Roberta Flack
Roberta Flack (Black Mountain, Ipar Carolina, AEB, 1937ko otsailaren 10a – New York, 2025eko otsailaren 24a) estatubatuar kantaria izan zen. "The First Time Ever I Saw Your Face", "Killing Me Softly with His Song", "Feel Like Makin 'Love", "Where Is the Love" eta "The Closer I Get to You" lortu ditu bere ibilbidean zehar. Flack Quiet Stormen izandako eraginagatik ere nabarmentzen da, Leonard Cohen eta The Beatles taldeko hainbat musikagileren abestien interpretazioekin batera. Beste musika-kantu ospetsu bat "Together Through The Years" izan zen, La Familia Hogan (Valerie) seriearen musika-esparrua izan zena. Flack izan zen urteko grabazio onenaren 2 Grammy Sari jarraian irabazi zituen lehen artista: The First Time Ever I Saw Your Face eta Killing Me Softly with His Song, 1973an eta 1974an, hurrenez hurren; marka honetan U2 eta Billie Eilishek bakarrik berdindu zuten.
Biografia eta ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Black Mountainen jaio zen, Washingtondik 748 km hego-mendebaldera dagoen hiri batean. Nashvilleko eliza bataiatzaileko organistaren alaba da, eta txikitatik musikalki orientatu zen pianoa jotzen.[1]
Hastapenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Musika-ikasketak egin zituen Howard Unibertsitatean. Ipar Carolinan hainbat urtez ingeleseko irakasle izan ondoren, abeslari-karrerari ekin zion Washingtonen. 1971n eta 1973an emakumezko kantari ospetsuenen artean egon zen. Grammy sariak lortu zituen The First Time Ever I Saw Your Face eta Killing Me Softly with His Song diskoengatik.[2]
Bere lehen bi albumek (First take 1969an eta Chapter 2 1970ean) apenas entzun ziren eta ez zuten singlerik sortu. Baina hori aldatu egin zen Play Misty for Me taldearen soinu-bandan «The First Time Ever I Saw Your Face» abestiaren (Ewan McColl folk abeslariaren abestia) bertsio bat sartu zenean, bere estreinako albumean agertzen zena. Singlea lehen postuan geratu zen eta sei aste eman zituen, 1972ko hits handienetako bat bihurtuz.
Urte horretan bertan, Roberta Donny Hathaway ikaskidearekin elkartu zen elkarrekin album bat grabatzeko, eta "Where is the Love" edo Carole Kingen "You 've Got a Friend" klasikoaren bertsioa atera zituen.
«Killing Me Softly with His Song»
1973an iritsi zitzaion arrakastarik handiena, eta «Killing me softly with his song» kantua bost astez onena bihurtu zen, musika garaikidearen hits handienetako bat.
1974an salmenta zerrendetara itzuli zen "Feel Like Makin 'Love" kantuarekin. Urte hartan atseden bat hartu zuen ongintzazko helburuekin jarduteko. Hurrengo urteetan bere agerpenak urriak ziren, baina gogor lan egiten jarraitzen zuen. 1979an Donny Hathawayk bere buruaz beste egin zuen Roberta eszenara itzularaziz. Galerak jota, musikakide berri bat bilatu zuen, Peabo Bryson, eta harekin bira luzea egin zuen 1980an. 1983an elkarrekin grabatu zuten, «Tonight, I Celebrate My Love» arrakasta lortuz. 80ko hamarkada osoan, grabatzen baino gehiago, birak egiten eta Miles Davisekin batera antzezten aritu zen.
1991n itzuli zen zerrendetako goiko postuetara, Maxi Priestekin batera "Set the Night to Music" bikotearekin. 1990eko hamarkada osoan eta geroztik ere mundu mailako birak egin ditu, eta jazza izan du ardatz nagusi.[3]
Bizitza pribatua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Flack Artist Empowerment Coalitioneko kidea zen, eta artistek beren sormen-propietateak kontrolatzeko duten eskubidea defendatzen du. Halaber, Animalienganako Krudelkeriaren Prebentziorako Elkarte Estatubatuarraren bozeramailea zen; ASPCAko komertzialetan agertu zenean, "Zure aurpegia ikusi nuen lehen aldia" aurkeztu zuen. New York hiriko Bronx sailean, Hyde Leadership Charter School-en musika estrakurrikularreko programak "The Roberta Flack School of Music" du izena, eta Flackekin lotuta dago. Flackek sortu zuen eskola, eta ikasle behartsuei doako musika hezkuntza eskaintzen die.
1966tik 1972ra Steve Novoselekin ezkonduta egon zen. Flack izotz gaineko patinatzaile profesionalaren izeba da, Rory Flack. Bernard Wright[4] musikariaren amabitxia ere bada. 2022.ko maiatzaren 19an istripu batean hil zen.
DNA analisiaren arabera, kamerun jatorrikoa zen.
Osasuna eta heriotza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2018ko apirilaren 20an, Flack Apollo Theatreko agertokian agertu zen Jazz Foundation of Americarako ongintzazko ekitaldi batean ("Estatu Batuetako jazz-fundazioa"). Errezitaldian zehar gaixorik sentitu zen eta, ondorioz, eszenatokitik irten eta Harlemeko Ospitalera eraman zuten. Komunikatu batean, bere gerenteak iragarri zuen urte batzuk lehenago Flackek garuneko isuria izan zuela eta oraindik ez zela ondo sentitzen, baina "ondo" zegoela eta gaua han igaro zuela behaketa medikorako. Lau urte geroago, 2022ko azaroaren 15ean, Roberta Flackek alboko esklerosi amiotrofikoa (ELA) zuela iragarri zuen.[5]
Roberta Flack 2025eko otsailaren 24an hil zen, 88 urte bete eta hamalau egunera, gaixotasunaren konplikazioengatik.[6]
Diskografía
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Urtea | Titulua | Diskografika |
|---|---|---|
| 1969 | First take | Atlantic |
| 1970 | Chapter two | Atlantic |
| 1971 | Quiet fire | Atlantic |
| 1972 | Roberta Flack & Donny Hathaway | Atlantic |
| 1973 | Killing Me Softly | Atlantic |
| 1975 | Feel like makin' love | Atlantic |
| 1975 | In Concert: recorded with the Edmonton Symphony Orchestra | Dep Entertainment |
| 1977 | Blue lights in the basement | Atlantic |
| 1978 | Roberta Flack | Atlantic |
| 1980 | Roberta Flack featuring Donny Hathaway | Atlantic |
| 1981 | Bustin' loose | MCA |
| 1982 | I'm the one | Atlantic |
| 1988 | Oasis | Atlantic |
| 1991 | Set the night to music | Atlantic |
| 1995 | Roberta | Atlantic |
| 1997 | Christmas álbum | Capitol |
| 2003 | Holiday |
Aintzatespena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]2017ko maiatzaren 11n, Roberta Flackek ohorezko doktoretza jaso zuen Long Island Unibertsitatean. Flack Ipar Carolinako Musikaren Ospearen Aretoan sartu zen 2009. 2022ko martxoaren 12an, Flackek DAR Women in American History Award saria eta Washington D. C.-ko Capitol Hill auzoan zaharberritutako suhiltzaileen kabina bat jaso zituen. Kabina horrek bere ibilbidearen hasieran Henry Jaunaren auzoko tabernarekin zuen lotura gogoratzen du.
American Music Awards
[aldatu | aldatu iturburu kodea]American Music Award saria Dick Clarkek sortu zuen 1973an. Flackek sei izendapen jaso zituen guztira.
| Urtea | Abestia | Kategoria | Emaitza |
|---|---|---|---|
| 1974 | Emakumezko artista gogokoena (Pop/Rock) | Izendatua | |
| Emakumezko artista gogokoena (Soul/R&B) | Irabazle | ||
| "Killing Me Softly with His Song" | Single gogokoena (Pop/Rock) | Izendatua | |
| 1975 | Emakumezko artista gogokoena (Soul/R&B) | Izendatua | |
| "Feel Like Makin' Love" | Single gogokoena (Soul/R&B) | Izendatua | |
| 1979 | Emakumezko artista gogokoena (Soul/R&B) | Izendatua |
Grammy sariak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Grammy sariak urtero ematen dira. Flackek hamahiru izendapenetik lau sari jaso ditu. 2020an, ibilbideari saria eman zioten.[7]
| Urtea | Lana | Kategoria | Emaitza |
|---|---|---|---|
| 1972 | "You've Got a Friend" (con Donny Hathaway) | Talde baten R & B-ren ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 1973 | "The First Time Ever I Saw Your Face" | Urteko abestua | Irabazle |
| 1973 | "Where Is the Love" (con Donny Hathaway) | Bikote, talde edo abesbatza baten pop ahots-interpretaziorik onena | Irabazle |
| 1973 | Quiet Fire | Emakumezko pop ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 1974 | Killing Me Softly | Urteko albuma | Izendatua |
| 1974 | "Killing Me Softly with His Song" | Urteko abestirik onana | Irabazle |
| 1974 | "Killing Me Softly with His Song" | Emakumezko pop ahots-interpretaziorik onena | Irabazle |
| 1975 | "Feel Like Makin' Love" | Urteko abestirik onena | Izendatua |
| 1975 | "Feel Like Makin' Love" | Emakumezko pop ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 1979 | "The Closer I Get to You" (con Donny Hathaway) | Bikote edo talde baten pop ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 1981 | Roberta Flack Featuring Donny Hathaway | Talde baten R & B-ren ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 1981 | "Back Together Again" (con Donny Hathaway) | Bikote, talde edo abesbatza baten pop ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 1995 | Roberta | Pop tradizionalaren ahots-interpretaziorik onena | Izendatua |
| 2020 | Roberta Flack | Grammya ibilbideari | Iranbazle |
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Gaztelaniaz) «Roberta Flack» Vinyl Me, Please (kontsulta data: 2025-02-25).
- ↑ (Gaztelaniaz) dice, Jorge Martínez. (2022-02-05). «Roberta Flack: La mujer que nos mataba suavemente» Radio Gladys Palmera (kontsulta data: 2025-02-25).
- ↑ (Gaztelaniaz) «Roberta Flack: la fascinante vida de la cantante que cambió el soul en Estados Unidos | BBC Extra» BBC News Mundo (kontsulta data: 2025-02-25).
- ↑ (Ingelesez) Bernard Wright. 2025-02-02 (kontsulta data: 2025-02-25).
- ↑ (Gaztelaniaz) Martín, Agencia EFE, Rocío. (2022-11-15). «TELECINCO - televisión a la carta, series y entretenimiento» Telecinco (kontsulta data: 2025-02-25).
- ↑ «Roberta Flack abeslari eta piano jolea hil da, 88 urte zituela» Berria 2025-02-24 (kontsulta data: 2025-02-25).
- ↑ (Gaztelaniaz) «La inolvidable noche que Roberta Flack recibió un Grammy a la trayectoria musical en 2020» Harper's Bazaar 2025-02-24 (kontsulta data: 2025-02-25).
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q231484
Multimedia: Roberta Flack / Q231484
- 1937ko jaiotzak
- 2025eko heriotzak
- Ameriketako Estatu Batuetako abeslariak
- Jazz abeslariak
- Afro-estatubatuarrak
- Grammy saridunak
- Ipar Carolinarrak
- Emakume abeslariak
- New Yorken hildakoak
- XX. mendeko emakumeak
- XXI. mendeko emakumeak
- Soul abeslariak
- 1970eko hamarkadako abeslariak
- 1980ko hamarkadako abeslariak
- 1990eko hamarkadako abeslariak
- 2000ko hamarkadako abeslariak