube» www.youtube.com.
  3. ↑ Iniciativa comunitaria EQUAL, relativa a la cooperación transnacional para promover nuevos métodos de lucha contra las discriminaciones y desigualdades de toda clase en relación con el mercado de trabajo. Consultado el 2021-01-07.. .
  4. ↑ «Karine Espineira» UMR LEGS - CNRS.
  5. ↑ a b c «Karine S N Espineira | Universite Paris-8, France - Academia.edu» univ-paris8.academia.edu.
  6. ↑ «Installation du nouveau Conseil scientifique de la DILCRAH» Gouvernement.fr.
  7. ↑ a b c Kowalska, Monika. (2015-03-26). «The Heroines of My Life: Interview with Karine Solene Espineira» The Heroines of My Life.
  8. ↑ disse, Pedro Paulo Gomes Pereira. (2015-09-08). «"É impossível fazer política 'queer' sem combater o neoliberalismo"» Revista Cult.
  9. ↑ «Sans Contrefaçon L. G. T. B. Le Teil - Association culturelle (adresse)» www.pagesjaunes.fr.
  10. ↑ «L'association Sans Contrefaçon compte 24 membres actifs à la date du 12 décembre 2005, 176 inscritEs à son forum et un réseau d» sans.contrefacon.free.fr.
  11. ↑ «Wikiwix's cache» archive.wikiwix.com.
  12. ↑ Espineira, Karine. «Le kissing ! (un kiss-in à Marseille) - Vidéo Dailymotion» Dailymotion.
  13. ↑ Espineira, Karine. «Gare aux trans' - Vidéo Dailymotion» Dailymotion.
  14. ↑ L'ordre des mots. .
  15. ↑ UAB. El fet trans a TV3. Consultado el 2021-01-05.. .
  16. ↑ «Cahiers de la transidentité – Observatoire Des Transidentités» www.observatoire-des-transidentites.com.
  17. ↑ pizzavodka. «Reportage de Serge Moati - "Mes questions sur les Trans" - Vidéo Dailymotion» Dailymotion.
  18. ↑ «Stop Trans Pathologization - 2012» stp2012.info.
  19. ↑ «Collectif santé trans – CST+ – Observatoire Des Transidentités» www.observatoire-des-transidentites.com.
  20. ↑ Biscarrat, Laetitia. (2015-07-09). «Género, disciplinariedad y estudios mediáticos: una aproximación al caso francés (p.144)» Revista Internacional de Comunicación y Desarrollo (RICD) 1 (2)  doi:10.15304/ricd.1.2.2658. ISSN 2386-3730..
  21. ↑ «Karine ESPINEIRA — Université Nice Sophia Antipolis» unice.fr.
  22. ↑ «Prix Pierre Guénin: Les discours en vidéo» KOMITID 2015-05-27.
  23. ↑ Archives | Conseil québécois LGBT. .

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Karine_Espineira&oldid=9212000"(e)tik eskuratuta