Federico Barocci

Federico Barocci
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Urbino, 1535
Herrialdea	Italia
Heriotza	Urbino, 1612ko irailaren 30a (76/77 urte)
Familia
Anai-arrebak	ikusi Simone Barocci (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	italiera
Jarduerak
Jarduerak	margolaria, grabatzailea eta marrazkilaria
Lan nabarmenak	ikusi Communion of the Apostles (en) Circumcision (en) Head of a Shepherd, study for The Circumcision (en) Madonna of the people (en)
Mugimendua	pizkundea
Sinesmenak eta ideologia
Erlijio-ordena	Anaia Txiki Kaputxinoen Ordena

Federico Barocci edo Baroccio (Urbino, 1535 - Urbino, 1612ko irailak 30), il Fiori ere deitua. Margolari manierista italiarra izan zen. Correggio eta Caravaggioren artean margolari handienetako bat.

Biografia

Urbinon jaio zen familia lonbardiar baten, eta artean hasi zen bere aitaren laguntzaz, Ambroggio Barocci, eskultore famatua zena horko herrietan. Geroago Batista Francoren tailerrean sartu zen hor ikastera. Bere osaba Bartolomeo Gengarekin joan zen Pesarora eta Erromara bere teknikak eta estiloa hobetzera. Erroman estudio oso famatu batean lan egin zuen Tadeo eta Federico Zuccari anaien tailerrean. Erroman lau urte eman zituen eta gero bere jatorriko herrialdera joan zen, eta hor bere lehen obra ofiziala egin zuen: Santa Margaritaren eskultura bat, Sakramentuaren Kofradiarako kaperan jartzeko.

Geroago erromara bueltatu zen, Pio IV.a gonbidatuta, Palazzo de Belvedereko ornamentazioan laguntzera. "Palazzo" honetan Ama birjina umeekin eta Santuak koadroa margotu zuen, eta zapaiaren dekorazioan ere lagundu zuen La Anunciacion koadroa margotzen. Lan hau egiten ari zen bitartean sabeleko gaixotasun agudo bat hartu zuen. Susmatzen da bere etsaietako batek pozoitu zuela. Bera eta bere osabak pentsatu zuten gaixotasun hori oso larria eta kutsagarria izan ahal zela eta Erromatik atera ziren 1563 urtean. Hortik aurrera bere osasuna oso ahula izan zen, baina bizirik iraun zuen lau hamarkada gehiago. Askoren uztez bere lanak ilunak, mesfidatiak eta hipokondriakoak ziren, baina, egitan bere obrak argiz beteta daude, oso bizitsuak dira.

Aita Santuaren zerbitzurako lan egiten jarraitu zuen, baina ez zen Erromara berriz bueltatu. Bere patronorik inportanteena Francesco Maria II della Rovere izan zen, Urbinoko dukea.

Artistaren izaera

Barocciren bizitzaren azken 50 urteak hipokondria sakon batean sartuta bizi zituen. Belloriren ikus puntuan, bi ordu lan egin ahal zituen egunean: bat goizez eta beste bat arratsaldez, baina lan kantitate hau ezin da konparatu bere obren kantitatearekin. Ezin zen denbora luzez kontzentratu, ez fisikoki, ez psikologikoki, eta gauean amesgaiztorik maltzurrenak amesten zituen. Baroccik uste zuen hipokondria hau Erroman sortu zela, bere etsai batek posoitu zuenean barneratu zuela. ez dakigu zehazki hau izan bazen hipokondriaren hasiera izan bazen, artistak asko deliratzen zuelako, eta istorio hori amestu ahal izan zuen bere delirioetako batean. Egia esanda, heriotzatik oso hurbil egon zen sabeleko gaixotasun baten ondorioz. Sendatu zenean, Erromatik joan zen, eta ez zen inoiz bueltatu.

Estiloa

Barocci artista berritua eta berritzailea izan zen bere garaian. Corregioren pastelez egindako marrazki batzuk ikusi ahal izan zituen, eta Corregioren teknika bereganatu zuen. Barocciren marrazki batzuk, estilo honetakoak geratzen diren gutxiak dira. Pastel eta oleoz egindako bozeto hauetan badauka kualitate bat ia sakratua. Berak egindako diseinu batzuk geroago erabiltzeko ziren, obra handiago eta inportanteetan. Oso zorrotza zen prestaketetan, bere saiakuntzak milaka izan zirelako. Amaitutako obretan bere margoketa argia, kolore ikusgarriak eta keinu eta espresio batzuk barrokoko estiloa ikustarazten dute.

Erromara joan zenean eta tesi kontraerreformistetara gehitu zenean, bere obrak arrakasta argia eta azkarra izan zuen. 1556an kaputxinoen ordenan sartu zen. Uste da San Vicente Nerik berengan eragina izan zuela. Nerik bere elizarako bi obra eskatu zizkion Barocciri: "Bisita" bat eta "Ama Birjinaren Erakusketa".

Bere obretako batzuk Pradoko Museoan aurkitu ahal dira adibidez: "La Natividad" edo "Cristo Gurutziltzatua".

Lan hautatuak

Anunciación (1557, Santa Maria degli Angeli, Perugia) Martirio de San Esteban (1557, Catedral de Urbino) Virgen de San Simone (1557, Catedral de Urbino) Descendimiento (1567, Galleria Nazionale delle Marche, Urbino) Descanso en la huida a Egipto (1567-79, Catedral de Perugia) Descanso en la huida a Egipto (1570, Pinacoteca Vaticana, Erroma) Visión de San Francisco (1570, Pinacoteca Vaticana, Erroma) Retrato de muchacha (1570-75, Uffizi, Florentzia) Autorretrato (1570-75, Uffizi, Florentzia) Retrato de Francesco Maria II della Rovere (1572, Uffizi, Florentzia) Madonna del Popolo (1575-79, Uffizi, Florentzia) Cabeza de San Juan Bautista (1580, National Gallery of Art, Washington) Entierro de Cristo (1580-82, Santa Croce, Senigallia) Anunciación (1582-84, Pinacoteca Vaticana, Erroma) Noli me tangere (1590, Uffizi, Florentzia) Noli me tangere (1590, Gemaldegalerie, Munich) Circuncisión (1590, Museo del Louvre, París) Martirio de San Vidal (1592-96, Catedral de Urbino) Natividad (1597, Museo del Prado, Madril) Estigmatización de San Francisco (1597-99, Uffizi) Eneas escapa de Troya (1598, Galleria Borghese, Eroma) San Jerónimo (1598, Galleria Borghese, Erroma) Autorretrato (1600, Corredor Vasariano, Uffizi, Florentzia) Retrato de Quintilia Fischeri (1600, National Gallery of Art, Washington) Retrato de Ippolito della Rovere (1602, Embajada de Italia, Londres) Cristo en la Cruz (1604, Museo del Prado, Madril) Retrato de la Beata Michelina (1606, Pinacoteca Vaticana, Eroma) Institución de la Eucaristía (1608, Santa Maria sopra Minerva, Eroma) Virgen con los santos Simón y Judas (Galleria Nazionale delle Marche, Urbino) Vocación de los apóstoles Pedro y Andrés (Royal Museum of Fine Arts, Bruselas) Madonna del Gatto (National Gallery, Londres)

Erreferentziak

• Datuak: Q316731
• Multimedia: Federico Barocci / Q316731