Piano-jotzaile

Wikipedia, Entziklopedia askea
Bi paino-jotzaileen behatzen mugimendu harrapatua, lan bera jotzen (kamara geldoaz eta soinurik gabe)

.

Piano-jotzaile pianoa jotzen duen pertsona da. Mendebaldeko forma musikal gehienak pianoa erabil dezakete. Ondorioz, errepertorioaren eta dauden estiloen aukera oso zabala da: musika klasikoa, jazz, blues, folk musika, rock... Piano-jotzaile gehienek, bestetik, teklatuekin lotuta musika-tresna gehienak jo ditzakete: sintetizadore, klabizenbalo, zelesta, organo, e.a.

Klasikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Mozartek piano-jotzaile ospe handia izan zuen eta esan izan zen berau zela "Vienako teklatu-jotzaile onena zela".[1] Piano-jotzaile moduan ospe handia lortu zuten ere bai Ludwig van Beethoven, Béla Bartók, Liszt, Brahms, Chopin, Mendelssohn, César Franck eta Rakhmaninov. Piano-jotzaile hauek egindako grabazioak ez daude eta, horregatik, erreferentziak idatziak dira.

Jazz[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Aipatzekoak dira Duke Ellington, Art Tatum, Bud Powell, Thelonious Monk eta Bill Evans.

Euskal Herriko piano jotzaileak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Klasikoen artean Joaquin Atxukarro (1932-) dugu. Beste estilokoak dira Iñaki Salvador, Joserra Senperena, Juan Karlos Irizar...

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Rushton, Julian (1998). New Grove Dictionary of Opera. Londres: Grove Publications. ISBN 0-333-73432-7.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]