Laurence Geai
| Laurence Geai | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | 1984ko maiatzaren 25a (39 urte) |
| Herrialdea |  Frantzia |
| Bizilekua | Paris |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | frantsesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | fotokazetaria |
| Lantokia(k) | Paris |
| Jasotako sariak | ikusi
|
Laurence Geai (Frantzia, 1984ko maiatzaren 25a) fotokazetari eta gerra-argazkilari frantsesa da.
Les femmes s’exposent sari nagusia eman zioten 2020an, eta World Press Photo 2021ean. MYOP agentzia da haren ordezkari.
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Laurence Geaik 2013an erabaki zuen fotokazetari bihurtzea, Erresuma Batuan merkataritza-ikasketak egin (E.S.C.E.), moda-munduan sartu-atera labur bat eta ikus-entzunezko kazetaritzan esperientzia bat izan ondoren.[1][2]
2013ko martxoan, lehen erreportajea egin zuen Sirian.
2014az geroztik, Sipa Press agentzian argazkilari da, eta Europaren eta Frantziaren ateetan dauden migratzaileen bizitza jarraitzen du, eta zenbait gatazka-eremu estaltzen ditu (Irak, Siria, Erdialdeko Afrika, Israel-Palestina, Ukraina).[2][3][4]
2016ko Visa pour l'image jaialdian (Perpinyà), Palestinako uraren gerrari buruzko erreportajea aurkeztu zuen.[5]
Laurence Geai Parisen bizi da, eta hainbat komunikabiderekin lan egiten du bertan: Le Monde, Le JDD, Polka Magazine, L'Obs, Le Figaro, Paris-Match, La Vie, The Washington Post, Newsweek, etab. 2022ko urtarriletik, MYOP agentziako[6] kidea da.[2]
Argitalpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- «L'impossible retour des déplacés de Rakka», Le Monde, 2016.
- «À Genève, le régime Assad en force», Le Monde, 2016.
- «Laurence Geai», Polka, 32. zk., 2015eko azaroa-2016ko urtarrila, 12. or.
- Laurence Geai, «Souraj ou la nouvelle vie», Polka, 40. zk., 2017ko negua, 82-87 or.
Sariak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- 2017: Polka Magazine[3] saria.
- 2020: Les femmes s'exposent jaialdiko sari nagusia, preso diren Daesh-eko ustezko kideen zoriaz Le Monde[7] egunkarirako egindako lanarengatik.
- 2021: World Press Photo, General News, Stories, 3. saria Covid-19-ko pandemia Frantzian[8] buruzko erreportajeagatik.
- 2022: Varenne saria / Canon, "kategoria nazionaleko argazkia saria"[9]
- 2023: Prix Anja Niedringhaus Courage In Photojournalisme[10]
Dokumentala[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- «Virus, regards de photographes» (Birusa, argazkilarien begiradak), Éric Bouvet, Corentin Fohlen, Laurence Geai, Antoine d’Agata eta Peter Turnleyrekin, Anouk Burelen film dokumentala, LCP, 2021, 51 min[11].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Lucile Quillet. (12 octobre 2015). «Laurence Geai : "Certains combattants roulent des mécaniques devant les femmes reporters"» Madame Figaro.
- ↑ a b c rédaction de Paris-Match. (16 novembre 2016). Laurence Geai : "Eaux troubles à Gaza". ..
- ↑ a b «Laurence Geai : "Mon pavé 2018 c'est un accueil digne des demandeurs d’asiles et des réfugiés en France"» Franceinfo 2018-02-27.
- ↑ Laurence Geai, photojournaliste : "La photo de guerre, c'est risquer sa vie pour raconter celle des autres" - Ép. 29/80 - Cours particulier. .
- ↑ Magali Jauffret. (6 septembre 2016). Visa pour l’image. Les femmes cassent la baraque. .
- ↑ Quatre nouveaux photographes chez Myop. 2022-01-18.
- ↑ Les lauréates du festival Les Femmes s'exposent 2020. 2020-09-15.
- ↑ Laurence Geai GNS-AJ | World Press Photo. .
- ↑ Distinctions - Les talents du journalisme ont été récompensés cette semaine par les jurys des prix de la Fondation Varenne. 2022-11-10.
- ↑ Anja Niedringhaus Courage In Photojournalism Award - IWMF. .
- ↑ Les photographes face à “l’ennemi invisible”. .
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q47069663