Marina Picasso

Wikipedia, Entziklopedia askea
Marina Picasso

Bizitza
JaiotzaCannes, 1950eko azaroaren 15a (73 urte)
Herrialdea Frantzia
Familia
AitaPaulo Picasso
Seme-alabak
Anai-arrebak
Familia
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea

Marina Picasso (Cannes, Frantzia, 1950eko azaroaren 15a) idazle frantsesa da.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marina Picasso 1950ean jaio zen Cannesen, Itsas-Alpeetan[1].[2]

Emilienne Lotte May eta Paulo Picassoren alaba da, eta Olga Jojlova[3] dantzari ukrainarraren eta Pablo Picasso artista espainiarraren biloba. Bere anaia Pablito urtebete lehenago jaio zen, 1949ko maiatzaren 5ean.[4]

Bere aitonaren ondarearen bosgarren bat oinordetzan hartu zuen, eta herentziaren zati handi bat beharretan diren haurrentzako ahalegin humanitarioak finantzatzeko erabili izan du. Bost seme-alaba ditu, eta Genevan (Suitza) eta Cannesen (Frantzia) bizi da.[5][6]

Marinaren aita Paulok lan bakanak egin zituen Pablo Picassorentzat (txofer, esaterako), eta ez zuen denbora asko igaro bere familiarekin. Marinaren gurasoak 1953an dibortziatu ziren, bera jaio eta hiru urtera. Paulo Christine Pauplinekin ezkondu zen, eta seme bat izan zuten: Bernard Ruiz-Picasso.[7]

Emiliennek ez zuen etxetik kanpo lanik egin, "Marina eta bere anaia nagusia, Pablito, hazteko, eta senar ohiaren dohaintzan oinarritzen zen".[8] Paulok ez zuen erregularki lan egiten, beraz, Marina eta bere anaia emozionalki eta ekonomikoki borrokan hazi ziren, aitonaren gertutasuna eta aberastasun izugarria izan arren.[9] Bere autobiografian Marinak adierazi zuen bi gurasoek alkoholaz abusatzen zutela.

1957an, Pablo Picassok Marina eta Pablitoren zaintza eskatu zuen arrakastarik gabe, haien ingurunea "haien osasuna eta moraltasuna hondatzen" zuelakoan.[10] Ez zuen lortu, nahiz eta epaitegiak gizarte-langile baten ohiko bisitak eskatu zituen. Picasso gehiago inplikatu zen haien bizitzan, eskola pribatua ordainduz. Hala ere, bere abokatuaren bitartez, eskola-tasak baino ez zituen ordaintzen, beraz, haurrek zaila izan zuten liburuak eta papera lortzeko, eta "ez zituzten eskola-bidaiak ez arropa egokirik ordaindu". Haurtzaroan, Picassoren etxera bisitak ez ziren sarriak izaten, baina gogoangarriak izan ziren familiako gazteen 'La bande'ren parte zirelako.Picassori gustatzen zitzaion familia zabala zezenketetara eramatea.[11]

Marinak unibertsitatera eta medikuntza eskolara joan nahi zuen, baina ezin izan zuen ordaindu, eta ez zen ausartu bere aitonari laguntza eskatzera, bere abokatuaren aholkuak aintzat hartuz.[11] Horren ordez, osasun mentaleko arazoak eta ikaskuntza-urritasunak dituzten haurrentzako etxe batean lan egin zuen bere kabuz.[12]

Picassoren heriotza eta herentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Pablo Picasso Mouginsen (Frantzia) hil zen, 1973ko apirilaren 8an. Picassoren bigarren emazteak, Jacquelinek, Picassoren seme-alabei edo bilobei, Marina eta Pablito barne, ez zien utzi hiletara joaten. Pablitok, egun batzuk geroago, lixiba botila bat edan zuen, eta barne-lesioak izan zituen hiru hilabetez. 1973ko uztailaren 2an hil zen.[9] Pablo Picassok atzean utzi zuen aberastasuna gorabehera, hurbileko familiak ezin izan zuen Pablitoren hileta ordaindu, beraz, ehorzketa-gastuak lagunen dohaintzarekin ordaindu ziren.[12]

Picassok ez zuen testamenturik utzi, eta horrek liskarrak eragin zituen senitartekoen eta haien ordezkarien artean (Jacqueline alarguna, eta Claude, Maya eta Paloma seme-alabak eta Marina eta Bernard bilobak).[13] Epaile batek herentziaren xehetasunak zehaztu ondoren, Marina Picassok 10.000 artelan baino gehiago eta Picassoren Canneseko egoitza, Villa La Californie, jaso zituen oinordetzan.[13][14]

Lan humanitarioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marinak poliki-poliki bere Picasso bilduma zabala saltzen jardun zuen, ongintzazko kausak ordaintzeko. Jan Krugier galeriako ordezkariarekin lan egin zuen, 2008an hil zen arte. Krugier hil zenean, Sotheby's-en bidez saltzen saiatu zen, baina ez zegoen pozik emaitzekin. 2013az geroztik, Marinak pribatuan saltzen hasi zen. Berak esan zuen:

"... sufritzen duten umezurtzak edo nerabeak zaintzen laguntzea eta maitasunez inguratzea izan da nire bizitzako etengabeko helburu bat".

1990ean, bere ongintzazko konpainiaren bitartez, Marina Picasso Fundazioa,[9][15] "Gazteen Herria" izeneko umezurztegia sortu zuen Thu Duc-eko (Vietnam) base militar izandako batean.[16] Marinaren fundazioak Vietnamen putzuak zulatzea ere finantzatu zuen, janaria umezurztegietara bidali eta ospitaleetarako ekipamendu medikoa erosi zuen, eta nekazaritzarako dirulaguntzak eta bekak eman zituen.[17] Mundu osoko herrialdeetako hainbat ongintzari eman izan die dohaintza, Vietnam, Suitza, Frantzia eta Afrikako hainbat herrialde barne.[18]

Bizitza pertsonala[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Marina Picassok bost seme-alaba ditu: Gael, Flore, Dimitri, Florian eta May.[19] Dimitri, Florian eta May Vietnamen adoptatu zituzten.[7] Florian Picasso DJ eta musika ekoizlea da. Marina ez da inoiz ezkondu.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ Biographie de Marina Picasso (1950-...). .
  2. ↑ Marina Picasso, l’héritière du siècle. .
  3. ↑ «Marina Picasso veut se délester du poids familial et de ses œuvres» Le Monde.fr 2015-02-05.
  4. ↑ Glueck, Grace. (1975-06-07). «Paulo Picasso, 54, Dies in Paris; Artist's Only Legitimate Child» The New York Times.
  5. ↑ «Who are Picasso's heirs? Auction at Sotheby's reignites dispute» www.thewealthadvisor.com.
  6. ↑ Esterow, Milton. «The Battle for Picasso's Multi-Billion-Dollar Empire» Vanity Fair.
  7. ↑ a b (Ingelesez) «HER BLUE PERIOD» Washington Post 2024-01-06 ISSN 0190-8286. (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  8. ↑ (Ingelesez) Carvajal, Doreen. (2015-02-04). «Picasso’s Granddaughter Plans to Sell Art, Worrying the Market» The New York Times ISSN 0362-4331. (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  9. ↑ a b c (Ingelesez) Riding, Alan. (2001-11-24). «Grandpa Picasso: Terribly Famous, Not Terribly Nice» The New York Times ISSN 0362-4331. (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  10. ↑ (Ingelesez) Glueck, Grace. (1975-06-07). «Paulo Picasso, 54, Dies in Paris; Artist's Only Legitimate Child» The New York Times ISSN 0362-4331. (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  11. ↑ a b Picasso, Marina; Valentin, Louis. (2001). Picasso, my grandfather. New York: Riverhead Books ISBN 978-1-57322-191-7. (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  12. ↑ a b (Ingelesez) «Picasso’s granddaughter’s plan to sell off inherited art worries market» The Seattle Times 2015-02-05 (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  13. ↑ a b (Ingelesez) Chrisafis, Angelique; Brown, Mark. (2015-05-24). «Marina Picasso: selling my grandfather's art is a way of helping me heal» The Guardian ISSN 0261-3077. (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  14. ↑ (Ingelesez) Kinsella, Eileen. (2020-01-29). «Picasso's Granddaughter Is Selling a Trove of His Highly Coveted Ceramic Works at Sotheby’s London Next Month» Artnet News (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  15. ↑ (Ingelesez) «Marina Picasso To Auction Two Picasso Masterpieces For Children's Charity» Artlyst (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  16. ↑ (Ingelesez) Esper, George. (1995-02-05). «Vietnam Orphans Find Hope, Love and Family : Asia: Picasso orphanage re-creates a home life for children. Adoption is not permitted because of the bonds that develop between the housemothers and the children, who may live there until they learn a trade and can survive on their own.» Los Angeles Times (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  17. ↑ (Frantsesez) «Le Prix AEMD Marina Picasso | Analyse Émo-comportementale Méthode Démann» www.aemd.ch (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  18. ↑ (Ingelesez) Artdaily. «Two paintings by Picasso to be sold by Madame Marina Picasso in aid of children and adolescents in difficulty» artdaily.cc (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).
  19. ↑ (Gaztelaniaz) «Rendezvous With Marina Picasso And Her Children. Cannes - 24...» Getty Images 2013-02-01 (Noiz kontsultatua: 2024-02-12).

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Marina_Picasso&oldid=9655068"(e)tik eskuratuta