Talde-pentsamendu
Talde-pentsamendua (ingelesez: groupthink) Irving Janis psikologoak 1972an sortutako terminoa da, talde batek erabaki txarrak edo irrazionalak hartzeko prozesua deskribatzeko. Talde-pentsamendu egoera batean, taldekide bakoitza bere iritzia osatzen saiatzen da, taldearen adostasuna dela uste duena. Badirudi hori oso modu arrazionala dela egoerari aurre egiteko. Hala ere, egoera horretan, taldea, azken batean, kide bakoitzak banaka gomendagarritzat jotzen ez duen ekintza jakin batean ados jartzen da.
Janisen jatorrizko definizioa honako hau zen: «Pertsonek hartzen duten pentsamolde bat, talde kohesibo batean sakonki sartuta daudenean, kideek aho batez egiten dituzten ahaleginek ez dutenean aintzat hartzen beren motibazioa, ekintza alternatiboen ikastaroak errealistikoki baloratzeko». Janisek groupthink sortu zuen doublethink eta neohizkerazko antzeko beste hitz batzuen analogian, George Orwellek 1984 eleberri distopikoan sortutako fikziozko hizkuntza. Testuinguru negatibo hori nahita emanda, taldearen presioaren ondorioz eraginkortasun mentalean, errealitatearen ebaluazioan eta judizio moraletan dituen ondorio kaltegarriak azpimarratzea da asmoa.[1]
Talde-pentsamendua komiteetan eta erakunde handietan gertatzen da. Janisek hasiera batean Pearl Harborko bonbardaketa, Vietnamgo Gerra eta Cochinos badiako inbasioa aztertu zituen.[2]
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Janis, I. L.. (1971ko azaroa). «Groupthink» Psychology Today 5 (6): 43–46, 74–76..
- ↑ Janis, I. L.. (1987). «Pensamiento grupal» Revista de Psicología Social 2: 126-180..
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q751414
Multimedia: Groupthink / Q751414
|
Artikulu hau psikologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |