Polietilienimina
| Polietilienimina | |
|---|---|
| Arriskuak | |
| GHS arriskua | warning (en)  |
 ,  | |
| Arrisku motak | H411 (en) , H302 (en) , H319 (en) , H317 (en) |
| Prekauzio motak | P280 (en) , P301+P312 (en) , P302+P352 (en) , P305+P351+P338 (en) , P333+P313 (en) , P337+P313 (en) |
| Identifikatzaileak | |
| CAS zenbakia | 9002-98-6 |
| EC zenbakia | 618-346-1 |
| ECHA | 100.123.818 |
| MeSH | D011094 |
Polietienimina (PEI) edo poliazidirina polimero organikoa da H[CH2–CH2–NH–]nH formula duena. Polimero linealak amina sekundarioak baino ez ditu, adarkatuek ordea amina primarioak, sekundarioak eta tertziarioak dituzte. Polimero adarkatuen adarkatze-maila erabatekoa denean dendrimeroak eratzen dira zeintzuk amina sekundariorik ez duten[1].
Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
PEI lineala solido erdikristalinoa da gela-tenperaturan eta adarkatutako PEIak amorfoak dira.
PEI lineala ur berotan (pH baxuetan), metanoletan, etanoletan eta kloroformotan disolbatzen da. Aldiz, disolbaezina da ur hotzetan, bentzenotan, eter etilikotan eta azetonatan. PEI linealaren urtze-puntua 67 C ingurukoa da[2].
Sintesia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
PEI adarkatua aziridinaren eraztunaren bidezko polimerizazioz presta daiteke eta erreakzio-baldintzen araberakoa izango da adarkatze-maila[3].
PEI lineala beste polimeroak modifikatuz lor daiteke, adibidez, poli(2-etil-2-oxazolidina)ren hidrolisiaz[4][5].
Erabilera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
PEIk anitz erabilera ditu industrian, adibidez, detergenteetan, adhesiboetan, ur-tratamendurako agenteetan, kosmetikan, papergintzan eta CO2-a kapturatzeko teknologietan.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ (Ingelesez) Yemul, Omprakash; Imae, Toyoko. (2008-06-01). «Synthesis and characterization of poly(ethyleneimine) dendrimers» Colloid and Polymer Science 286 (6): 747–752. doi:. ISSN 1435-1536. (Noiz kontsultatua: 2022-11-25).
- ↑ (Ingelesez) Soradech, Sitthiphong; Williams, Adrian C.; Khutoryanskiy, Vitaliy V.. (2022-11-08). «Physically Cross-Linked Cryogels of Linear Polyethyleneimine: Influence of Cooling Temperature and Solvent Composition» Macromolecules 55 (21): 9537–9546. doi:. ISSN 0024-9297. (Noiz kontsultatua: 2022-11-25).
- ↑ (Ingelesez) Zhuk, D. S., Gembitskii, P. A., & Kargin Russian Chemical Reviews; Vol 34:7.1965, V. A.. (19675). Russian Chemical Reviews, 34:7..
- ↑ (Ingelesez) Tanaka, Ryuichi; Ueoka, Isao; Takaki, Yasuhiro; Kataoka, Kazuya; Saito, Shogo. (1983-06). «High molecular weight linear polyethylenimine and poly(N-methylethylenimine)» Macromolecules 16 (6): 849–853. doi:. ISSN 0024-9297. (Noiz kontsultatua: 2022-11-25).
- ↑ (Ingelesez) Brissault, Blandine; Kichler, Antoine; Guis, Christine; Leborgne, Christian; Danos, Olivier; Cheradame, Hervé. (2003-05-01). «Synthesis of Linear Polyethylenimine Derivatives for DNA Transfection» Bioconjugate Chemistry 14 (3): 581–587. doi:. ISSN 1043-1802. (Noiz kontsultatua: 2022-11-25).
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Datuak: Q418697