Maribel Domenech

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea

 

Maribel Domenech

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaribel‏ ‎Doménech Ibáñez
JaiotzaValentzia, 1951 (72/73 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakeskultorea, artista bisuala eta unibertsitateko irakaslea
Madrilgo Erkidegoan 2022an AHMren "Arazoarekin jarraituz" jardunaldietan bere lana aurkeztuz.
AHMko lehendakaria, Lázaro Galdiano Museoan, MAV 2022 sarien banaketa-ekitaldian.

Isabel Doménech Ibáñez, ezaguna Maribel Domenech izenez (Valentzia, 1951), valentziar artista eta diziplina arteko irakasle feminista da. Bere lana kultura- eta gizarte-konpromisoaren ondorio zuzena da. Valentziako Unibertsitateko Eskultura Departamentuko katedraduna da eta Mujeres en las Artes Visuales MAV elkarteko presidentea, 2022ko martxotik.[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Maribel Doménech Valentzian jaio zen, 1951n. Arte Ederretan lizentziatu zen 1984anValentziako Unibertsitate Politeknikoko Arte Ederren Fakultatean. 1988an Arte Ederretan doktoratu zen Valentziako unibertsitatean eta 2002az geroztik katedraduna izan da EHUko Eskultura Sailean. Artista izan da Ipar Amerikako zenbait unibertsitatetan, hala nola, Residency in The Sally eta Don Lucas Artists Programs at Montalvo Arts Center, Saratoga, Kalifornia, AEB eta Exploratorium-en; The Museum of Science, Art an Human Pertzepzioa. San Frantzisko, Kalifornia, AEB.[2]

Bere lanak, bai eskulturan bai instalazioetan, baliabide plastiko ugari ditu: etxeko materialak, argazkia, bideoa, soinua, argia. Argiaren Laborategia ikerketa-taldeko kidea da, 1990ean sortu zenetik. Laborategi hori Valentziako Arte Ederren Fakultatean dago, eta irudi-argiarekin lotutako printzipio estetiko eta adierazkorren bilgune, azterketa eta ikerketa gisa funtzionatzen du. Laborategiko kideak sail desberdinetakoak dira, eta haien parte-hartzea aldatu egiten da garatzen ari diren proposamenen arabera, taldearen eta norbanakoaren artean lan eginez, unibertsitateko ikerketaren eta jarduera artistikoaren artean, proiektuen ekoizpenaren eta testuen hedapenaren artean.[3][4][5]

2006an, Isabel Muñoz argazkilariarekin batera, Sao Pauloko Afro Brasil museoan erakutsi zuen. Erakusketa Espainiako Kanpo Ekintza Kulturalerako Estatuko Elkarteak (SEACEX), Kultura Ministerioak, Valentziako Generalitateko Museoen Partzuergoak eta Sao Pauloko Afro Museoaren lankidetzak antolatu zuten. Aurkeztutako soinekoek "denbora ehuntzen" duten trilogia bat osatzen dute, non jantzi zuri bat "argziz betetako gelabat bezalakoa" den eta "soineko beltz bat mundua distantzia batera behatzeko".[6]

Bere lanak espazio bizidunei eta prozesu emozionalei egiten die erreferentzia. Bere eskulturak eta instalazioetan elementu eta baliabide ugari erabiliz eraikitzen ditu, hala nola larruak, jantziak, ehunak, objektu arraroak. Soinua, argia, ikusitakoarekin eta ikusi gabekoarekin jolasten du, gorputzen inguruko espazioa... non etengabe agertzen den iradokitzen dena, nahiz eta ez egon, erresistentziaren eskulturak sortuz.

"Salvem el Cabanyal" Valentziako herritarren mugimendu aktiboenaren buru eta bozeramaileetako bat izan da. Salvem El Cabanyal plataforma 1998 urtetik dago martxan, eta Valentziako Udalaren planarekiko herritarren erresistentziaren mobilizazio bat da, udalak itsas-auzo tradizionaleko 450 eraikin baino gehiago eraitsi nahi baititu etorbide bat luzatzeko.[7]

Bere espiritu sortzaile eta borrokalariarekin, erakusketak eta borroka baketsu eta kulturaleko hainbat modu antolatzen parte hartu du, hala nola Valentziako La Nau aretoko "Mujeres: territorios artísticos de resistencia/Emakumeak: erresistentziako lurralde artistikoak" erakusketan.[8]

Valentziako Erkidegoko Museoen Partzuergoak 19 ikerketa-proiektutik gora onartu ditu, eta "Trajectòries" saria sortu zuen. Valentziako ibilbide artistikoak berrikusteko deialdia, 2018-2020, sarietako bat Domenechek jaso zuen.[9][10]

2018an Emakumearen Nazioarteko Eguna dela eta, "Dones valentes" izeneko MuVIM Museoko Halleko beiratea egiteko berariaz egindako obra aurkeztu zuen: hiru emakume ageri dira, Martí ahizpak, El Cabanyaleko etxeko atean kazerolada delako batean. Etxe horretan, Blasco Ibañez etorbidea itsasoraino luzatu nahi zuen Udalaren aurreko gobernu taldeak desagertzeko mehatxua egin zuen.[11] Haren hitzetan: "Nire lanean omenaldia egin nahi izan diet borroka- eta auzi-izpiritua galdu ez duten emakume heldu horiei".[11][12]

Erakusketak eta arte-azokak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Banakako erakusketen artean, nabarmentzekoa da bere jaioterrian, Valentzian, 2020an, egindako lana aitortzekoa. Acciones Cotidianas/Eguneroko Ekintzak izeneko erakusketa zabal eta osatu hori Rocio de la Villak komisariatu zuen eta Valentziako Komunitateko Museoen Partzuergoko kide den Kultura Garaikideko Carmen Zentroan egin zen.[13]

  • Campus en Tres Dimensiones/Hiru dimentsioko campusa. Valentziako Unibertsitate Politeknikoko (Espainia) .
  • Pavillion du Parc. Versaillesko garraioa. Punto galeria (Paris, Frantzia).
  • Tejiendo Islas/Uharteak ehuntzen. Fernando Silió Arte Galeria (Santander, Espainia).
  • Doble naturaleza/Natura bikoitza. Punto galeria (Valentzia, Espainia).
  • Que c'est ce que je fais ici? Dans le projet Echelle. Espace Brasseurs Art Contemporain.' (Liège. Belgika).
  • House Word. FassbosasunGallery (Chicago. AEB).

Erakusketa kolektiboak (Hautaketa)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • 2005 Digestions. Memoire et Transmisioa. MAMAC. Musée d´Art Modern et Contemporain. Liège. Belgika*
  • 2006. MASE: Espainiako soinu-artearen I. erakusketa. Lucena-Córdoba. (Espainia). Re-Existencias. XX. mendeko espainiar eskultoreak. Santa Ines komentuko aretoa. Sevilla.* eta El Águila erakusketa aretoa. Madril* (Espainia) El tiempo, gran escultor (Maribel Doménech – Victoria Diehl) La Barbera gunea. Villajoyosa.* Alacant. (Espainia).
  • 2008 La Piel de los Hijos de Gea/Gearen seme-alaben larrua (Isabel Muñoz – Maribel Doménech). Erakusketa ibiltaria. National Gallery. Kingston (Jamaika). Arte Modernoaren Museoa. MAM. Santo Domingo Dominicar errepublika. Recoleta kultur etxea. Buenos Aires. (Argentina) Arte Ederren Museo Nazionala. Nuequén. Patagonia.(Argentina). Barroko Museoa, Asunción. (Paraguai). Eta Río de Janeiro, Sao Paolo, Curitiba, Salvador de Bahía eta Manaus (Brasil) museoetan. Peregrinatio. Artea Ermitetan. Sagunto (Valentzia)*. Pages Blanches. Espace Les Brasseurs Art Contemporaine. Eranskina Liège. (Begika).
  • Banquete nodos y redes./Bankete nodoak eta sareak. Argi-laborategia. La Laboral. Arte eta Industria Sorkuntzarako Zentroa. Gijón.
  • Interfaces Digitaia POA_VAL Laborategia 1. Pinacoteca Instituto de Artes UFRGS (Universidade Federal do Rio Grande do Sul) Porto Alegre (Brasil).
  • Espacio, Tiempo, Espectador/Espazioa, Denbora, Ikuslea. IVAMen bildumako instalazioak eta baliabide berriak. Julio González zentroa. Valentziako Arte Modernoaren Institutua. Valentzia* (Espainia)

Nazioarteko azokak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Nazioarteko hainbat azokatan parte hartu du, besteak beste:

  • ARCO (Madril. Espainia).
  • FIAC (Paris. Frantzia).
  • Art Cologne. InternationalerKunstmarket (Alemania).
  • Toronto Art Fair (Kanada).
  • Art Chicago - NavyPier (AEB).

Fundazioetako eta museoetako lanak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Haren lana museo hauexetan dago:
  • MuseumBeeldenAanZee (Scheveningen, Herbehereak).
  • Salvador Allende Museoa (Txile).
  • Bancaja Fundazioa (Valentzia).
  • Valentziako Arte Modernoaren Institutua, IVAM (Valentzia).
  • Bartzelonako La Caixa Fundazioa.
  • Eusebio Sempere Arte eta Ikusizko Komunikazio Zentroa (Alacant).  
  • Espainiako eta nazioarteko bilduma pribatuak.

Emandako hitzaldiak eta mintegiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. ↑ «Maribel Domènech - Freijo Gallery» www.galeriafreijo.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-30).
  2. ↑ a b «Domènech Ibañez, Maribel | Quien es quien en Cultura Valenciana» www.qeqculturavalenciana.es.
  3. ↑ «Laboratorio de Luz  » Laboluz» laboluz.webs.upv.es.
  4. ↑ «Laboratorio de Luz  » Malentesos» laboluz.webs.upv.es.
  5. ↑ «Laboratorio de Luz  » On-Sense» laboluz.webs.upv.es.
  6. ↑ Press, Europa. (20 de noviembre de 2006). Fotografías y esculturas de las artistas Isabel Muñoz y Maribel Doménech en el Museo Afro Brasil de Sao Paulo. .
  7. ↑ País, El. (19 de mayo de 2010). Entrevista con Maribel Domènech. ISSN 1134-6582..
  8. ↑ " Mujeres: territorios artísticos de resistencia". .
  9. ↑ ARTEINFORMADO. (20140603). Maribel Doménech Ibañez. Artista | ARTEINFORMADO. .
  10. ↑ «Domenech Ha obtenido el premio Trajectòries. Convocatoria para la revisión de trayectorias artísticas valencianas - Buscar con Google» www.google.com.
  11. ↑ a b «Maribel Domènech Archivos - | MAKMA» | MAKMA.
  12. ↑ «La Ventana del Arte - Museu Valenciá de la Il·lustració i la Modernitat MUVIM - Exposición Maribel Domènech 2018, Mujeres valientes» www.laventanadelarte.es.
  13. ↑ «MARIBEL DOMÈNECH. ACCIONES COTIDIANAS» Consorci Museus.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Maribel_Domenech&oldid=9579744"(e)tik eskuratuta