Katharina Sieverding

Wikipedia, Entziklopedia askea
Katharina Sieverding

Bizitza
JaiotzaPraga, 1941eko azaroaren 16a (82 urte)
Herrialdea Alemania
Hezkuntza
HeziketaKunstakademie Düsseldorf (en) Itzuli
Hizkuntzakalemana
txekiera
Irakaslea(k)Joseph Beuys
Jarduerak
Jarduerakargazkilaria eta unibertsitateko irakaslea
Lantokia(k)Düsseldorf eta Alemania
Enplegatzailea(k)Berlin University of the Arts (en) Itzuli
Jasotako sariak
Discogs: 2411623 Edit the value on Wikidata
Katirina Sieverding, Bonn, 2017.03.10

Katharina Sieverding (Praga, (Bohemia eta Moraviako protektoratua) Alemania, 1944ko azaroaren 16a) bere autoerretratuengatik ezaguna den argazkilari alemaniarra da. Berlinen eta Düsseldorfen bizi eta lan egiten du. Berlingo Arteen Unibertsitateko irakaslea da.[1][2][3][4]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sieverding 1964an hasi zen Düsseldorfeko Arte Ederren Akademian. Han eszenografia ikasi zuen Teo Ottorekin, Georg Klusemann eta Jörg Immendorffekin batera. 1967an, Joseph Beuys artistak emandako eskultura-eskolan hasi zen lanean. Ikaskideen artean, Blinky Palermo eta Imi Knoebel zeuden. 1971tik 1974ra bitartean, Düsseldorfeko Arte Ederren Akademiako zine-eskoletan parte hartu zuen, eta geroago, 1976an, Ikasketa Independenteen Programan, Arte Amerikarreko Whitney Museoan.[5]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sieverding-en lana autoerretratuz osatuta dago. Silueta, kontraste eta lehen planoen teknikak erabiltzen ditu argazkia bere horretan adierazgarriagoa izan dadin. Bere serie batean, 1969an sortua, eskarlata kolorez tindatuzituen grabatu guztiak, eta beste batean bere aurpegia urre kolorez pintatu zuen.[6]

Haren lanak, maiz, gizarteari eta gizabanakoari buruzko erreferentziak egiten ditu, eta niaren eta besteen arteko distantziaren berri ematen du. Batzuetan, hainbat erretratu jartzen ditu elkarrekin pieza bakar batean. Erretratu bakoitzak enkoadraketa betetzen du, niaren presentzia erakuts dezan.

Adierazpen politikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1975etik, Sieverding-ek, Mettig-ekin batera, adierazpen politikoak egin ditu bere argazkiaren bidez, [1] Alemaniako eta Estatu Batuetako historia oinarri hartuta. 1976-78 aldian, artista Txinara eta Ameriketako Estatu Batuetara joan zen, eta han ikusizko propaganda bildu zuen irudien eta testu masiboen arteko komunikazio sinbolikoak sakonago aztertzeko. Adibide bat IX. argazki monumentala da, lau zati dituena. New Yorkeko zabaltza batean atera zen, 1977an hirian egon zen bitartean. Argazki horretan, Sieverding itsaso beltz batean bilduta agertzen da, esku batean edalontzi bat hartuta eta bestea buruaren gainean pausatuta. 1977ko uztailaren 13ko udako gau batean New Yorken izan zen itzalaldi ezagunari erreferentzia eginez, aurpegian inprimatutako "THE GREAT WHITE WAY GOES BLACK" hitzekin.

Sarritan, bere lanak eztabaida piztu du gaur egungo gai politiko, sozial edo kulturalei buruz. Horren adibide dira Deutschland wird Deutscher kartel-instalazioak, Klaus Biesenbachekin elkarlanean (1993) eta Die Pleite Berlin Handian (2005) egina. 1992an, Sieverding-ek Alemaniako Weimarko Errepublikan jazarritako parlamentariei eskainitako monumentua diseinatzeko eskaera jaso zuen, Berlingo Reichstag-en ikusgai jarrita. 1995ean, 1993tik 1998ra Berlingo Arteen Unibertsitatean ikaskide izan zuen Klaus Biesenbachekin batera antolatu zuen "Ez dio axola laurogeita hamarreko hamarkadak" hitzaldi-zikloa.

Txinako Artearen Akademian Hangzhou/Shanghain irakasle gonbidatu gisa egon zen bitartean, Sieverding-ek Shanghai (2002-2003) lana ekoitzi zuen. Bost minutuko bi ziklo dituen filmean hiriko eta inguruko kale-bizitza erakusten du.

Lanak (hautaketa)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maton (1969-1972) bere lehen argazki-serieetako bat da, eta fotomaton delako argazki-makina batekin egindako artistaren erretratuez osatuta dago. Erretratu horiek Stauffenberg-Block-en ageri dira berriro 1969an. Formatu handiko 16 argazki dira, eta Claus von Stauffenberg alemaniar ofizialari buruzkoak dira. Ofizial horrek 1944an Adolf Hitler diktadorea hiltzen saiatu zen atentatu huts batean. Ikuspegi sekuentzialak erabiliz, aurpegien adierazpenak finko mantentzen dira: ahoa itxita, irribarre egin gabe, eta begiak zertxobait okertuta gorantz. Ingurunearekin esperimentatzean, Sieverding-ek zilarrezko gelatinazko jatorrizkoak solidotu zituen, eta gero iragazki gorri bat erabili zuen irudiak tindatzeko.[7] 56 kapituluko seriean (1973), Sonne um Mitternacht schauen (gauerdiko eguzkitan begiratzeko), urre distiratsuko hautsez margotutako artistaren aurpegiaren erretratu indibidualak erakusten ditu.

Beste lan bat, Motorkamera (1973/1974), Sieverding-en eta haren lankide Klaus Mettig-en 336 erretratuk osatzen dute, zuri-beltzean.[7] Lan hori garai hartako beste serie funtsezko baten abiapuntua izan zen, Transformer-en, non erretratu androginoen formatu handiko proiekzioak aurkeztu zituen zenbait geruzatan (1973). Geroagoko beste multimedia-instalazio bat Untitled (Ultramarine) da. Zortzi autorretratuk osatzen dute, eta horietako bakoitzak hiru zati ditu, pigmentu urdin elektrikozko zerrenda bertikal batek elkartuta (1993).[1]

Argazki aipagarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • "Bide zuri handia beltz bihurtzen da"
  • Stauffenberg-Block
  • "Motorkamera"
  • "XVII"
  • "Die Sonne um Mitternacht schauen"
  • "Untitled (Ultramarine)"
  • "Maton"'

Filmak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Life -Death[8]
  • "Beijing, Yanan, Xian, Luoyang"
  • Shanghai'

Erakusketa garrantzitsuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sieverding-ek 1972, 1977 eta 1982an Documenta Kassel-en hartu zuen parte, eta 1997an Veneziako Biurtekoaren pabiloi alemanean erakutsi zuen.

Hauexek dira banakako erakusketak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Deutsche Guggenheim, Berlin (1998);
  • Stedelijk Museoa, Amsterdam (1998);
  • Kunstsammlung NRW, Düsseldorf (1997-8);
  • Arte Garaikideko Kunst-Werke Institutua, Berlin (1993);
  • Berlingo Galeria Nazional Berria (1992).

Erakusketa kolektiboak:[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • "Objectivités - La foto en Düsseldorf" - Parisko Arte Modernoko Museoa (2008), Les Rencontres d'Les, Frantzia (2010).
  • Estatu Batuetan, Solomon R. Guggenheim museoan (New York), Andy Warhol museoan (Pittsburgh), Dallasko Arte Museoan (Dallas), Walker Art Centerren (Minneapolis) eta ICAn (Boston) erakutsi ditu bere lanak.
  • 2004an eta 2005ean, New Yorkeko MoMA PS1ek eta Kunst-Werke Berlinek beren lanari buruzko azterlan zabala aurkeztu zuten.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ a b c (Gaztelaniaz) República, Subgerencia Cultural del Banco de la. «La Red Cultural del Banco de la República» www.banrepcultural.org (Noiz kontsultatua: 2023-06-07).
  2. ↑ (Alemanez) «Katharina Sieverding. Fotografien, Projektionen, Installationen 2020–1966 ⎪Deichtorhallen Hamburg» www.deichtorhallen.de (Noiz kontsultatua: 2023-06-07).
  3. ↑ «Katharina Sieverding Fotografías e imágenes de stock - Getty Images» www.gettyimages.es (Noiz kontsultatua: 2023-06-07).
  4. ↑ (Gaztelaniaz) República, Subgerencia Cultural del Banco de la. «La Red Cultural del Banco de la República» www.banrepcultural.org (Noiz kontsultatua: 2023-06-07).
  5. ↑ (Thailandieraz) hmong.wiki. «Katharina Sieverding ContenidoyTemprana edad y educación» hmong.es (Noiz kontsultatua: 2023-06-07).
  6. ↑ Holland Cotter (November 12, 2004), For New Art, Just Take The 7 Train New York Times.
  7. ↑ a b Katharina Sieverding: Close Up, October 24 — January 23, 2004 MoMA PS1, New York.
  8. ↑ (Gaztelaniaz) «Katharina Sieverding» MUBI (Noiz kontsultatua: 2023-06-07).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Katharina_Sieverding&oldid=9371468"(e)tik eskuratuta