Négar Djavadi

Négar Djavadi
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Iran, 1969 (54/55 urte)
Herrialdea	Frantzia ; Iran
Hezkuntza
Heziketa	INSAS (en)
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	gidoilaria, film-zuzendaria eta idazlea
Lan nabarmenak	ikusi Disoriental (en) ;
Jasotako sariak	ikusi [[]] (2017) ;

Négar Djavadi (Teheran, Iran, 1969) irani-frantziar eleberrigile, gidoilari eta zinemagilea da, 2016ko Désorientale eleberriagatik nabarmendua.

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Teheranen jaioa, bere familia Shah eta Khomeini aiatolaren erregimenaren aurkakoetako bat izan zen. Hamaika urte zituela, Irandik ihes egin zuen amarekin eta bi ahizpekin, Kurdistango mendiak zeharkatuz eta Parisera joan ziren bizitzen.^[1] Zinema ikasi zuen Institut national supérieur des arts du spectacle et des techniques de diffusion-en, eta zenbait urtez gidoilari eta zinema zuzendari gisa lan egin zuen. Garrantzi handiko hainbat jaialditan hautatuak izan diren lau film labur zuzendu ditu. "Après la pluie, les amoureux" filmagatik lehen gidoi onenaren saria irabazi zuen. "4 femmes dans la vie" telesaila zuzentzen du, La Rochelleko telebista jaialdian ohorezko aipamena lortu zuen telesaila.^[1]^[2]

Désorientale, bere lehen eleberria, 2016an argitaratu zen, eta Disoriental, Tina Kover-en ingelesezko itzulpena, 2018an argitaratu zen. Frantziako jatorrizko edizioak hainbat literatura-sari jaso zituen Frantzian eta Belgikan, besteak beste, Prix de L'Autre Monde, Prix du Style, Prix Emmanuel Roblès, Prix Première, Prix littéraire de la Porte Dorée eta Prix du Roman News.^[3] Bere ingelesezko itzulpenak 31. Lambda Literary Awards sarietan eta Van Cleef & Arpels Albertine Prize-n Bisexual Fictionaren Lambda Literatura Saria irabazi zuen,^[4] eta Itzulitako Literaturaren National Book Award sarirako hautatua izan zen.^[5]

Désorientale eleberriak karga autobiografiko handia du. Liburuak Kimiä-ren istorioa kontatzen du. Emakume irandarra, lesbiana eta punkaz maiteminduta dagoena, eta txikitan Frantziara iritsi zena. Heldua denean intseminazio artifizialeko prozesu bat jasan nahi du, emakume ezkongabeentzat onartu gabe dagoena. Istorioak immigrazioaren eta deserrotzearen traumak ere zehazten ditu, argitasun bereziarekin. Egilearen ustez, kultura batean integratzeko, lehendabizi norberarenetik desintegratu behar da, zati batean behintzat: desegin, bereizi, banatu.^[6]