Lakić Vojvodić

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lakić Vojvodić
Datu pertsonalak
Izen osoa Lakić Vojvodić Kastratović
Jatorrizko izena Лакић Војводић Кастратовић
Jaio 1848
Andrijevica (Montenegro)
Hil 1924ko apirilaren 24 (75-76 urte)
Andrijevica (Jugoslaviako Erresuma)

Lakić Vojvodić Kastratović (serbieraz: Лакић Војводић Кастратовић) voivoda, militar eta politikari montenegroarra izan zen.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lakić Vojvodić 1848an jaio zen Andrijevicatik gertu Konjusin, Stojan Vojvodić duke eta kapitain tribalaren familian. Stojan Sim Dukearen biloba eta Lakić Vojvodić-en birbiloba da, eta haren izena jarri zioten.

Eskolarik ezean, oinarrizko alfabetatzea irakasle partikularrengandik ikasten zen, besteak beste, Petr Vulićengandik. 14 urte zituela, 1862ko guduetan parte hartu zuen turkiar unitateek Vasojević eskualdea eraso zutenean. Ondoren, Turkiako mugarantz abiatu zen Plav eta Gusinjeren norabidean eta Albaniako iparralderantz, Gornje Polimlje mugako herriak erasoetatik defendatuz. 1864az geroztik, tribuko kapitaintzan aritu da. Nikola printzeak tribuko kapitain izendatu zuen 1865ean. Bere aita Stojan 1866an hil zen, eta ondoren duke titulua oinordetzan hartu zuen, Montenegroko Gorteak aitortu zuena. 1867an azpikomandante mailara igo zen Lijevorija-Andrijevac batailoi konbinatuan. 1876–78ko Montenegro-Turkiar gerran, Todor Vukovic-eko komandanteordea izan zen. Previa, Bukova Poljana, Vučji Do, Fundina, Nikšić, Novšić, Morača, Bar eta beste batzuetan parte hartu zuen. Vučji Don zauritu zuten 1876ko ekainaren 26an. Bere soldaduek turkiar zaldi bat oparitu zioten. Barren setioan eta askapenean parte hartu zuen. 1879an Novšić-en inguruan Plav eta Gusinjeren guduak eman zirenean, berak eta bere unitateak Marko Miljanov Popovic-en unitateak salbatzea lortu zuten. Etengabe lagundu zuen Montenegroko iparraldeko eskualdeen askapenerako mugimendua. 1880an kargu guztiak utzi zituen, eta funtzionarioan sartu zen berriro 1892ko irailaren 8an. Nikola printzearen aldetik, 1883an Serbian sartu behar ziren boluntarioen unitateetako komandantea izatea aurreikusita zegoen ekintza iraultzaileetarako. 1892an, Andrijevicako Barrutiko Administrazioko kide izendatu zuten. 1895ean Montenegroko armadako brigadista mailara igo zen, Gornjo-Vasojević brigada sortu berriko komandante eta Andrijevican egoitza zuen mugako komisario izendatu zutenean. Aldi berean, mugako komisario politikoa ere izan zen Andrijevican. Kargu horretan egon zen 1906ra arte, egoitza Kolašinen zuen Moračko-Vasojević eskualdeko eskualdeko administratzaile izendatu zuten arte. Zortzigarren Brigadako komandante kargutik, Vasojević Brigadako komandante izendatu zuten 1906ko urtarrilaren 6an. Lazar Tomanović doktorearen gobernuan, Barne Arazoetako ministroa izan zen 1907ko apirilaren 17tik 1909ko apirilaren 15era bitartean. 1908an zehar, Mitar Martinović Defentsa ministroa ez zegoela, Barne Arazoetako ministro izendatu zuten Defentsa jarduneko ministro gisa. Ministro kargutik, aurretik betetzen zituen eginkizunetara itzuli zen, hau da eskualdeko kudeatzailea. Kargu horietan egon zen 1910eko irailera arte, Kolašinen Laugarren Dibisioko komandante izendatu zuten arte, eta kargu horretan egon zen 1912ko apirilaren 15era arte, brigadista mailarekin erretiratu zen arte. Auzitegi Militar Handiko epaile-ordea izan zen 1912ko apirilaren 15era arte. 1911n sortu zenetik Andrijevicako irakurgelako kidea da

Balkanetako Gerrak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Balkanetako Lehen Gerran 1912-1913an, 1912ko irailean, mobilizazioa iragartzean, berriro aktibatu eta Berane eraso zuten tropen komandante izendatu zuten. Vasojević brigada zuzendu zuen Lim haranean beherako guduetan, Bijelo Polje, Rožaje, Pešter, Peć eta Metohijaraino. Peja askatu ostean, 1912ko urriaren 21ean, Pejako administratzaile izendatu zuten. Pećen, poliziaren destakamenduko komandantea eta barruti militarreko komandantea zen. Erretiratutako brigadista gisa 1914ko otsailaren 14an aktibatu eta dibisio ofizial mailara igo zen.

Lehen Mundu Gerra[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1914an Lehen Mundu Gerraren hasieran, Janko Vukotić serdarren egoitzan eginbeharra izendatu zuten aholkulari moduko gisa. 1915eko azaroaren 23an Montenegroko armada berrantolatu ondoren, Vasojević destakamenduko komandante izendatu zuten Sandžač destakamenduaren barruan. Destakamendua honako hauek osatzen zuten: Gornovasojević eta Donjovasojević brigadak eta Errekluta Batailoi Konbinatua. Glasinac, Kalinovik, Fočatik gertu, Višegrad, Užiceko norabidean eta Mojkovac operazioan nabarmendu zen. Balentria horiengatik, Nikola erregeak goraipatu zituen bera eta bere brigada. Glasinac-eko guduetan zauritu zen 1914ko urrian. Tuzi alderako erretiroan, tropa austro-hungariarrek harrapatu zuten 1916ko urtarrilean. 1916an Boldogason kanpamentuan barneratu zuten, eta laster Kralštajn kanpamentu sortu berrira eraman zuten. Barneratuen zerrendan, 131. zenbakiaren azpian dago Voivoda. Kanpalekuko bizitzak osasuna kaltetu zuen eta 1917ko udazkenean larri gaixo zegoela etxera alta eman zuten.

Gabonetako Altxamendua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Montenegrora itzuli zenean, gaixorik egon bazen ere, 1918ko irailaren 30ean, altxamendu bat antolatu zuen, zeinetan unitate austro-hungariarrak Podgorica ondoko Morača eta Bioč ibaietara itzularazi zituzten. Aldarrikapenaren sinatzailea bateratzearen alde dago. 1919ko abenduaren 5etik aurrera 1.500 borrokalariko hiru batailoiko komandante izendatu zuten.

Serbiarren, Kroaziarren eta Esloveniarren Erresumako Armada[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Serbiarren, Kroaziarren eta Esloveniarren Erresumako armadan onartu zuten 1919ko irailaren 23an, dibisioko jeneral mailarekin. 1920ko urtarrilaren 20ra arte jardun zuen, 73 urte zituela erretiratu zen arte.

Familia-egoerak eta heriotza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Abesti epiko askoren ezagutzailea da, askotan armadaren aurrean bibolinarekin abesten du gudu bezperan. Ezkontza bat hasi zuen eta seme bat izan zuen, Miloš. 1924ko apirilaren 12an hil zen Andrijevican, eta San Petersburgoko eliza ondoan lurperatu zuten. Mikel goiaingeruak Andrijevica ondoan Knjaževac-en, Nikola erregeak eraikitako elizan, eta Radomir Vešović jeneralak agur esan zion. 1952an Konjuheko familiaren hilobira eraman zuten.

Kargu poltikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aurretik

Mihailo Ivanović

Montenegroko Printzerriko 5. Barne Arazoetako ministroa

1907ko apirilaren 17 — 1909ko apirilaren 15

Ondorengo

Jovan Plamenac

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]