Edukira joan

Ziklohexanona

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ziklohexanona
Formula kimikoaC6H10O
SMILES kanonikoa2D eredua
MolView3D eredua
Konposizioaoxigeno, karbono eta hidrogeno
Motakonposatu kimiko
Ezaugarriak
Dentsitatea
0,95 g/cm³ (20 °C)
Disolbagarritasuna15 g/100 g (ur, 20 °C)
Momentu dipolarra2,87 D
Fusio-puntua−45 °C
−26 °C
−31 °C
Irakite-puntua156 °C (760 Torr)
155,43 °C (101,325 kPa)
Fusio-entalpia2,87 D
Lurrun-presioa5 mmHg (20 °C)
Masa molekularra98,073 Da
Arriskuak
NFPA 704
2
1
0
Lehergarritasunaren beheko muga1,1 vol%
Lehergarritasunaren goiko muga9,4 vol%
Denboran ponderatutako esposizio muga100 mg/m³ (10 h, baliorik ez)
200 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak)
Flash-puntua44 °C
IDLH2.814 mg/m³
Eragin dezakecyclohexanone exposure (en) Itzuli
Identifikatzaileak
InChlKeyJHIVVAPYMSGYDF-UHFFFAOYSA-N
CAS zenbakia108-94-1
ChemSpider7679
PubChem7967
Reaxys385735
Gmelin17854
ChEMBLCHEMBL18850
RTECS zenbakiaGW1050000
ZVG12660
DSSTox zenbakiaGW1050000
EC zenbakia203-631-1
ECHA100.003.302
CosIng83048
Human Metabolome DatabaseHMDB0003315
KNApSAcKC00052902
UNII5QOR3YM052
KEGGC00414
PDB LigandCYH

Ziklohexanona konposatu organikoa da, (CH2)5CO formula duena. Sei karbono-atomoz osatutako zikloa da zetona talde bat duena. Azetonaren antzeko usaineko likido oliotsu kolorgea da. Disolbaitzaile organiko ohikoetan disolbagarria da, baina apenas uretan[1].

Ziklohexanona bi prozesu desberdinen bidez sintetizatzen da industrian:

Ziklohexanona industrian disolbatzaile moduan erabiltzen da. Alabaina, erabilerarik inportanteena, azido adipikoa eta kaprolaktamaren sintesia da, hurrenez hurren, nylon-6,6 eta nylon-6 polimeroen sintesian erabiltzen diren lehengaiak[2]. Halaber, PVCa produzitzeko eta PVCa eta nylon-6,6 itsasteko bailatzen da.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. (Ingelesez) Musser, Michael Tuttle. (2000). «Cyclohexanol and Cyclohexanone» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (American Cancer Society)  doi:10.1002/14356007.a08_217. ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2021-02-28).
  2. a b Vicario Hernandez, Jose Luis & Moreno Benitez, Maria Isabel. (2009). Kimika organiko industrila. EHU, 127-135 or. ISBN 978-84-692-7831-4..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]