Tracey Rose

Wikipedia, Entziklopedia askea
Tracey Rose

Bizitza
JaiotzaDurban, 1974 (49/50 urte)
Herrialdea Hegoafrika
Hezkuntza
Hizkuntzakingelesa
Jarduerak
Jarduerakartista, argazkilaria eta performancelaria
Musicbrainz: fad81e66-14fe-476b-8bbf-9e42ba32b062 Edit the value on Wikidata

Tracey Rose (Durban, Hegoafrika, 1974) Johannesburg-en bizi eta lan egiten duen artista hegoafrikarra da. Rose ezaguna da bere performance, bideo instalazio eta argazkiengatik.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Rose 1974an jaio zen Durbanen, Hegoafrikan. Arte Ederrak ikasi zituen Johannesburg-eko Witwatersrand Unibertsitatean. Vaal Triangle Technikon eskolan, Vanderbijl Parken, Hegoafrikan eta Witwatersrand unibertsitatean eman zituen eskolak. 2001eko otsailean eta martxoan, Lurmutur Hirian bizi zen artista izan zen, Hego Afrikako Galeria Nazionalean. 2001eko Veneziako Biurtekoan aritu zen lanean, Harald Szeemann komisario zuela. Estatu Batuetan Christian Haye de The Project da Tracey Roseren ordezkari da.[2]

Lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Tracey Rose, Doualako Urbain aretoa, 2010. Argazkia: Roberto Pac Daló

Roseren lanak dogmaren mugei erantzuten die kultura-diskurtso instituzionalizatuan. Bere lana, performancean zentratzeagatik da ezaguna: argazkia, bideoa zein instalazioa. Bere lanean beti nabaria da artistaren nortasun-politika, sexu-, arraza- eta genero-gaiak barne, alderatzeko duen joera.[3] Jan Avgikos-en arabera, "Roseren erakargarritasunaren zati bat 60ko eta 70eko hamarkadetako arte eszenikoari egiten dion erreferentzia arina da".

  • The Thinker/ Pentsalaria, aurkitutako objektua eta testua, 1996. Auguste Rodinen Pentsalaria eskulturaren erreprodukzio txiki bat, familia-eztabaida batean arma gisa erabili zena.[4]
  • Span I and Span II / I. tartea eta II. tartea, 1997. Lana Johannesburg-eko bigarren biurtekoan aurkeztu zen Graft erakusketan, Colin Richards-ek komisario lanean, 1997. Lan hori 2000. urtean ere aurkeztu zen Dakarreko Biurtekoan.
  • Ongetiteld (titulurik gabe). Zaintza-kamerekin egindako bideoa, gorputzeko bilo guztia estaltzen duena. Lana Creacy's Images, Bildmuseet, Umeå, Suedia, 1998.
  • TKO, 2000.
  • Chao Bella, 2001. 2001eko Veneziako Biurtekorako egin zen obra.
  • Lolita, 2001, lambda argazkia, 120 x 120 cm.
  • The Kiss/ Musua, 2001, foto lambda.
  • Venus Baartman, 2001, lambda argazkia, 120 x 120 cm.
  • Half A/ Media A, 2003, inprimaketa digitala, 55 x 37,5 cm.
  • Lucie's Fur Version 1:1:1 – La Messie, 2003, foto lambda, 148 x 102 cm.[5]
  • The Prelude The Gardenpath/ The Gardenpath preludioa, 2006, DVD.

Erakusketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sue Williamson-en arabera, "Tracey Rose ez da eskaintzen zaizkion komisario-aukera guztietara salto egiten duen profesionala, eta badakigu erakusketa batetik baino gehiagotatik alde egin duela, egoera egokia iruditu ez bazaio".[4] Roseren obra luze eta zabal azaldu da Afrikan, Europan eta Ameriketako Estatu Batuetan. Banakako erakusketa berrienen artean daude The Cockpit (MC), Los Angeles, CA, eta Plantation Lullabies (Goodman Gallery, Johannesburg, Hego Afrika), biak 2008an.

Azken talde-erakusketen artean, "El mirall sud-africà" Bartzelonako Centre De Cultura Contemporànian, Espainian, "Mouth Open, Teeth Showing: Major Works from the True Collection" Seattleko Henry Art Gallery-n, "Memories of Modernity" Malmon, Suedia, "Check List: Luanda Pop" Afrikako Pabiloian Veneziako 52. Biurtekoan, Italia, "Heterotopias" Thessaloniki Bienalean Grezian, eta "Global Feminisms" Elizabeth A. Feminist Art Center-en. Sackler Brooklyn-en, New York (guztiak 2007an) eta 11.a "A Terrible Beauty is Born" Lyoneko Bienalean 2011n.

Caryatid & BinneKant Die Wit Does eta Imperfect Performance: A tale in Two States zuzeneko aurkezpen berrienen artean daude, Alemaniako Düsseldorfeko Arte Azokan eta Stockholmeko (Suedia) Museo Modernoan, hurrenez hurren. 2001ean, Rose "Plateau de l'humanite"n sartu zen Veneziako 49. Biurtekoan, Harald Szeemannek komisarioarekin.

Tracey Rose, Raison d’être lana (2009)

Banakako erakusketak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Proiektua, New York, 1999
  • Goodman galeria, Johannesburg, 2000
  • Proiektua, New York, 2000
  • Ciao Bella, The Goodman Gallery, Johannesburg, 2002
  • Proiektua, New York, 2002[6]
  • Proiektua, New York hiria, 2004
  • The Thieveing Fuck and the Intagalactic Lay, The Goodman Gallery, Johannesburg, 2004
  • Proiektua, New York hiria, NY, 2007
  • Plantation Lullabies, The Goodman Gallery, Johannesburg, 2008
  • The Cockpit, MC Kunst, Los Angeles, 2008
  • Raison d'être / Izateko arrazoia, Espace doual'art, Duala, 2009
  • Babilonia eraisten, ZEITZ MOCAA, 2021

Erakusketa kolektiboak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Scramble, Civic Theatre Gallery, Johannesburg, Hego Afrika, 1996
  • Hitch-hiker, Generator Art Space, Johannesburg, Hegoafrika, 1996
  • Graft-Trade Routes History and Geography, (katalogoa) 2. Johannesburg-eko Biurtekoa, Hegoafrikako Galeria Nazionala, Lurmutur Hiria, Hegoafrika, 1997
  • 50 Stories (kogeneradorea), "Top of Africa" Carlton Centre, Johannesburg, Hegoafrika, 1997
  • Cross/ings, (katalogoa) Arte Garaikidearen Museoa, Tampa, AEB 1997
  • FNB Vita sariak, (katalogoa) Sandton Art Gallery, Johannesburg, 1997
  • Purity and Danger, Gertrude Posel Gallery, Johannesburgo, Hegoafrika, 1997
  • 7th Triennale der Klienplastik, (katalogoa) Europa Afrika, SudwestLB Forum, Stuttgart, Alemania, 1998
  • Guagrene Arte 98, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo per l'arte, Turin, Italia, 1998
  • Democracy's Images / Demokraziaren irudiak, (katalogoa) Foto y arte visual después del apartheid, Bildmuseet, Umea, Suedia, 1998
  • Dark Continent / Kontinente iluna, Klein Karoo Nasionale Kunstefees, Oudtshoorn, Hego Afrika, 1998
  • Art of the World 1998, (katalogoa) Passage de Retz, Paris, Frantzia, 1998
  • Video Cult/ures ZKM, Museum fur Neue Kunst, Karlsruhe, Alemania, 1999
  • Channel, Hegoafrikako Galeria Nazionala, Lurmutur Hiria, Hegoafrika, 1999
  • Dialog: Vice Verses / Elkarrizketa: Vice Versos, (katalogoa) Europa Afrika, SudwestLB Forum, Stuttgart, Alemania, 1999
  • 2000 ArtPace, San Antonio (egoitza)
  • Documenta 14, Atenas, Grezia eta Kassel, Alemania, 2017[7]
  • “May You Live In Interesting Times”, 58a Veneziako Biurtekoa, Italia, 2019.[8]

Elkarrizketak eta prentsa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Nkgopoleng Moloi. 2018. Jarduketaren hizkuntzaren bidez, Tracey Rosek finkatu nahi ez duen artea sortu du. Bubblegum Club.[9]
  • Zaza Hlaletwa. 2019. Geruza bat baino gehiago Tracey Roseren arteari eta bizitzari. Mail and Guardian.[10]
  • Carli Collison. 2022. Tracey Roseren bokazioa. Mail and Guardian.[11]
  • Sindi-Leigh McBride. 2022. Tracey Roseren korajea eta katarsia. News 24.[12]

Eragin akademikoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Boulle, C. eta Pather, J. 2019. Actos de transgresión / Arau-hausteak. WITS prentsa: Johannesburg

Erreferentziak30em[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ (Ingelesez) Osha, Sanya. (2022-10-04). «Tracey Rose, renegade South African artist: understanding her 30 years of outrage» The Conversation (Noiz kontsultatua: 2024-02-04).
  2. ↑ The artist profile on Artfacts.
  3. ↑ Art of Africa: The 50 best African artists. Independent News and Media Limited 2006-12-01.
  4. ↑ a b Sue Williamson, A feature on an artist in the public eye: Tracey Rose in "Artthrob", n. 43 March 2001.
  5. ↑ Tracy Murinik, The Gospel of Tracey Rose in "Art South Africa", v2.4 June 2004. The cover image of the magazine is a work by Tracy Rose.
  6. ↑ Holland Cotter, Art in review: Tracey Rose in "The New York Times", 31 May 2002.
  7. ↑ «Tracey Rose» www.documenta14.de.
  8. ↑ Desk, Frieze News. (2019-03-08). «Curator Ralph Rugoff Reveals Plans for 2019 Venice Biennale; Artist List Announced» Frieze.
  9. ↑ Moloi, Nkgopoleng. (2018). «Through the language of performance, Tracey Rose creates art that refuses to settle.» Bubblegum Club.
  10. ↑ «More than one layer to the art and life of Tracey Rose» The Mail & Guardian 2019-03-29.
  11. ↑ Collison, Carl. (2022-03-28). The calling of Tracey Rose. .
  12. ↑ McBride, Sindi - Leigh. (2022-04-21). The courage and catharsis of Tracey Rose.. , Online or..

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Sue Williamson, Un artículo sobre un artista en la vista del público: Tracey Rose en " Artthrob", n. 43, 2001eko martxoa.
  • Tracey Rose: Fresh, Kellie Jonesek eta Emma Bedfordek argitaratua, Hegoafrikako Galeria Nazionala, 2003.
  • Emma Bedford, Tracey Rose 10 urtean 100 artista: artea Hego Afrika demokratikoan, arg. Sophie Perryer, Struik, 2004.
  • Tracey Murini, Tracey Rose: plasticienne, Les Carnets de la création, Carnets de la création: Afrique du sud, Publicions de l'Oeil, Paris, 2005.
  • Pensa, Yolanda (arg.) 2017. Arte publikoa Afrikan. Artea eta hiri eraldaketak Doualan. Geneva: Metis Press. ISBN 978-2-94-0563-16-6

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Tracey_Rose&oldid=9585079"(e)tik eskuratuta