Telefono-entzuketa

Telefono-entzuketa^[1] edo telefono bidezko komunikazioetan esku sartzea^[2] hirugarren pertsona batek, normalean ezkutuan, telefono bidezko elkarrizketa bat monitorizatzea da. Entzute terminoa sare informatikoen bidez informazioa trukatzera hedatzen da. Poliziak edo onartutako gobernuko beste indar batzuek telefonoz entzutea legezko telefono-entzuketatzat har daiteke, araudiaren arabera.

Legezko estatusa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Telefono-entzuketak zorrozki kontrolatzen dira herrialde askotan, norbanakoen pribatutasuna babesteko. Hala ere, Alemaniakoa bezalako jurisdikzio batzuetan, gorteek froga gisa onar ditzakete telefonoz grabatutako elkarrizketak, alderdien adostasunik gabe. Estatu Batuetan, Ameriketako Estatu Batuetako Atzerriko Inteligentzia Zaintzeko Auzitegiak agentzia federalak egoera jakin batzuetan entzuketak egitea baimendu daitezke, prozedura sekretuak dituen gorte bat. Mexikon ere, telefono bidezko esku-hartzea ohikoagoa baitzen, 2008tik badira legeak elkarrizketa pribatuen erabilera pribatutasunaren urraketatzat hartzen dutenak, tartean zeuden aldeek baimenik eman ez bazieten.^[3] Espainian, telefono bidezko komunikazioetan esku sartzea Telekomunikazioei buruzko maiatzaren 9ko 9/2014 Lege Orokorraren 39. artikuluan arautzen dute.^[4]

Erakunde eta enpresa askok telefono bidezko elkarrizketak grabatzen dituzte esandakoa probatu ahal izateko, langileak entrenatzeko edo haien errendimendua monitorizatzeko. Jarduera hori ez da telefono bidezko entzuketatzat hartzen batzuetan, baina ez jurisdikzio guztietan, telefono bidezko elkarrizketan parte hartzen duten alderdietako batek, gutxienez, ezagutzen duelako. Telefono bidezko elkarrizketak leku batzuetan grabatzea arautzen duten legeek eskatzen dute alderdietako batek bakarrik izatea grabazioaren berri, eta beste batzuek, berriz, biak jakinaren gainean egotea. Jardunbide egokitzat jotzen da dei baten hasieran elkarrizketa grabatzen ari dela iragartzea.